دفتر پژوهش‌های مؤسسه کیهان

این جملات آغازین گزارشی بود که چهارشنبه 11 آبان در وب سایت VOA انتشار یافت! بله، درست خواندید، مجددا توجه بفرمایید: خبر واقعه‌ای که روز پنجشنبه 12 آبان رخ داد، در تاریخ چهارشنبه 11 آبان منتشر شد! 

در ادامه مطلب هم آمده بود:

«در مسیر اتوبان تهران-کرج صدای شلیک چند گلوله به گوش رسید و ستونی از دود همراه با فریاد معترضان خطاب به ماموران فضا را پر کرد...»

این خبر و گزارش پیش‌بینی و غیب‌گویی نبوده، فال‌گیری و کف بینی هم انجام نشده، خبر برمی‌گردد به همان جریان اغتشاش خونین روز 12 آبان که ظاهرا به مناسبت چهلم یکی از کشته شدگان حوادث اخیر فراخوان داده شده بود. فقط اشکال کار آنجاست که یک روز پیش از اتفاق یاد شده پخش شده است! 

البته گزارش یاد شده، همین دو سه جمله بیشتر نیست!! و فقر اطلاعاتی آن و ارائه کور فضای حوادث روز 12 آبان اتوبان کرج-قزوین (که بسیار گسترده‌تر و فراتر از «شلیک چند گلوله» و «ستونی از دود» و «فریاد معترضان خطاب به ماموران» بود) از حدسی بودن متن گزارش براساس دستورالعملی حکایت دارد که از پیش برنامه‌ریزی شده و قرار بوده به حوادثی بینجامد که منبع ارائه آن، از ابعادش اطلاع نداشته، چون هنوز رخ نداده بوده است! تنها از یک شمایل کلی خبر داشته که قرار بوده رخ دهد.

یعنی از همه اتفاقات تلخ آن روز در اتوبان کرج- قزوین که به بستن آن و سنگباران و حمله به کیوسک و اتومبیل و ماموران پلیس و شهادت دلخراش بسیجی مظلوم روح الله عجمیان انجامید، بی‌اطلاع بوده است. در حالی که مانند گزارش‌های بعدی لااقل بایستی اخبار حمله به کیوسک و اتومبیل پلیس را به عنوان موفقیت اغتشاشگران و روحیه دادن به اعوان و انصارشان درج می‌کرد. اما گاف بزرگ VOA آن بود که فراموش کرد لااقل به گونه‌ای تاریخ بالای گزارش را تصحیح نماید و در واقع همه آن ماجرای از پیش طراحی شده را لو داد. 

اما واقعه تکان‌دهنده 12 آبان اتوبان کرج- قزوین تنها در گزارش پیشاپیش VOA غیب‌گویی و کف بینی نشد، بلکه این شیوه انتشار اخبار «آنچه در آینده و فردا اتفاق افتاد» در برخی دیگر از منابع خبری اغتشاش‌گران نیز تداوم یافت:

مثلا کانال توئیتری «1500 تصویر» که از منابع مهم انتشار وقایع اغتشاشات به شمار آمده، در توئیتی ضمن انتشار یک عکس مبهم که «توئیتر» دیدن آن را به دلیل آنچه «محتوی حساسیت برانگیز» خوانده، برای بسیاری از کاربران ناممکن یا دشوار ساخته، این‌گونه نوشته است:

«بهشت سکینه 12 آبان 

1/12 بعدازظهر 2 نوامبر»

گویا تصویر یاد شده صحنه‌ای از حضور مردم برای مراسم چهلم حدیث نجفی در آرامستان بهشت سکینه کرج و در 12 آبان را نشان می‌دهد. اما در ذیل همین عکس، زمان انتشار آن، ساعت 1/12 بعد از ظهر 2 نوامبر درج شده است! 2 نوامبر برابر با 11 آبان بود و این تقارن در تمامی تقویم‌ها درج شده است!!

یعنی این کانال توئیتری به اصطلاح مهم انتشار اخبار اغتشاشات، عکسی از تجمع مردم در آرامستان بهشت سکینه کرج برای مراسم چهلم حدیث نجفی انتشار داده که فردای آن روز انجام گرفت!! جل الخالق!! عکسی از اجتماع مردم که فردا اتفاق افتاد!!

