در پی اعتراضات جهانی به استکهلم سوئد به دنبال جرم‌انگاری هتک حرمت به قرآن
سرویس خارجی-
با افزایش فشارهای جهانی به استکهلم، وزیر دادگستری سوئد ضمن اذعان به آسیب‌های امنیتی هتک حرمت مقدسات در این کشور، اعلام کرد که موضوع جرم‌انگاری سوزاندن قرآن در حال بررسی است.
چند روز پیش بود که یک سوئدیِ عراقی‌الاصل به نام «سلوان مومیکا» (۳۷ ساله) در استکهلم، در نخستین روز تعطیلات عید قربان، یک نسخه از قرآن مجید را پاره کرد و آن را در مسجد مرکزی این شهر به آتش کشید. وی پس از آن که پلیس این کشور مجوزی برای برگزاری تظاهرات ضداسلامی صادر کرد، این جنایت را مرتکب شد. این فردِ سودازده که در منطقه «قره‌قوش» واقع در «بخدیدا» در استان نینوای متولد شده عصر روز چهارشنبه تحت حمایت مقامات سوئدی و برابر چشمان حدود ۲۰۰ مسلمان دست به این اقدام خشن در استکهلم زد. این اقدام انجام شد تا بار دیگر «آزادیِ بیان» به مسلخِ «نفرت‌پراکنی» و «توهین» قربانی شود. این اقدام مسلمانان در سراسر جهان را به خروش درآورد و از ایران و عراق تا برخی از کشورهای اروپایی مسلمانان اعتراضاتی را برپا کردند.
این اقدامات از مراجع دینی اسلام تا پاپ «فرانسیس» را به اعتراض واداشت. کشورهای اسلامی و عربی با فراخواندن سفرای خود از استکهلم و همچنین احضار سفرای سوئدی، مراتب اعتراض خود را نسبت به تداوم این اقدامات جنایتکارانه نشان دادند. افزون بر این‌ها، در کشورهایی همچون ایران و عراق، مردم در مقابل سفارت سوئد تظاهرات کردند؛ کویتی‌ها و یمنی‌ها نیز برای نشان اعتراض خود، استفاده از کالاهای ساخت سوئد را تحریم کردند. جهان عرب هماهنگی سیاسی خود در پاسخ به دولت سوئد را با برگزاری نشست فوق‌العاده سازمان همکاری اسلامی نشان داد؛ روز یکشنبه (2 جولای؛ 11 تیر) کشورهای عضو خواستار اتخاذ تدابیر جمعی برای جلوگیری از تکرار هتک حرمت قرآن کریم و اهانت به پیامبر اکرم(ص) شده و بر لزوم اجرای حقوق بین‌الملل برای ممنوعیت نفرت‌پراکنی دینی تاکید کردند.
حالا خبر می‌رسد که «گونار سترومر»، وزیر دادگستری دولت سوئد، روز پنجشنبه (6 جولای؛ 15 تیر) درباره تبعات تداوم این اقدامات جنایتکارانه بر جایگاه استکهلم تصریح کرد: «آتش زدن قرآن در چند وقت اخیر به امنیت داخلی سوئد آسیب رسانده است.» وزیر دادگستری این کشور در ادامه خاطرنشان کرده که آخرین مورد از هتک حرمت قرآن کریم، اکنون دولت را وادار کرده تا اقداماتی را انجام دهد؛ وضعیت حقوقی رسیدگی به چنین مواردی در حال تجزیه و تحلیل است. وی در ادامه صحبت‌هایش افزود: «از جمله مواردی که در حال بررسی آن هستیم، چگونگی پاسخ به نیاز برای ایجاد تغییرات در قانون [قانونی که تاکنون به آتش زدن قرآن چراغ سبز نشان داده است] هستیم.»
