ایران در رسانه‌های جهان
سرویس سیاسی-
رسانه‌های بین‌المللی و منطقه‌ای روزانه اخبار و تحلیل‌های مختلفی را درباره ایران منتشر می‌کنند. ترجمه گلچینی از این گزارشات و تحلیل‌ها به معنای تایید محتوای آنها نبوده و صرفاً برای آشنایی مخاطبان با فضای رسانه‌های خارجی درباره کشورمان است.
آسیاتایمز: آمریکا در برابر حمله موشکی بسیار آسیب‌پذیر است
«استفن براین» در مطلبی برای «آسیا تایمز» نوشت: چین، روسیه و ایران همگی ابزارهای لازم برای نفوذ به سامانه دفاع موشکی زمین پایه میانبرد آمریکا را در اختیار دارند.
با وجود هزینه‌های میلیاردها دلاری، ایالات متحده هنوز فاقد سامانه دفاع موشکی بالستیک قابل اعتماد برای محافظت از خاک خود در برابر روسیه، چین یا ایران است. ایالات متحده در برابر حمله احتمالی موشکی کره شمالی سامانه دفاعی دارد، اما حتی این سیستم‌ها هم به میلیاردها دلار سرمایه‌گذاری جدید برای ارتقا نیاز دارند. یک راه‌حل موقتی خوب برای ایالات متحده، اقتباس سیستمی همانند سیستم ضد موشک بالیستیکی ختس (پیکان) ۳ اسرائیل برای دفاع از امنیت داخلی است تا از این طریق برای توسعه یک سیستم دفاع موشکی بالستیک جدید و توانا زمان بخرد.
ایالات متحده دارای سه سیستم دفاع موشکی زمینی و یک سیستم دریایی است. از بین سیستم‌های زمینی، سامانه دفاع موشکی زمین پایه میانبرد آمریکا به شکل بالقوه‌ای مهم‌ترین سیستم محافظتی ایالات متحده از قلمرو این کشور در برابر پرتاب موشک‌های بالستیک قاره پیما است. با این وجود، این سامانه دفاع موشکی زمین پایه میانبرد در آزمایشات ضعیف عمل کرده است. در واقع، تا آنجا که پنتاگون تصمیم گرفت تا شرکت بوئینگ، پیمانکار اصلی این سامانه دفاعی را کنار گذاشته و قراردادی «موقت» برای ساخت 20 موشک رهگیر با شرکت‌های نورثروپ و لاکهید امضا کند. ارزش قراردادهای جدید رقمی بالغ بر 3.7 میلیارد دلار است. لاکهید مارتین با شرکت‌های هوافضای آمریکایی اروجت راکت‌داین، نورثروپ گرومن و ریتون شریک است.
امروزه پرتابگرها و رادارهای سامانه دفاع موشکی زمین پایه میانبرد در پایگاه فورت‌گریلی، آلاسکا و وندنبرگ در نزدیکی لومپوک در شهرستان سانتا باربارا کالیفرنیا قرار دارند. ایالات متحده در حال حاضر تنها 44 موشک رهگیر دارد و در واقع هیچ سامانه موشکی مطمئنی که بتواند در برابر حمله احتمالی چین، روسیه یا حتی ایران از آمریکا محافظت کند، را در اختیار ندارد.
ایالات متحده برخی سیستم‌های دیگر برای دفاع موشکی دارد، اما هیچ‌کدام قادر به مقابله با موشک‌های بالستیک پیچیده نیست. موشک بالستیک پیشرفته موشکی است که با سرعت مافوق صوت یا نزدیک به مافوق صوت پرواز می‌کند و قادر به حمل یک یا چند کلاهک هسته‌ای می‌باشد اما می‌تواند به کلاهک‌های جنگی متعارف یا شیمیایی و میکروبی نیز مسلح شوند. بیشتر موشک‌های بالستیک پیشرفته امروزی از قابلیت هدف‌گیری مستقل چندگانه بهره‌مند است؛
روسیه از حدود سال 1973 سیستم هدف‌گیری مستقل چندگانه را بر روی موشک‌های بالستیک قاره‌پیمای خود نصب کرده است. ایالات متحده آنها را زودتر با «ال‌جي‌ام 30 مينتمان» در سال 1968 معرفی کرد.
چین دیرتر به این ضیافت پای گذاشت، اما امروزه چندین نوع موشک دوربرد با قابلیت هدف‌گیری مستقل چندگانه دارد. گفته می‌شود کشورهای دیگر از جمله فرانسه، انگلیس و هند موشک‌هایی دارند که می‌توانند بیش از یک کلاهک را حمل کنند. ایران هم اکنون در حال کار بر روی یک موشک دوربرد با قابلیت حمل حداقل دو و احتمالاً تعداد کلاهک‌های بیشتر است. کره شمالی همچنین می‌گوید در حال کار بر روی موشک‌های مافوق صوت با قابلیت هدف‌گیری مستقل چندگانه است.
شکست و انهدام یک موشک بالستیک کار آسانی نیست و تقریباً همه سیستم‌های آزمایش شده در زمینه مقابله با این نوع موشک‌های پیشرفته با مشکل رو‌به‌رو شده‌اند. سامانه دفاع موشکی زمین‌پایه میانبرد آمریکا شاید بدترین نوع این سیستم‌ها در این زمینه باشد. با توجه به‌وجود تنها 44 سامانه موشکی در آلاسکا و وندنبرگ، احتمال متوقف کردن تهدید از سوی بیش از 10 موشک مهاجم بسیار اندک است.