بازهم قضیه به همین کانال توئیتری ختم نشد و فراتر رفت و این بار کانال توئیتری یکی از منابع خبری اعتشاشگران به نام Vahid Online، ویدئویی از اجتماع مردم در 12 آبان و در اتوبان تهران – کرج انتشار داد، اگرچه آرامستان بهشت سکینه در مسیر اتوبان کرج- قزوین واقع شده و اجتماع به اصطلاح مردمی و یا در اصل اغتشاش ضد مردمی روز مربوط هم همان جا اتفاق افتاد، ولی این کانال اطلاع‌رسانی توئیتری، بدون تعارف و از آنجا که دروغ‌گویی کنتور ندارد! محل حوادث 12 آبان را 10-20 کیلومتری جلوتر کشید و به میانه اتوبان تهران کرج انتقال داد!!

اما در این‌جا هم نکته جالب این است که توئیت حاوی ویدئوی یاد شده (که البته معلوم نیست مربوط به کجا و چه زمانی است؟!) تاریخ 12 آبان را برخود داشت ولی زمان انتشارش ساعت 1/04 بعد ازظهر 2 نوامبر 2022 بود یعنی همان روز چهارشنبه 11 آبان 1401که در واقع روز قبل اتفاقات مورد ادعای فیلم یاد شده بود!!

اخبار «اتفاقاتی که فردا افتاد» همچنان ادامه یافت و دو سه روز بعد، وب سایت VOA در اخبار مربوط به اغتشاشات سنندج و سقز 15 آبان نیز گزارش اتفاقات فردایش را انتشار داد به این شرح:

«23/12 1401/8/14

براساس برخی گزارش‌ها، معترضان در شهرهایی مثل سنندج و سقز که از شنبه شب تجمع کرده بودند، با روشن کردن آتش، تجمع خود را تا ساعات اولیه بامداد یکشنبه 15 آبان نیز ادامه دادند»

این عین گزارشی است که ملاحظه می‌کنید در ساعت 23/12 شنبه 14 آبان منتشر شده اما پیشاپیش خبر می‌دهد که تجمع معترضان تا ساعات بامداد 15 آبان به معنای چندین ساعت بعد هم ادامه یافت! یعنی برای زمان آینده، فعل گذشته به کار برده است!!

اینچنین رسوایی شبه رسانه‌ها و پایگاههای خبری غرب از انتشار 38000 دروغ طی 46 روز فراتر رفته و به انتشار اخبار آینده کشیده شد که ورای ارائه خبر و گزارش، نوعی القاء دستورالعمل‌های خرابکاری و اغتشاش در زمان‌ها و مکان‌های مشخص به نظر می‌آید. 

چنین اتفاقی اگرچه نه در این وسعت و حجم اما مسبوق به سابقه بوده و حداقل در جریان وقایع منتهی به کودتای 1973 آمریکایی در شیلی توسط رسانه‌های وابسته به سازمان‌های جاسوسی غرب تجربه شد هنگامی که شب قبل از انجام تظاهرات «زنان قابلمه به دست» به عنوان یکی از تعیین‌کننده‌ترین حوادث پیش از انجام کودتا، مطبوعات مزدور بیگانه، خبر راهپیمایی و تظاهرات زنان، درگیری با پلیس و زخمی شدن و دستگیری گروهی از آنان را منتشر کردند. یعنی گزارش واقعه‌ای را چاپ کرده بودند که در آینده و فردای آن روز رخ می‌داد!

در شیلی توطئه‌های برنامه‌ریزی شده علیه حکومت مردمی سالوادور آلنده به دلیل به خطر افتادن منافع آمریکایی‌ها در کمپانی مخابراتی معروف ITT و توسط سرمایه‌داران آمریکایی به خصوص صاحبان معادن مس شیلی سازماندهی می‌شد که امثال برادران دالس، سران سرویس‌های اطلاعاتی و جاسوسی آمریکا در آن سهم داشتند. آنها به طور گسترده‌ای مطبوعات را به کار گرفتند تا بتوانند بر اذهان مردم تاثیرگذارده و از انتخاب آلنده که محبوبیت بسیاری به دست آورده بود، جلوگیری نمایند. چنان که به طور مستقیم سازمان CIA، مخارج چاپ 726 مقاله در اشکال مختلف از قبیل خبر، شایعه، سرمقاله و انواع دیگر را در مطبوعات شیلی و سایر کشورهای جهان علیه آلنده تقبل کرد.1

پس از انتخاب آلنده توسط مردم ابتدا تحریم‌های اقتصادی خصوصا علیه صنایع مس شیلی به عنوان اساسی‌ترین منابع درآمد ملی این کشور برقرار شد و خارج کردن سرمایه‌های خارجی که اقتصاد آن را به بحران کشاند. اما این همه ماجرا نبود چراکه سالوادور آلنده و همراهانش با سخنرانی‌ها و روشنگری‌های متعدد سعی داشتند تا مردم را از این توطئه‌ها و طرح و برنامه‌های آمریکا برای ورشکسته کردن کشور آگاه ساخته و همچنان آنها را در کنار خود نگاه دارند. 

