مدیران‌، مسئولان و خلاصه هر کسی که می‌تواند و کاری از او ساخته است باید کاری کند که فوتبال ما به دست فوتبالی‌ها بیفتد و غیر فوتبالی‌ها آن هم در سطوح مدیریتی و حتی در جایگاه ریاست جرات آفتابی شدن نداشته باشند و حداکثر اجازه داشته باشند در ورزشگاه‌ها آن هم از روی سکوها، «توپه بازی»! تماشا کنند...
راحت بگوییم، در فوتبال باید فضا و مناسبات و شرایطی که در کُشتی حاکم است، حاکم شود. یعنی چه؟ یعنی در کشتی کار دست گوش‌شکسته‌هاست. در کشتی قهرمانان المپیک وجهان و حداقل کسانی که عرق کشتی بر تن دارند و خاک کشتی را خورده‌اند‌، و یا مدیر بودن خود را در عالی‌ترین سطح موفقیت اثبات کرده‌اند، اجازه دارند بر مسند ریاست بنشینند، طالقانی، یزدانی‌خرم، رسول خادم و...‌ امروز علیرضا دبیر و... در کشتی هر از ننه قهرکرده جویای نام و تشنه جاه و... بر خلاف فوتبال اصلا جرات ندارد در حضور گوش‌شکسته‌های صاحب عنوان و پرافتخار، کلمه «کُشتی» را بر زبان آورد چه رسد به اینکه هوس کرده باشد «‌رئیس» هم باشد...!!
در کشتی مربیان تیم ملی را مربیان سابق واسبق تیم ملی انتخاب می‌کنند نه دلال‌های بی‌سروپای پررو... خیلی چیزها می‌توان ‌اندر حال و هوای متفاوت کشتی و فوتبال نوشت، به موقعش هم زنده باشیم خواهیم نوشت، اما این‌جا فقط می‌خواهیم این را باز تاکید کنیم که؛ باید و باید مسئولان ورزش، با کمک کارشناسان و حتی دولتمردان و... و گفتیم هرکسی که کاری از او ساخته است، به شکل قانونی و مدبرانه‌، فضای آلوده و دلال‌زده فوتبال را سمپاشی و سالم کنند و میدان را برای میدان‌داری فوتبالی‌های باشخصیت، مقبول و کاربلد باز کنند و...