سرویس سیاسی ـ
با نزدیک شدن به انتخابات دوازدهمین ریاست جمهوری، مطالبات بر زمین مانده مردم در دولت یازدهم و تأثیر منفی آن بر آرای روحانی موضوعی است که موجب هراس و نگرانی بیش از پیش حامیان دولت شده است. از این رو روزنامه‌های اصلاح‌طلب طی روزهای اخیر با سناریوهای نخ‌نما شده از جمله مساوی دانستن نقد دولت با کاستن از مشارکت مردم در انتخابات، حواله دادن تقصیر مشکلات به دولت قبل، یکسان جلوه دادن انتقاد به روحانی و انتقاد به نظام و انقلاب و توصیه‌های تاکتیکی به روحانی برای پاسخگویی به منتقدان می‌کوشند نگرانی خود را کاهش داده و برای دولت کاری کنند.
روزنامه آرمان روز دوشنبه در مطلبی به نقل از اکبر ترکان نوشت: «آواربرداری از آنچه ثمره دولت قبل بود به بیش از ۴ سال زمان نیاز دارد...تا سال گذشته بخش بزرگی از آواربرداری دو دولت قبل را انجام دادیم... بعضی‌ها می‌گویند چرا این آوار در ۴ سال تمام نشده است؟ در حالی که آواربرداری بیشتر از این طول می‌کشد».
اما این روزنامه در همین شماره طی یادداشتی با عنوان «انتخابات دغدغه اصلی فراکسیون امید»، در نگاهی کاملا متفاوت که در حقیقت می‌توان آن را پاسخی به اظهارات ترکان و پروژه ناشیانه این روزهای اصلاح‌طلبان تلقی کرد، نوشت: «باید...كلي گويي‌هاي دولت كه در اين 4سال ويرانه‌اي را تحويل گرفته و آوار‌برداري كرده را با آمار و ارقام در مظان افكار عمومي قرار داد. افكار عمومي آنقدر هوشمند است كه با عدد، رقم و حجم واقعيت‌ها را مي‌پذيرد و با كلي‌گويي نمي‌پذيرد».
چندی پیش روزنامه آفتاب یزد در مطلبی نوشته بود: «یک نکته را نباید از ذهن دور نگه داشت که اکنون حسن روحانی در زنگ انشاء نیست و زنگ حساب آغاز شده است. ملزومات فضای جدید روشن و بَین است. یعنی دیگر رئیس‌جمهور نمی‌تواند بگوید «چه تحویل گرفته» بلکه باید بگوید «چه کرده است». احمدی‌نژاد اگر هم زمین سوخته تحویل داده - که داده -  اما باید دید دولت تدبیر و امید چه گلی به سر مملکت زده است».
البته روز دوشنبه روزنامه شرق بیش از دیگران به رفع دلواپسی خود پرداخت. این روزنامه در سرمقاله خود نوشت: «توجه به این نکته هم ضروری است که تحلیل‌هایی نظیر اینکه «دولت مستقر بی‌رقیب است»، می‌تواند بزرگ‌ترین رقیب برای دولت مستقر به شمار آید. دولت مستقر درصورتی‌که بتواند در مردم این باور را ایجاد کند که نماد تغییر در عرصه‌های مختلف و ضامن بهبود وضعیت آنان است، پیروز عرصه انتخابات خواهد بود. به‌ویژه از‌آن‌رو که مردم قضاوت می‌کنند دولت یازدهم در چه شرایطی کشور را تحویل گرفت و چه اقداماتی در این چهار سال انجام داده است؛ اقداماتی که اگر درست، بهنگام و دقیق بیان شود و با اتخاذ تدابیر مناسب به گوش همه مردم ایران و نه‌فقط یک طبقه و قشر خاص رسانده شود، قطعا در قضاوت آنان تأثیر بسزایی خواهد داشت».
