واشنگتن‌پست نوشت: این ایده که آمریکا با عدم انجام تعهدات برجامی، ایران را پای میز مذاکره بازگرداند صرفا یک توهم و خیال است. به نظر می‌رسد ترامپ به اشتباه فکر می‌کرد که تحریم‌ها ابزاری شبه‌جادویی و چندمنظوره هستند: هم ایران را مجبور به توافق هسته‌ای بهتر خواهند کرد و هم سبب می‌شوند تا آن کشور محدودیت‌ها بر برنامه موشکی خود و بازرسی نامحدود بازرسان را بپذیرد. همچنین از نظر او تحریم‌ها باعث می‌شدند تا ایران مجبور شود به حمایت خود از گروه‌های منطقه‌ای پایان دهد و حتی ممکن است کاری کند که مردم ایران به دلیل فشار ناشی از وضعیت دشوار اقتصادی به خیابان‌ها ریخته و کلیت نظام سیاسی ایران سقوط کند. این‌ها تفکرات فانتزی و خیالی دولت ترامپ درباره تاثیرگذاری تحریم‌ها بوده‌اند.
«مایک پمپئو وزیر خارجه آمریکا دوازده پیش‌شرط را برای مذاکره با ایران اعلام کرد؛ از برنامه‌ هسته‌ای گرفته تا لزوم اصلاح سیاست داخلی ایران تا حضور ایران در منطقه اما اهداف آمریکا را اعلام نکرد. او در ماه آگوست گفت که هدف سیاست آمریکا تغییر رفتار دولت ایران است و در ماه اکتبر در مصاحبه‌ای گفت که ایران مثل یک کشور عادی رفتار نمی‌کند. حرف‌های او به همان اندازه مبهم است که مشخص نیست دولت ترامپ می‌خواهد چگونه به این موارد دست یابد. در ماه مه ترامپ گفت که می‌خواهد فعالیت‌های تهدیدآمیز ایران در خاورمیانه را متوقف کند و پمپئو نیز گفت که جلوی نفوذ بیشتر ایران را می‌گیرد. تمام این واژگان یعنی به انزوا کشاندن، مهار، جلوگیری از نفوذ و مسدود کردن یعنی مقاومت دربرابر گسترش بیشتر حضور ایران. با این حال، تصمیم برای خروج از برجام درواقع، پیشرفت در مسائل غیرهسته‌ای را نیز دشوارتر ساخته است. دولت ترامپ اخیرا آزمایش‌های موشکی ایران را محکوم کرده اما هیچ کاری نتوانسته فراتر از تحریم‌های غیرموثر برای بازداشتن ایران از انجام آن آزمایش‌ها انجام دهد.»
اکنون با شعارهای داغی ازسوی دولت ترامپ مواجه هستیم که عملی نمی‌شوند و همین موجب بی‌نظمی بیشتر می‌شود. بدتر از همه آن که ترامپ و پمپئو همه تخم‌مرغ‌های خود را در سبد عربستان قرار دادند و امید بیهوده‌ای به این داشتند که سعود‌ی‌ها جایگزین آمریکا در مهار ایران شوند. واقعیت آن است که اکنون وضعیت یمن به گونه‌ای شده که پایان دادن به جنگ در آن کشور یک اولویت است. سخنان ترامپ علیه ایران تنها آن کشور را به نفوذ بیشتر در منطقه تشویق می‌کند.