قرآن کریم فرمود شما كه شب مي‌خوابيد چه كسي شما را جابه‌جا و حفظ مي‌كند: «مَن يَكلَؤُكُم بِاللَّيلِ وَ النَّهَارِ مِنَ الرَّحمَن؛ چه کسی شما را در شب و روز از (مجازات) خداوند بخشنده نگاه می‌دارد؟!» (1) انسان از اول شب تا آخر شب، ده بار پهلوي راست و پهلوي چپ مي‌خوابد كه خستگي‌ او برطرف شود، صبح كه شد از او سؤال بكني چند بار غلتيدي، چند بار جا عوض كردي، هيچ يادش نيست، مثل كودكي كه مادر مهربان، او را هر چند دقيقه جابه‌جا مي‌كند كه خسته نشود، فرمود من كارم همين است، ما شما را در خواب رها نكرديم، در خواب چه كسي شما را حفظ مي‌كند؟ «يَکلَأ» يعنی «یحفَظَ». خدايي كه در خواب حافظ ماست، در بيداري هم حافظ ماست، فرمود شما عاقل باش به‌دنبال عقل برو، نه راه كسي را ببند نه بيراهه برو، نه سفيهانه زندگي كن، نه از سفه كسي سود ببر، نه جاهلانه زندگي كن، نه از جهل كسي سود ببر، فرمود: شما عاقلانه زندگي كن من به شما بشارت مي‌دهم. اين بيان نوراني پيغمبر است فرمود ممكن است انسان ده بار بيفتد؛ ولي بالاخره خدا او را حفظ مي‌كند، اگر كسي لغزيد، او را يك بار حفظ مي‌كند، دو بار حفظ مي‌كند اگر كسي عاقل و موحِّد بود خدا هرگز نمي‌گذارد آبروي او برود. فرمود شما جاهلانه زندگي نكن، نه عوام باش، نه از عوامي كسي بهره ببر، عاقل باش، بين خود و خداي خودت با عقل و علم و دين حركت كن، من شما را تأمين مي‌كنم.
چهار راه هست، يكي بسته است سه راه باز است. يك وقت است از راه بيرون است، شب قدر است، ماه مبارك رمضان است، يا فرصت‌های ديگر. يك وقت راه درون است ،آن احساس رقّت است؛ گاهي هر دو راه هست مثل شب قدري كه انسان با قلب شكسته مي‌گويد «يا الله»؛ چهارمي آن است كه هر دو راه بسته است، اين مثل آدم فاقدالطهورينِ فقه است، اين ديگر به سوء‌اختيار خودش محروم است؛ ولي به ما گفتند اگر شما عاقلانه زندگي كرديد و احساس رقّت كرديد، مردم را محترم شمرديد، هرگز با تحقير با ملّت سخن نگفتيد، با تحقير، كسي را از خود نرنجانديد، با تمامِ رخ پاسخ داديد، آن كسي كه با صد هزار جلوه بيرون مي‌آيد با تو كار دارد.
امام حاضر و مردم غایب
اين امام معصومي كه همه ما در كنار سفره آن حضرت هستيم، وجود مبارك ولي‌عصر(ارواحنا فداه) اين همان است که نام او نام پيغمبر است، خُلق او خلق پيغمبر است، رفتارش رفتار پيغمبر است، وسيع‌ترين و بارزترين خصوصيت‌هاي پيغمبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) را وجود مبارك امام حجّت(ع) دارد، ما در كنار سفره آن حضرت هستيم، ما غايب هستيم، نه آن حضرت، غايب آن است كه محروم باشد، نه آنکه ما او را نبينيم، غايب آن است كه نبيند، آ‌ن‌كه محجور باشد، آن ما هستيم، او به لقب پرافتخار قيام متّصف است نه غيبت، غيبت خود را به‌ حساب آن حضرت نياوريم، چيزي كه به اذن خدا هرجا باشد مي‌بيند و مي‌داند، غايب نيست، ما هستيم كه بي‌خبر هستيم، تلاش و كوشش ما اين باشد كه ما از غيبت به درآييم، به حضور آييم، لااقل اگر حضور شهودي نبود، اين حضور عقلي باشد كه بفهميم در كنار سفره آن حضرت هستيم. هر چيزي كه به ما مي‌رسد ،به وسيله مجاري فيض الهي به ما مي‌رسد، آنها مجاري فيض خلقت هستند. درست است ذات اقدس اله در همه‌جا حضور و ظهور دارد، اما مجاري فيض او همين‌ها هستند. اگر خدا بخواهد ما را هدايت كند به وسيله قرآن است، به وسيله امام و پيغمبر است. ما نياز به قرآن داريم، نياز به امام داريم، نياز به پيغمبر داريم، درست است كه خداي سبحان همه فيض‌ها از اوست؛ اما بالاخره اينها مجاري فيض الهي هستند. اگر قرآن مجراي فيض تعليم و تزكيه الهي است، امام هم اينچنين است مخصوصاًًً وجود مبارك ولي‌عصر(عج).
 بيانات حضرت آيت‌الله جوادي آملي(دام‌ظله)
در جلسه درس اخلاق؛ 4/10/93
مرکز اطلاع‌رسانی اسرا 
_________________
1. انبياء، 42.
خوان حکمت هر دو هفته یک‌بار روزهای یکشنبه منتشر می‌شود.