در این جا بود که بخش اصلی عملیات آمریکایی‌ها کلید خورد، یعنی هدف قرار دادن اذهان مردم و فریب آنها. از همین روی سازمان CIA از طرف شورای امنیت ملی آمریکا، ماموریت یافت تا به‌شکل محرمانه، مبلغ هفت میلیون دلار در اختیار مطبوعات مخالف دولت آلنده، ژورنالیست‌ها و نیز برخی از NGO‌ها قرار دهد، تا در میان مردم و برعلیه آلنده تبلیغ نمایند. به این ترتیب بازار عملیات سرّی و حملات تبلیغاتی و روانی سیا در شیلی هر روز گسترده‌تر ‌شد، تا جایی‌که زمینه‌های یک اعتصاب سراسری فراهم گشت.2

در اکتبر 1972 اولین رگه‌های اعتصابات «طرح‌ریزی شده» مشاهده شد. اولین اعتصابات به‌وسیله کامیون‌داران صورت گرفت که بلافاصله برخی صاحبان مشاغل کوچک و بسیاری از اتحادیه‌های کارگری فعال و سرشناس و بعضی گروه‌های دانشجویی نیز به آن پیوستند. 

اعتصاب کامیون داران، حمل‌ونقل و ترانزیت کالا را در شیلی با مانع بزرگی روبه رو ساخت. کمبود کالا به خصوص اقلام ضروری مردم در مغازه‌ها و فروشگاهها به گرانی و تورم شدید انجامید. در چنین حالتی بود که برای برقرار ماندن اعتصاب کامیون داران، از سوی سرمایه‌داران و انحصارات آمریکایی و با هدایت سازمان CIA، میلیون‌ها دلار به کارفرمایان شیلیایی پرداخت ‌شد تا از اعتصاب رانندگان حمایت کنند. چنان که یک سال پس از کودتای 1973 شیلی، یک روزنامه آمریکایی فاش کرد:

«از مبلغ هشت میلیون دلاری که در شیلی به عملیات سری CIA اختصاص داده شده بود، بخش عمده‌ای از این پول در سال‌های 1972 و 1973 برای فراهم آوردن زمینه‌های اعتصاب در حمایت از اعتصابیون و کارگران ضد آلنده مورد استفاده قرار گرفت.»3

تبلیغات سرسام‌آور و دروغ و فریب‌کاری مطبوعاتی که پول‌های سازمان CIA را دریافت کرده بودند، سرانجام کار خود را کرد و مردم را به تدریج از حکومت آلنده جدا نمود. اولین قدم، تظاهرات زنان خانه‌دار و قابلمه به دست بود که در خیابان‌ها راه افتادند و با قاشق بر قابلمه‌های خالی خود کوبیده و شعار می‌دادند که دیگر دولت آلنده را نمی‌خواهند.4

نکته عجیب و حیرت‌آور آن بود که شب قبل از راهپیمایی و تظاهرات یادشده، در اتفاقی نادر یک نسخه از همان روزنامه‌های یاد شده به دست مشاور آلنده رسید در حالی که تاریخ روز بعد را بر صفحه اول خود داشت و با تیتر درشت نوشته بود که «تظاهرات و راهپیمایی زنان قابلمه به دست انجام شد، نیروهای پلیس با آنها درگیر شده و طی زد و خوردی خونین، تعدادی از آنها را مجروح و زخمی و بسیاری را دستگیر کردند»! 

یعنی در واقع این روزنامه فردای آن شب بود و از آینده‌ای که اتفاق افتاده بود، خبر می‌داد! به عبارتی پیشاپیش نه فقط گزارش انجام تظاهرات زنان خانه‌دار را داده بلکه حتی جزئیات آن یعنی درگیری مردم با پلیس و مجروح و دستگیر شدن آنها را نیز درج کرده بود!!

این بازخوانی تاریخ نشان می‌دهد چگونه پس از گذشت حدود نیم قرن، همچنان فرمول‌ها و قواعد بازی برای عملیات براندازی سازمان‌های جاسوسی غرب، یکسان بوده اگرچه با پیشرفت تکنولوژیک رسانه‌ها‌، نفوذ در اذهان سریع‌تر و دقیق‌تر انجام می‌پذیرد. 

__________________________

1- استانسفیلد ترنر- پنهانکاری و دموکراسی- ترجمه حسین ابوترابیان- انتشارات اطلاعات- 1367   2- همان   3- گابریل گارسیا مارکز- مرگ سالوادور آلنده- ترجمه یارتا یاران- انتشارات زمستان- 1378   4 -همان