شرق همچنین در مصاحبه با عليرضا علوي‌تبار در پاسخ به این سؤال که «استراتژی روحانی و تیم او در برابر جدی‌ترین گزینه و رقیب برای انتخابات چه باید باشد؟»، نوشت: «بهترین راهبرد بیان مشکلات و ارائه تبیین‌های علمی برای این مشکلات است... به‌علاوه آقای روحانی باید محدوده امکانات و اختیارات را روشن كنند و به مردم بگویند چه امکانات و تنگناهایی وجود دارد. به‌گمانم درمیان‌گذاشتن واقعیت‌ها با مردم بهترین استراتژی است».
باز هم تقصیر دولت قبل!
علاوه بر این، شرق طی گزارشی در ادامه تلاش مضحک حامیان دولت در تاکتیک عوام فریبانه تقصیر مشکلات را به گردن دولت قبل انداختن، نوشت: «كابينه روحاني ارثيه ناميمون اقتصادي را كه به ويرانه مي‌مانست، از دولت احمدی‌نژاد تحويل گرفت و حالا در اين ميدان انتخاباتي، رسانه‌هاي جناح اصولگرا مي‌خواهند همان ميراث را به نام دولت تدبير و اميد سند بزنند. اخلاق سياسي در اين ميان چنان ناديده گرفته مي‌شود كه گويي از ازل وجود نداشته است!»
کارنامه مردودی دولت چنان حامیان آن را به هراس انداخته که در بخش دیگری از این گزارش یک کارشناس اقتصادی با اغراق تمام، گفت: «کاری که احمدی‌نژاد و تیمش با اقتصاد ایران کردند، نه‌تنها‌گریبان دولت یازدهم را می‌گیرد؛ بلکه بر سرنوشت همه نسل‌های آینده اثر منفی می‌گذارد!»
تورم مهار شد اما به قیمت رکود!
در ادامه همین خط خبری، روزنامه ایران روز دوشنبه در گزارشی نوشت: «انتقادات تندتر شده و راه صواب را از دست می‌دهد و دیگر نقدها شکل توهین و اتهام به خود می‌گیرد. حتی بازار شایعه هم داغ و داغ‌تر می‌شود؛ شایعه‌هایی که با اهداف خاصی در کارگاه‌های زیرزمینی تولید و توزیع می‌شود. در این دوران نقدهایی که منصفانه و سازنده باشد و به صورت علمی عملکرد و برنامه‌های دولت را بررسی کند به ندرت دیده می‌شود و درمقابل موفقیت‌های بزرگ دولت با وارونه‌سازی جریان‌های خاص، نقطه ضعف آن معرفی می‌شود. اقدام‌هایی که آثار منفی آن نه تنها دولت بلکه نظام انقلاب اسلامی را دربرمی‌گیرد!»
ایران در بخش دیگری از این گزارش نوشت: «وقتی سخن از عملکرد اقتصادی می‌شود باید خط کش و شاخصی وجود داشته باشد تا براساس آن نقد منصفانه‌ای از عملکرد هر دولتی داشته باشیم».
ظاهرا روزنامه ایران فراموش کرده که رئیس‌جمهور تصریح کرده بود «معیار اصلی تورم جیب مردم است نه بانک مرکزی و مرکز آمار».
این گزارش همچنین خاطرنشان کرد: «نرخ رشد اقتصادی در کمتر از چهار سال از منفی 6/8 درصد به 11/6 درصد (در 9ماهه سال 95) رسید و تورم سالانه پس از 26 سال در سال گذشته تک رقمی شد. هرچند بواسطه میراث گذشته هنوز جریان افزایش قیمت‌ها وجود دارد ولی بازارها در مقایسه با قبل وضعیت باثباتی را تجربه می‌کنند».
