هشام ابن احمر می‌گوید: در بیرون مدینه با حضرت کاظم(ع) سواره می‌‌‌رفتیم. ناگهان امام از مرکبش پایین آمد و سر به خاک نهاد و سجده‌ای طولانی کرد. پس از آنکه سر از سجده برداشت و سوار مرکب شد، عرض کردم: فدایت شوم سجده‌ات طولانی شد؟ فرمود: آری من هرگاه نعمتی را که خدا ارزانیم داشته به یاد می‌آورم، دوست دارم (این‌گونه) شکرش را به‌جای آورم.(1)
امام صادق(ع) می‌فرماید: هرگاه خداوند نعمتی را ارزانی‌ات کرد، دو رکعت نماز به‌جای آور و در رکوع و سجود رکعت نخست آن بگو: الحمدلله شکراً و حمداً» و در رکوع و سجده رکعت دوم بگو: الحمدلله الذی استجاب دعایی و اعطانی مسألتی» سپاس خدایی را که دعایم را پذیرفت و خواسته‌ام را عطا فرمود.(2)
____________
1- بحارالانوار، ج71، ص35
2- محجهًْ البیضاء، ج2، ص62