خدای مهربان بر درجات امام راحلمان(ره)بیفزاید، این حکایت از قول ایشان نیز نقل شده است؛
 مغازه‌داری صبح زود برای گشودن مغازه خود رفته بود که یکی از اراذل و اوباش با وی درگیر شد. در این میان رهگذری که شاهد ماجرا بود و مظلومیت مغازه‌دار را دیده بود به حمایت از او برخاست و با آن لات باجگیر دست به یقه شد. چند دقیقه‌ای از درگیری آن دو گذشته بود که صاحب مغازه به کسی که در حمایت از وی با آن لات باجگیر درگیر شده بود گفت؛ داداش! اگر می‌خواهی دعوا بکنی برو آن طرف‌تر که مانع کسب و کار ما نباشی!
دیروز و بعد از یک هفته پر سروصدا، آقای شینزو آبه نخست وزیر ژاپن به تهران آمد. ایشان اعلام کرده است که برای میانجیگری بین ایران و آمریکا آمده است و در این سو بر اساس یک برداشت منطقی و حکیمانه تاکید شده است که مواضع جمهوری اسلامی ایران، عالمانه، قانونی، حق‌طلبانه و کاملا روشن و خالی از ابهام است بنابراین کمترین زمینه‌ای برای میانجیگری ژاپن و یا هیچ کشور دیگری وجود ندارد. آمریکا باید دست از توطئه و باج‌خواهی بردارد و به قول حضرت امام(ره) آدم شود- که تاکنون نشده و بعید است بشود- و تحقق آن نیازی به میانجیگری ندارد بلکه اگر کسانی در پی حل مسئله باشند تنها راه آن است که آمریکا را به آدم شدن ترغیب کنند وگرنه از ایران چه می‌توانند بخواهند؟! و در میدانی با این مختصات، پذیرش میانجیگری از سوی ایران اسلامی غیر از تسلیم چه مفهوم و معنای دیگری خواهد داشت؟!
اما، در این میان سخنی با آقای شینزو آبه، نخست‌وزیر ژاپن در میان است و آن اینکه آمریکا تنها کشوری است که از بمب اتمی استفاده کرده و در سال ۱۹۴۵ میلادی صدها هزار انسان بی‌گناه و مظلوم را در بمباران اتمی دو شهر هیروشیما و ناکازاکی ژاپن به خاک و خون کشیده و قتل عام کرده است. آمریکایی‌ها ادعا می‌کنند که بمباران اتمی این دو شهر به جنگ جهانی دوم پایان داده است ولی تمامی اسناد و شواهد تاریخی نشان می‌دهد که جنگ به پایان رسیده بود. بمباران اتمی در ماه اوت ۱۹۴۵ (ششم و نهم) صورت گرفته و این در حالی بود که از ٣ دولت محور آلمان، ایتالیا و ژاپن که در مقابل متفقین قرار داشتند، دولت‌های آلمان و ایتالیا در ژوئن ۱۹۴۵- خرداد ۱٣۲۴- یعنی نزدیک به ۲ ماه قبل از بمباران هیروشیما و ناکازاکی، بدون قید و شرط تسلیم شده بودند و ژاپن درباره شرایط تسلیم با متفقین در حال رایزنی و گفت‌وگو بود. گفتنی است هیتلر در ۳۰آوریل۱۹۴۵ خودکشی کرده  و موسولینی در ۲۸آوریل ۱۹۴۵ به دست میلیتانت‌ها کشته شده بود. یعنی حدود ۲ماه قبل از بمباران اتمی ناکازاکی و هیروشیما.
 «جک مدیگان» مشاور وقت وزارت جنگ آمریکا اعتراف می‌کند که «دانشمندان آمریکایی آزمایش‌های اولیه خود را با تزریق پلوتونیوم به بیماران و زندانیان و البته بدون اطلاع آنها آغاز کرده بودند و در ژانویه ۱۹۴۵ پروژه منهتن با تولید بمب هسته‌ای به موفقیت رسیده بود ولی بمب اتمی نیاز به آزمایش میدانی داشت و اگر روی دو شهر ژاپن آزمایش نمی‌شد، فرصت آزمایش به دست نمی‌آمد»!! و...
اکنون این سخن با آقای شینزو آبه، نخست‌وزیر ژاپن در میان است که کشور شما شاهد هولناک‌ترین جنایت آمریکا بوده است و انتظار از مسئولان ژاپن- از جمله و مخصوصا- جنابعالی آن است که در مبارزه ایران اسلامی با زورگویی‌ها و باج‌خواهی‌های آمریکا درکنار ایران قرار بگیرید. ما در مبارزه بی‌امان خود با آمریکا و مقابله با جنایاتی که مرتکب شده و می‌شود، در حال انتقام‌گیری از آمریکا به خاطر خون صدها هزار تن از مردم ژاپن که قربانی آمریکای جنایتکار و خونریز شده‌اند نیز هستیم. بنابراین انتظار نیست که مانند آن مغازه‌دار کذایی عمل کنید. ژاپن اگر برای خون صدها قربانی جنایت آمریکا در هیروشیما و ناکازاکی احترام قائل است که باید باشد- و متاسفانه نیست- می‌تواند با نادیده گرفتن تحریم‌های آمریکا باب بسته شده همکاری اقتصادی با جمهوری اسلامی را بگشاید. این به نفع هر دو سوی ماجرا یعنی ایران و ژاپن است.
حسین شریعتمداری