با وجود آنکه سوئد همان موقع واکنش‌هایی نشان داد؛ از جمله آنکه «توبیاس بیلستروم»، وزیر امورخارجه سوئد در تماس تلفنی با «فؤاد حسین»، همتای عراقی خود اظهار داشت «دولت این کشور این اقدام را محکوم می‌کند» و «عمیقا از آنچه روی داده، ابراز تأسف می‌نماید»، اما باز هم این موضع اطمینان‌بخشی برای کشورهای مسلمان نبوده است. کشورهای عربی و مسلمانان جهان خواهان جدیت مواضع دولت استکهلم در ممانعت از این جنایت‌های بشری شده و خواستار جرم‌انگاری و تعقیب قضایی این‌گونه اقدامات هستند. موضعی مشابه تصریح «ولادیمیر پوتین»، رئیس‌جمهور روسیه که اعلام کرد: «بی‌احترامی به قرآن در روسیه بر خلاف برخی دیگر از کشورها، جرم شناخته می‌شود.»
گفتنی است، این اولین حادثه از این دست در سوئد نبود؛ جایی که بیش از ۶۰۰ هزار مسلمان در آن زندگی می‌کنند. در ۲۱ ژانویه همین سال میلادی (۱ بهمن ۱۴۰۱)، «راسموس پالودان»، رهبر حزب دانمارکیِ راست افراطی یک نسخه از قرآن را در نزدیکی سفارت ترکیه در استکهلم، تحت حفاظت پلیس سوزاند. اما گویا این بار واکنش‌ها از دفع پیش سنگین‌تر بوده است. باری، امروزه «آزادی بیان» بهانه‌ای شده که سیاستمداران و گروه‌های نژادپرست در کشورهای اروپایی از آن استفاده می‌کنند تا بتوانند به مهاجران و مسلمانان حمله کنند و هر چه می‌خواهند بکنند و بگویند و روشن است که این فقط یک بازی سیاسی است. باید توجه داشت که دولت کنونی سوئد کمابیش بر حمایت‌های حزب راست افراطی تکیه دارد؛ در حالی که تا چندی پیش، فعالیت این حزبِ پوپولیستی به دلیل ارتباط با «نئونازی‌ها» از نظر سیاسی ممنوع بود؛ اما چه می‌شود که حالا به دومین حزب بزرگ سوئد و بخشی از جریان راست‌گرای حاکم تبدیل شده است!
شاید هیچ اصل حقوق بشری چون اصل آزادی بیان، مفهومی سیال نداشته باشد. گاهی کوچک‌ترین انتقادات به رژیم آپارتاید اسرائیل مصداق یهودی‌ستیزی و نژادپرستی قرار می‌گیرد از ذیل عنوان آزادی بیان خارج و محکوم می‌شود و گاهی نیز نفرت‌پراکنیِ خشونت‌آمیز نسبت به مقدساتِ پیروان یک دین (به ویژه اسلام) مصداق آزادی بیان قرار می‌گیرد! شاید برخی از خوانندگان دیده باشند که مجری مشهور فرانسوی در یکی از برنامه‌های خود می‌گفت من دوست دارم که به مسیح(ع) یا پیامبر اسلام(ص) توهین کنم- العیاذ بالله- و به هیچ‌کس هم مربوط نیست و کسی حق این را ندارد معترض به من شود! همین مجری در برنامه دیگری، کمدینی را که با زبان عبری شوخی کرده بود هدف حملات خود قرار داد و او را یک یهودستیزِ نژادپرست خواند! البته بحث سر یک مجری مشهور نیست، این مجری در واقع فکر حاکم در جریان اصلی رسانه‌های غربی و سیاست‌گذاران غربی را نمایندگی می‌کند. از این رو، به نظر می‌رسد آزادی بیان در واقع با منافع و گرایش‌های سیاسی بازتعریف و اجرا می‌شود. در واقع آزادی بیان اصلی حقوقی نیست، بلکه مفهومی سیاسی است. حالا امید است که فشارهای بین‌الملل حداقل روی روند حاکم بر سوئد تأثیر بگذارد.