وقتی رکود مطلق در کشور حاکم است، در نتیجه تورم هم کاهش پیدا می‌کند. این موضوع نه تنها دستاورد محسوب نمی‌شود بلکه مؤید کم‌کاری و کم توجهی مسئولان نسبت به افزایش تولید و کاهش واردات بی‌رویه است. غلامرضا ظریفیان، فعال سیاسی اصلاح‌طلب چندی پیش در گفت‌وگو با تسنیم تصریح کرد که «آقای روحانی تورم افسارگسیخته را مهار کرد و تا حدود زیادی هم موفق شد اما به قیمت رکود».
در شرایطی که در دوران دولت یازدهم با تعطیل شدن 60 درصد ظرفیت تولید کشور، رونق اقتصادی از بین رفت و به گفته جهانگیری، معاون اول رئیس‌جمهور «بیکاری به ابرچالش تبدیل شده است»، طبیعی است که تورم هم کاهش پیدا کند.
در بخش دیگری از این گزارش آمده است: «برخلاف قبل که درآمدهای سرشار نفتی برای ثابت نگهداشتن مصنوعی قیمت‌ها عمدتا صرف واردات مواد مصرفی می‌شد در این دولت و پس از 62 سال صادرات غیر‌نفتی از واردات پیشی گرفت و تراز تجاری پس از چندین دهه مثبت شد».
البته ارگان اطلاع رسانی دولت این نکته را سانسور کرده که دولت صادرات میعانات گازی و نفتی را که تاکنون در جدول صادرات نفتی قرار داشت، جزو صادرات غیرنفتی محاسبه کرده است!
توصیه اصلاح‌طلبان به روحانی از ترس وعده‌های بر زمین مانده دولت
روزنامه ایران به همین قرار در مصاحبه با یکی از مدعیان اصلاحات پیرامون انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم نوشت: «آقای روحانی و اصلاح‌طلبان باید تلاش کنند که در جریان انتخابات، واقعیت‌های اقتصادی کشور را برای مردم بازگو کنند. باید به مردم بگویند که به عنوان رئیس‌قوه مجریه چقدر از تولید ناخالص داخلی ایران را در اختیار دارم، دولت متولی چه میزان از اقتصاد کشور است و مطابق آن به مجلس پاسخگو است».
در بخش دیگری از این گفت‌وگو آمده است: «آقای روحانی باید به مردم بگوید که پرداخت یارانه که اصولگرایان روی آن تمرکز کرده و شعار آن را براساس عواطف مطرح می‌کنند، چه بار سنگینی را بر دوش اقتصاد کشور گذاشته است. آقای روحانی باید به مردم بگوید که در بودجه 95 دولت تنها توانست 15 هزار میلیارد تومان را به بودجه عمرانی کشور اختصاص دهد، اما در مقابل نزدیک به 43 هزار میلیارد تومان صرف پرداخت یارانه‌های نقدی شد. کدام اقتصاد می‌تواند سرپا باشد در حالی که دو برابر بودجه عمرانی خود را به صورت یارانه نقدی پرداخت می‌کند؟ این امر برای اقتصاد کشور مضر است، مگر برای اقشاری که واقعا نیازمند 45 هزار و 500 تومان هستند».
توضیحات زیباکلام تعجب خبرنگار را هم در پی داشت چراکه از وی پرسید: «با توجه به اینکه کمتر از دو ماه تا انتخابات باقی مانده است، این اطلاع‌رسانی کمک خواهد کرد و مردم خواهند پذیرفت؟!»
البته رئیس‌جمهور دو روز قبل در آخرین نشست خبری خود، از برنامه‌ریزی برای افزایش یارانه نقدی اقشار کم درآمد در دولت بعد خبرداد!
ضرورت اصلاح ساختاري اقتصادي مهم‌ترين مسئله جامعه ايراني در سال ١٣٩٦
در این میان اما روزنامه اعتماد برخلاف دیگر روزنامه‌های زنجیره‌ای در رویکردی متفاوت، طی نوشتار مفصلی به این موضوع پرداخت که «چگونه ضرورت اصلاح اقتصاد ايران به مسئله اصلي كشور در سال ١٣٩٦ تبديل شد؟».
