شخصی آمد خدمت مولای متقیان علی‌(ع) و گفت: یا امیرالمؤمنین! مرا نصیحت کن. [حضرت فرمود]: نصیحت من به تو اینکه از آن کسانی مباش که امید به آخرت دارد اما می‌خواهد بدون عمل به‏ آخرت برسد.

مثل همه ما؛ ما می‌گوییم حبّ علی بن ابی‌طالب کافی است! تازه حبّ ما حبّ حقیقی نیست؛ اگر حبّ حقیقی بود عمل هم پشت سرش بود. 

ما خیال می‌کنیم یک ‌گریه‌ دروغین بر امام حسین‌(ع) کافی است؛ ولی امیرالمؤمنین فرمود اینها دروغ است. اگر حبّ علی بن ابی‌طالب تو را به عمل کشاند، بدان حبّ تو صادق و راستین است. اگر ‌گریه بر حسین بن علی تو را به سوی عمل کشاند، بدان که تو بر حسین بن علی‌ گریه کرده‌ای و‌ گریه تو راستین است. اگر نه، فریب شیطان است.

آزادی معنوی، استاد شهید مرتضی مطهری، ص ۱۲۳