این فیلمساز در نشست «انقلاب اسلامی و سینمای ایران» که به‌صورت مجازی در دانشگاه سوره برگزار شد، اظهار داشت: از نظر من سینمای ایران ملی نیست، چون بازتاب‌دهنده آرمان‌ها و مطالبات ملت ایران نیست. آنچه در محضر سینما مشاهده می‌کنیم، دربردارنده خواست ملی نیست، پس سینما نیست. از نظر جغرافیایی هم همین‌طور است و یک فرد در شهرهای سیستان و بلوچستان امکان حضور در سینما را مانند یک فرد در شهرهای تهران و تبریز و مشهد ندارد. هنوز برخی شهرهای ما فاقد سینما است.
وی افزود: این همه بودجه بیت‌المال برای مدیریت رسمی ‌سینما وجود دارد اما آیا یک دی‌وی‌دی فیلم ایرانی در مزارشریف که حدود دو میلیون جمعیت شیعه و فارسی‌زبان دارد، وجود دارد؟! یا از طریق فضای اینترنتی می‌توانند بخرند و ببینند الان در کشور عراق آیا می‌توانند تولیدات شبکه نمایش خانگی ما را بخرند و ببینند؟ بخش بین‌الملل سینمای ایران اساساًً ادعاست!
به گزارش فارس، درویش با طرح این پرسش که آیا واقعاًً سینمای ایران فرهنگ و عطر و زیست اجتماعی ایرانی را نمایندگی می‌کند، پاسخ به آن را منفی دانست و ادامه داد: اصلاً این‌چنین نیست! اساساًً این جنس سینما کجای بازار و نقطه طلایی نگاه مخاطب جهانی قرار می‌گیرد؟ ۴ - ۵ هزار نفر هستند که در جشنواره‌ها همدیگر را ملاقات می‌کنند و حمایت و ترویج می‌کنند و تمام! فیلم‌های ما در زنجیره سینمای جهان، جایگاهی نداشته و ندارد.
درویش همچنین درباره ضلعی از تهاجم به فرهنگ و سینمای ایران که همه اصالت را به سینمای قبل از انقلاب می‌دهد، تصریح کرد: این ضلع، تصویری به مخاطب ارائه می‌دهد که نه تنها در شأن هنری و فرهنگی ملت آرمان‌گرا و انقلاب‌کرده ایران نیست بلکه اساساًً هر چی هست، چیزی مخدوش و جعلی است.