در ابتدای این مطلب که با عنوان «متهمان رديف اول اقتصاد» منتشر شده، آمده است: «اقتصاد به شكل جالب توجهي، مهم‎ترين مسئله اين روزهاي ايران شده است. در نامگذاري سال، به شكل بي‌سابقه‌اي نام دوسال با گزاره اقتصاد مقاومتي از سوي رهبر انقلاب انتخاب شده، مهم‌ترين مسئله كانوني انتخابات پيش رو به نظر مسائل اقتصادي است و البته مردم هم بيش از هر چيز ديگر به معيشت خود حساس هستند و اخبار اقتصادي، يكي از مورد توجه‌ترين مسائل است. اين گونه است كه در بلبشوي خاورميانه و با وجود آسيب‌هاي اجتماعي مختلفي كه جامعه با آن روبه‌رو است و البته در سال انتخابات، متخصصان آينده نگري «ضرورت اصلاح ساختاري اقتصادي» را به عنوان مهم‌ترين مسئله جامعه ايراني در سال ١٣٩٦ اعلام كردند».
روزنامه قانون نیز گزارشی پیرامون گران شدن اقلام خوراکی پس از نوروز با عنوان «قیمت‌ها روی خط صعود» منتشر کرد. در این گزارش به افزايش 300 درصدي قيمت سيب، روند صعودي رشد قيمت‌ حبوبات، افزایش قیمت مرغ و گرانی بی‌سابقه تخم مرغ اشاره شده است.
دم از اتحاد می‌زنند اما از سایه خودشان هم می‌ترسند
سرگردانی اردوگاه اصلاحات نسبت به تاکتیک کاندیدای پوششی در انتخابات رو به افزایش است. روزنامه بهار در سرمقاله روز دوشنبه، گوشه‌ای از پشت پرده اتحاد مورد ادعای اصلاح‌طلبان - اعتدالگرایان را نمایان کرد و عدم وجود هیچ‌گونه تضمینی برای انصراف نامزد مورد اشاره به سود روحانی، سردرگمی افرادی که قرار است رای خود را به نام جریانات اصلاحی در صندوق رای بیندازند و احتمال هم صدایی با جریان اصولگرا در نقد دولت مستقر را از جمله اشکالات وارده به نامزد پوششی دانست.
وحدت و اتحاد میان اصلاح‌طلبان و حامیان دولت که این روزها به صورت مکرر در روزنامه‌های زنجیره‌ای مطرح می‌شود، به حدی است که آنها حتی به نامزد احتمالی معرفی شده از سوی خود هم اعتماد ندارند که به نفع روحانی کنار رود یا با اصولگراهای متنقد همصدا شود!
این روزنامه همچنین نوشت: «آن طور که از شواهد و قرائن برمی‌آید جریان اصولگرا می‌خواهد با سه تا چهار نامزد در کنار ابراهیم رئیسی وارد عرصه رقابت شود تا در مناظره‌ها از «زمان» و «توان» کافی برای نقد و اعتراض به کارنامه چهار ساله دولت مستقر کمال استفاده را ببرد. اگر در این سو، روحانی بخواهد یک تنه وارد این رقابت شود؛ به این معناست که حتی اگر توان پاسخگویی به نقد، اعتراض، سیاه‌نمایی و چهار تا پنج رقیبش که یکصدا هستند را هم داشته باشد قطعا زمان کافی برای این کار در اختیارش نخواهد بود».
هراس از کارنامه تهی از عملکرد روحانی از یک سو و عدم اعتماد به متحدان مورد ادعای اصلاح‌طلبان، این جریان و طیف حامی دولت را برای معرفی نامزد پوششی در کنار روحانی به شدت سر‌درگم و بلاتکلیف کرده است.