بر اساس این افشاگری، یک شورای مدارس کانادایی فرانسه‌زبان تصمیم گرفت قفسه‌های کتابخانه‌های خود را «پاکسازی» کند و در این بین پنج هزار کتاب کودکان و نوجوانان، از کتاب‌های مصور تا رمان‌ها و دانشنامه‌ها، به این دلیل که پیش‌داوری‌هایی را نسبت به مردم بومی‌به خوانندگان‌شان منتقل می‌کنند، از این کتابخانه‌ها حذف گردیده و سوزانده شدند.
کتاب‌هایی چون «تن‌تن در آمریکا»، «آستریکس و سرخپوستان»، سه کتاب مصور از «لوک خوش‌شانس» و همچنین رمان‌ها و دانشنامه‌های دیگر از جمله این کتاب‌های سوزانده شده بودند.
به‌دنبال این افشاگری‌ها، رادیو کانادا نیز اعلام کرد یک شورای مدارس اونتاریو که بیست مدرسه را شامل می‌شود، پنج هزار جلد کتاب را به‌دلیل ‌ترویج کلیشه‌ها نسبت به مردمان بومی ‌سوزانده و دفن کرده است.
این رادیو همچنین اضافه کرد این اقدام «با اهداف آموزشی» صورت گرفته! و به دانش‌آموزان گفته شده که خاکستر این کتاب‌ها به‌عنوان «کود» برای درختان استفاده می‌شود! و بنابراین از پدیده‌ای «منفی» به «مثبت» تبدیل می‌شوند!!
این کتاب‌سوزی نه‌تنها موجب بهت و شگفتی نویسندگان و اهل کتاب در کانادا شد بلکه موجی از واکنش‌ها را در جهان ادبیات و دنیای نشر و کتاب برانگیخت.
تردیدی نیست پدیده نژادپرستی در غرب، ریشه در عمق باورها و اعتقادات و سبک زندگی غربی‌ها دارد، چنانچه وقتی در سال 2020، جنبش‌های اعتراضی ضد نژادپرستی در آمریکا و اروپا به راه افتاد، بسیاری از مجسمه‌های مفاخر و بزرگان تاریخ غرب که موجب احترام و الگوسازی برای آنها بود و همچنین اسامی‌قهرمانان این تاریخ که فتوحات و افتخارات بسیاری برای غرب به بار آوردند، به‌دلیل جنایات نژادپرستانه و خونریزی‌های تاریخی‌شان، به زیر کشیده و محو شده و به نحو رقت‌انگیز و خفت‌باری از دید جامعه کشورهایی همچون آمریکا و کانادا و انگلیس و بلژیک و فرانسه و هلند و... پنهان گردیدند.
اینک به قول معروف، «گل بود، به سبزه نیز آراسته شد». بعد از افشای آن تاریخ خون‌بار نژادپرستی و پس از برملا شدن گورهای دسته‌جمعی کودکان بومی‌کانادا، حالا شیوه‌ای دیگر از تاریخ قرون وسطایی غرب صلیبی صهیونی به منصه ظهور می‌رسد و آن جریان «کتاب‌سوزان» است که از دیرباز و از زمان اسلاف صلیبیون امروز حاکم بر غرب رواج داشته است.