مسعود فراستی در این برنامه گفت: یعنی چه 150 میلیارد تومان پول در یک سالن کوچک رد و بدل می‌شود، آن هم برای تعدادی اثر مثلا هنری که هیچ‌کدام هم هنری نیستند! یک نفر سال‌هاست می‌نویسد «هیچ»، در اندازه‌های کوچک و بزرگ و عظیم و آشغال و می‌فروشد! پولش را هم عده دیگری می‌خورند و خودش را هم آلت دست قرار داده‌اند؛ خود او هم از یک هنرمند به چیزی تبدیل شده که خیلی متأسفم! این یک فاجعه است! این یعنی دلالی؛ آن کسانی که این حراجی را رهبری می‌کنند، یک نفرشان دلال بزرگی است که در رأس قرار گرفته که در هنرهای تجسمی نفر اول این دلالی است؛ اینها به موزه هنرهای معاصر هم رحم نکردند! یک نفرشان هم که به‌طور حرفه‌ای کپی‌کار است و... این چند نفر، حراج تهران را راه انداخته‌اند. از جوانان نقاش شهرستانی آثاری را هشت تا 10 میلیون می‌خرند و 200 میلیون می‌فروشند و بین خودشان تقسیم می‌کنند!

وی تصریح کرد: یک‌بار باید می‌گفتیم که این مسخره بازی بس است؛ این نه مال ما و شرایط ماست و نه این آثار، هنری هستند. هر بار از یک شاعر عارف نقاش، یک اثر درمی‌آورند و چند میلیارد هم به فروش می‌رسد و معلوم نیست که این آثار از کجا در می‌آیند؟ نکند اینها هم کپی هستند؟

فراستی تأکید کرد: وزیر ارشاد باید فکری کند... در موزه هنرهای معاصر معلوم نیست بر سر برخی از آثار چه بلایی آمده و کپی‌هایی از اینها کار شده و فروش رفته و اصلشان معلوم نیست کجاست. یعنی یک مافیای جدی در این بخش است.

محمدتقی فهیم نیز در این برنامه گفت: به ‌نظرم بحث ارقام یک مسئله است اما قوانین حاکم بر این نوع حراجی‌ها هم یک معضل بزرگ‌تر است؛ در دنیا این حراجی‌ها وجود دارد و اساساً یک هنر تجسمی مربوط به کلان سرمایه‌داری است، اما دولت‌ها به نفع مردم، مالیات‌های کلانی از آنها می‌گیرند. من نمی‌دانم آیا در اینجا چنین سازوکاری وجود دارد که وقتی 150 میلیارد تومان رد و بدل می‌شود آن هم برای آثاری که اساساً هنری هم نیستند آیا مردم سهمی از این معاملات می‌برند؟ 

وی تصریح کرد: این چکشی که در حراجی تهران فرود می‌آید چکش یک جریان شبه‌روشنفکری وا‌داده است که بر فرق سر مردم زده می‌شود! مسائل فرهنگی این‌گونه حراجی‌ها آسیب‌زاست. بنابراین دولت باید سراغ اینها برود. 

شنیده شده که برای این‌گونه مراسم و برخی نمایشگاه‌ها، آثار تجسمی از برخی کشورها اجاره می‌شوند که متعلق به کشور خودمان هستند و برأثر مناسبات غلطی فروخته یا سرقت شده و به خارج منتقل شده‌اند. جالب این است که برای این آثار هم، بعضا اجاره‌های هنگفتی از محل پول بیت‌المال از دولت گرفته می‌شود! 

محمدرضا مقدسیان نیز گفت: مبدأ و مقصد پول‌های رد و بدل شده در این حراجی کجاست؟ این پول‌ها از کجا می‌آیند و کجا می‌روند؟ آثار خریداری شده چه می‌شوند؟ آیا این فرایند خرید و فروش منجر به کشف استعداد و رشد هنرمند می‌شود یا فقط هنرمندان جوان زیر دست و پا له می‌شوند تا گروهی منافعش را ببرند؟