وال‌استریت ژورنال: بایدن خود را
در موقعیت بدی از برجام قرار داده است
روزنامه آمریکایی «وال‌استریت ژورنال» در گزارشی به قلم «مارک دوبوویتز» مدیر اجرایی «بنیاد دفاع از دموکراسی‌ها» نوشت: کاخ سفید باید بیشتر از چماق و کمتر از هویج استفاده کند تا تهران را مجبور به انجام یک توافق جدید نماید.
حسین امیرعبداللهیان، وزیر امور خارجه ایران هفته گذشته در مجمع عمومی سازمان ملل متحد در نیویورک تلاش کرد تا امیدهای دولت بایدن را برای احیای برجام به یاس بدل کند. امیرعبداللهیان گفت: «ما برنامه‌ای برای توافق طولانی‌تر و قوی‌تر نخواهیم داشت.» وی افزود: برای احیای توافق هسته‌ای 2015، دولت بایدن باید تحریم‌های بیشتری را نسبت به دولت اوباما اعمال کند.
وقتی سیاست هویج کار نمی‌کند و دولت از استفاده از چماق امتناع ورزیده و به کمپین «فشار حداکثری «ترامپ بازنمی‌گردد، چه باید کرد؟ بایدن به احتمال زیاد هویج بیشتری می‌دهد و وانمود می‌کند که توسعه برنامه هسته‌ای ایران را با اینکار کند می‌کند. این رویکرد که آن را «دیپلماسی هویج حداکثر «می‌نامند در درجه اول با هدف جلوگیری از اقدامات مخفیانه ارتش و سرویس‌های اطلاعاتی اسرائیل علیه ایران انجام می‌شود، که بر اساس گفت‌وگوهای من با مقامات اسرائیلی، اسرائیل خود را متعهد به گسترش آن می‌داند. بایدن همچنین به دموکرات‌هایی مانند سناتور باب منندز، رئیس کمیته روابط خارجی که به توافق هسته‌ای ایران شک دارند هم بدبین است.
آنتونی بلینکن وزیر امور خارجه و جیک سالیوان مشاور امنیت ملی بارها و بارها به این نتیجه رسیده‌اند که باید یک راه‌حل «طولانی‌تر و قوی‌تر» وجود داشته باشد، که ثابت کند شک و تردید آقای منندز بجا است. چرا آنها نیاز به بهبود توافقی دارند که آقای اوباما تنها شش سال قبل آن را منعقد کرده بود؟
همان‌طور که دموکرات‌های شکاک در سال 2015 پیش‌بینی کرده بودند، نقاط ضعف توافق هسته‌ای ایران در حال تشدید است. محدودیت‌های هسته‌ای در سال 2024 منقضی می‌شود. تا سال 2027، ایران می‌تواند سانتریفیوژ‌های خود را با مدل‌های پیشرفته‌تری جایگزین کند و محدودیت‌های باقی مانده تا سال 2029 کاهش می‌یابد. تا سال 2031 ممکن است ایران دیگر هیچ مانع فنی برای غنی‌سازی مجاز و غنی‌سازی تا سطح سلاح‌های هسته‌ای نداشته باشد. ممکن است ممنوعیت بازفرآوری پلوتونیوم برداشته شده و تولید راکتورهای آب سنگین ممکن است مجاز شمرده شود؛ و ممکن است هیچ محدودیتی برای تولید آب سنگین وجود نداشته باشد.
در واقع بایدن خودش را به هچل انداخته است. او قبلاًً تعهد خود را برای خروج از خاورمیانه اعلام کرده است. از سوی دیگر تهران از دسترسی بازرسان تسلیحاتی به برخی از سایت‌های هسته‌ای ممانعت می‌کند و دولت بایدن نیز از ترس اینکه هرگونه حرکتی بتواند مذاکرات را خدشه‌دار کند، از اقدام در این زمینه می‌ترسد.
نقطه ضعف فلج‌کننده کاخ سفید این است که مقامات ایرانی بیشتر از آقای بایدن از اهرم استفاده می‌کنند. تهران برنامه غنی‌سازی اورانیوم خود را تسریع کرد و به اقدامات منطقه‌ای خود ادامه داده است. سیستم مالی ایران، پس از اینکه نفت این کشور به چین سرازیر شود، بهبود خواهد یافت.
جمهوری خواهان و دموکرات‌های وحشت‌زده در کنگره باید انتظارات غیرواقعی دولت را در راستای یک توافق طولانی‌تر و قوی‌تر متعادل کنند؛ تا کاخ سفید در صورت بازگشت به توافقنامه 2015 یا هرگونه توافق بهتر، در موقعیت مناسبی قرار گیرد. این به معنای تصویب دستورالعمل‌های قانونی است که می‌تواند مجازاتهای متمرکزی را بر بخش‌های کلیدی سیستم مالی ایران در صورت رعایت نکردن ضرب‌العجل‌ها آغاز کند. علاوه بر این، کنگره باید پارامترهای یک توافق جدید قابل قبول را که جمهوری‌خواهان و دموکرات‌ها آن را به‌عنوان یک معاهده الزام‌آور در ذهن دارند، روشن کند؛ و آنها باید از دولت بخواهند که در صورت شکست مذاکرات، «پلن بی» به مرحله عمل برسد.
هم‌اینک اعتبار بایدن با توجه به خرابکاری در افغانستان و لفاظی‌های وی درباره پایان دادن به «جنگ‌های بی‌وقفه»، زیر سؤال رفته است. پیام‌های توخالی یک رئیس‌جمهور تضعیف‌شده، حتی با انعقاد چند توافق بهتر، معمولاً جایگزین یک قدرت‌نمایی معتبر از سوی آمریکا نمی‌شود.