سرویس ورزشی-
وزیر ورزش و جوانان در دیداری دوساعته با مدیرعامل باشگاه(؟) استقلال از او خواست که شکست مقابل العین امارات را در لیگ قهرمانان آسیا بررسی کند.
 از اینکه می‌شنویم وزیر ورزش نسبت به شکست یکی از تیم‌های ورزشی ما اینقدر حساس است و مسائل و رویدادهای ورزش را تعقیب می‌کند و رسماً خواهان رسیدگی مسئولان ذی‌ربط به این شکست می‌شود، به نوبه خود خوشحال می‌شویم، چون اگر این حرف و خواسته صوری و تشریفاتی و تبلیغاتی نباشد که حکایت از وجود یا پررنگ شدن «اصل نظارت» در ورزش می‌کند درباره اهمیت، ضرورت و تأثیر اصل نظارت به عنوان یکی از اصول ثابت شده مدیریتی بارها و بارها نوشته‌ایم و از مسئولین و مدیران ورزش یا در ارتباط با ورزش خواسته‌ایم، این اصل را جدی بگیرند و به آن بهای لازم را بدهند. نظارت بدون بر و برگرد در مستحکم کردن ساختار مدیریتی هر مجموعه‌ای تأثیر مثبت می‌گذارد.
بارها نوشته‌ایم، یک بار دیگر هم می‌نویسیم که یکی از اشکالات و ضعف‌های مدیریتی ما- بحث ورزش است! - بحث «نظارت» است. این وضع تا آنجا ریشه دوانده و به اصطلاح امروزی‌ها نهادینه شده که اگر فردی یا مدیری خواست به وظیفه مدیریتی خود عمل کند و نظارت را در دستور کار خود قرار دهد، با مخالفت‌ها، شانتاژها و سمپاشی‌های عناصر اخلالگر و زیاده‌خواه مواجه می‌شود و خیلی مضحک و جالب هم این است که این افراد مزاحم و مخل، مدیر اشاره شده را به «دخالت» متهم می‌کنند.
 برای مثال این کاری بود که برخی از زردنویسان حرفه‌ای و رسانه‌های زرد در انواع مکتوب و غیر آن در مقطعی با وزیر سابق ورزش- دکتر گودرزی- انجام دادند و او را که چون ورزشی بود، چم و خم بازی‌ها و حقه‌بازی‌های جریانات انگل و آویزان در ورزش را می‌شناخت و بر کاروبار خود و اطرافیان خود حتی‌المقدور نظارت می‌کرد، بارها به «دخالت» و «مداخله‌گری» متهم می‌کردند و...
نکته دیگری که درباره ملاقات آقای وزیر با مدیرعامل استقلال می‌توان گفت این است که درست است که دلایل شکست استقلال مقابل العین، آن هم با آن نتیجه، باید بررسی شود، اما در استقلال مسائل مهم‌تر و اساسی‌تری هم هست که آنها هم حتماً باید بررسی شوند.
 این که در آغاز این فراز از مطلب جلوی عبارت باشگاه استقلال از علامت(؟) استفاده کردیم، ‌دلیلی ندارد جز اینکه بگوییم ما از باشگاهی حرف می‌زنیم و درباره باشگاهی حرف می‌زنیم که اصولاً وجود خارجی ندارد.
استقلال و همینطور پرسپولیس که دو سرمایه ملی و پرافتخار و بسیار ارزشمند ورزش این مرز و بوم هستند تا «باشگاه شدن» هنوز فاصله‌ای خیلی زیاد دارند. این سؤال که چگونه می‌شود این دو نام را که فعلاً دو تیم فوتبالی هستند، به باشگاه«بما هو باشگاه» تبدیل کرد؟ به گمان ما مهم‌ترین مسئله‌ای که باید درباره این دو تیم مورد بررسی قرار بگیرد استقلال و پرسپولیس سال‌هاست به شکل مقطعی و روزمره و باری به هر جهت اداره می‌شوند و شک نکنید که از رهگذر این وضعیت نه فقط این دو تیم بلکه کلیت ورزش ما متضرر شده و زیان‌های سنگینی را تحمل کرده است.