پرسش:

معاویه و حکومتش چه راهکارهایی را برای اسلام‌زدایی و محو آثار اسلام ناب به کار بستند؟

پاسخ:

در بخش نخست پاسخ به این سوال به سه راهکار اساسی شامل: 1- احیای تعصبات قومی و عربی 2- سوءاستفاده از قتل عثمان 3- جعل احادیث پرداخیم. اینک در بخش پایانی دنباله مطلب را پی می‌گیریم.

4- رواج سبّ امیرالمومنین(ع) بالای منبرها

آن کسی که معاویه از همه بیشتر از او می‌ترسید حتی بعد از شهادتش هم از او می‌ترسید، یعنی از افکار و خاطرات و سیره آن حضرت هم به شدت نگران بود که بازگو و ترویج نشود، امام علی(ع) بود. چون فهمید که امام علی(ع) با شهادتش نه‌تنها از بین نرفت بلکه به صورت یک نیروی قوی‌تر و پرجاذبه‌تر در جامعه اسلامی ظاهر شد حتی قوی‌تر از زمان حیاتش، یعنی مردم در زمان حیاتش قدر امام علی(ع) را ندانستند، ولی حالا دارند قدردان علی(ع) می‌شوند. خود علی(ع) هم فرمود: تا من زنده هستم شما قدر من را نخواهید دانست، ولی بعد از اینکه من رفتم آن‌وقت آرزوی مرا خواهید کرد. آری معاویه سب علی(ع) را رایج کرد که برای اینکه خاطرات، افکار و ارزش‌های علوی از ذهن‌ها محو بشود، و تبدیل به یک خاطره بد و افکار و بد و انحرافی گردد. معاویه گفت: ما به این نسل کار نداریم اما باید کاری بکنیم که نسل‌های آینده یکپارچه علی(ع) را به عنوان دشمن درجه اول اسلام بدانند! لذا دستور داد در هر نماز جمعه قربهًْ‌الی‌الله امام علی(ع) را در بالای منابر حتی مسجد پیامبر(ص) و روی منبر پیامبر(ص) دشنام دهند و لعن کنند.

5- مسموم و سر به نیزه کردن مخالفین

کار زشت و پلید و ناجوانمردانه دیگری که معاویه کرد، مسموم کردن مخالفین و به شهادت رساندن آنها از این طریق بود. او به این کار در دنیای اسلام معروف است. دشمنانش را غالبا اگر راه دیگری پیدا نمی‌کرد، از راه مسموم کردن از بین می‌برد. یکی از شهدای این راه امام حسن مجتبی(ع) بود و عده‌ای دیگر از فرزندان و دوستانش که به او خدمت کرده بودند. حتی سعد ابن ابی‌وقاص را نوشته‌اند که معاویه مسموم کرد. همچنین عبدالرحمن ابن خالد ولید، پسر آن سردار معروف که داعیه خلافت داشت را مسموم کرد و از بین برد. مالک اشتر نخعی در حالی که از کوفه به طرف مصر می‌رفت، معاویه جاسوس‌هایش را مامور کرد و رفتند در یکی از منازل بین راه به عنوان یک میزبان از او پذیرایی کردند و با یک عسل مسموم مالک را به شهادت رساندند. سر دشمن را بر نیزه کردن، قساوتی است که فقط عرب جاهلیت آن را می‌پسندد. این سنت سیئه را معاویه بارها در دنیای اسلام عملی کرد. جناب عمرو ابن حمق خزاعی از اصحاب امیرالمومنین(ع) را به شهادت رساند و سر مقدس‌اش را بالای نیزه‌‌ها کرد، و بعد هم یزید درباره امام حسین(ع) چنین عمل شنیعی را انجام داد.

6- موروثی کردن خلافت

مورخین این مطلب را نوشته‌اند که ابوسفیان در روزی که عثمان خلیفه شد، پیرمرد و نابینا بود، در مجلسی گفت:‌ آیا در این‌جا غیرخودمانی هم کسی هست یا نیست؟ یک نفر گفت: نیست، در صورتی که چند نفری آنجا بودند،‌ دیدند او فریاد زد: «بنی‌امیه، توپ خلافت که به دستتان رسید، فقط در میان خودتان پاس بدهید، نگذارید از میان شما خارج شود. باور نکنید بهشت و جهنمی هم هست، فردایی هست، هیچ‌چیز وجود ندارد، خیالتان راحت باشد، ملک است و سلطنت، آن را برای خودتان برای همیشه نگهدارید، خلافت را در میان خودتان موروثی کنید، دیگر مسئله شورا و این حرف‌ها به کلی از میان برود، معاویه این وصیت پدرش را در زمان خودش اجرا کرد. برای اولین بار خلافت موروثی را عملی کرد که پدری به عنوان خلیفه فرزند خودش را به عنوان جانشین تعیین بکند و خلیفه با تعیین شخص او معین شود نه با شورا و حکمیت و نه حتی به دروغ ادعا کنند که خدا او را معین کرده است! آری در چنین شرایطی است که امام حسین(ع) قیام کرد و با نهضت خود تحولی را در درون جهان اسلام به وجود آورد و مردم را بیدار کرد که اسلام اموی نقابی بیش نیست و فقط ظاهر و پوسته است و فرمود: «و علی الاسلام السلام اذ قد بلیت الامهًْ براع مثل یزید» باید فاتحه اسلام را برای همیشه بخوانیم زمانی که امت گرفتار رهبر و خلیفه‌ای همچون یزید شود (مقتل‌الحسین مقوم، ص146) معنایش این است که اگر من با یزید سازش و بیعت کنم، برای همیشه فنا و نابودی اسلام را امضاء کرده‌ام و چنین چیزی محال است.