راه میانبر قرض‌الحسنه
قانون نانوشته طبیعت آن است که یک تیر، الّاولابد باید به یک نشان بخورد. یک دانه کاشته شده باید یک خوشه محصول دهد. یا یک به علاوه یک در ریاضیات حتماً عدد دو را نتیجه می‌دهد.
اما همیشه این‌طور نیست. نه اینکه خالق طبیعت، بخواهد قوانین خودساخته‌اش را زیر سؤال ببرد بلکه انسان مختار را ترغیب به انجام عملی می‌کند که همچون راه میانبر، او را با سرعت نور به مقصدش می‌رساند. با یک تیر، دَه نشان می‌زند.
از یک دانه، صد خوشه برداشت می‌کند. حاصل یک به علاوه یک او چندین برابر می‌شود.
باور کنید که این شدنی است و یاوه‌گویی نیست. فقط کافی است کمی توکل را چاشنی ایمان به غیب کنیم تا سیل برکات را در زندگانی ببینیم. از قدیم الایام گفته‌اند و شنیده‌ایم که با خدا باش و پادشاهی کن. حال معامله با خداوند سبحان که جای خود را دارد و برکت را به زندگی آدمی سرازیر می‌کند.
این معامله فرمول و دستورالعمل بسیار ساده‌ای دارد و آن آیه 245 از سوره مبارکه بقره است: مَنْ ذَا الَّذِي يُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا فَيُضَاعِفَهُ لَهُ أَضْعَافًا كَثِيرَةً؛ کیست که به خدا قرض لحسنه دهد تا خدا بر او به چندین برابر بیفزاید؟
در این فرمول، قرض دادن به همنوع، در حکم قرض دادن به خود خدا شمرده شده است. در این بده و بستان الهی، هیچ‌کس متضرر نخواهد شد. چه ازدواج‌هایی که با این قرض‌های نیکو سر گرفته‌اند.
چه کسب و کارهای خُرد و نوپایی که با این بهترین قرض‌ها، زندگانی‌های متعددی را سر و سامان داده‌اند. چه بیماران صعب العلاجی که با این مبالغ نیک، راه شفای خود را یافته‌اند.
چه سفرهای زیارتی و معنوی که با این مبالغ قرض‌الحسنه انجام گرفته‌اند و چه و چه و چه.... پس با این حساب چه مسیری درست‌تر از طی طریق در راه قرض‌الحسنه؟
باور کنیم که قرض الحسنه یکی از راه‌های میانبری است که دستاورد شگرفی برای انسان به ارمغان می‌آورد.
باشد تا به خدا قرض دهیم و یقیناً او نیز به چندین برابر آن، جبران خواهد کرد.
* محمدصالح زندی