در آستانه آغاز دوران جدیدی از منازعات، روابط و مسائل مابین ایران و آمریکا که ویژگی اصلی آن همزمانی تقریبی ریاست جمهوری پزشکیان در ایران و ترامپ در آمریکا است، طیف‌های مختلف با طرح خبرهای درست و غلط سعی در تست افکار عمومی و واکنش‌ها در دو طرف دارند.

در این میان ادعای خبرنگار ایرانی نیویورک‌تایمز درباره دیدار ایلان ماسک ابرمیلیاردر آمریکایی و حامی مالی اصلی ترامپ با امیر سعید ایروانی رئیس نمایندگی جمهوری اسلامی ایران در مقر سازمان ملل متحد در نیویورک، به سرعت به تیتر یک اکثر رسانه‌های داخلی و بین‌المللی و به سوژه اصلی تحلیلگران سیاست خارجی بدل گشت.

فارغ از اینکه با موضع و سخنان اسماعیل بقایی در گفت‌وگو با ایرنا، صحت و سقم این ادعای نیویورک‌تایمز از سوی وزارت امور خارجه تکذیب شد، واکنش عصبی غرب‌گرایان داخلی از سیر تحولات در موضوع فوق و واکنش پرخاشگرانه آنان نسبت به موضع کیهان در شماره روز شنبه26آبان و مواضع انقلابی وزارت امور خارجه جای بررسی و توجه دارد.

جدای از این تکذیبیه وزارت امورخارجه با سانسور شدید از سوی رسانه‌های زنجیره‌ای مدعی اصلاحات رو‌به‌رو شد که این نکته نیز جای تامل بسیار دارد.

این سانسور در کنار واکنش پرخاشگرانه آنان به گزارش کیهان بیش از هرچیز، امید واهی این طیف به تکرار مجدد مسیری که بارها با شکست رو‌به‌رو شده است را نشان می‌دهد.

  دیکتاتوری مدعیان اصلاحات

 نسبت به وزارت امورخارجه 

این طیف که در تضییع منافع ملی در دولت‌های اصلاحات و روحانی، دستی بر آتش دارند و ضربات ناشی از ساده‌لوحی یا خیانت آنان بارها و بارها کشور را در معرض زیان‌های شدید قرار داده است، این بار نیز با دیکتاتوری تمام تحمل شنیدن هیچ سخن مخالفی را نداشته و از موضع مستند کیهان در گزارش تیتر یک روز شنبه برآشفتند.

این دسته افراد، علاوه‌بر اینکه هیچ‌گاه پاسخگوی نتایج رویکرد خود و دولت‌های مطبوع خود در حوزه سیاست خارجی نبوده و تاکنون نیز از پاسخ به دلایل ناکارآمدی برجام طفره رفته‌اند، در تمامی تحولات و اتفاقاتی که میان ایران و آمریکا در جریان بوده و هست، همواره سعی در مقصر جلوه دادن داخل و حمله به منتقدین داخلی داشته و غرب را از اشتباه مبرا دانسته‌اند. 

طیف مذکور هنوز هم در برابر بی‌حاصلی و نتایج زیان‌بار برجام در دولت روحانی و وضعیت بحرانی کشور در سال‌های پایانی آن دولت سکوت پیشه کرده، از اشتباهات خود در اعتماد تمام و کمال به غرب طفره رفته و از مجلس تا سپاه پاسداران و کیهان را به عنوان مقصر اصلی در شکست خوردن برجام معرفی می‌کنند.

همان همیشگی

 این بار نیز مدعیان اصلاحات مجددا با بازگشت به تنظیمات کارخانه، در شرایطی که ترامپ در حال تشکیل یکی از ضدایرانی‌ترین کابینه‌های تاریخ آمریکا است و در موقعیتی که پس از چهارسال امید واهی آنان به دولت بایدن کوچک‌ترین اقدام مثبتی از سوی معشوقه‌های دموکرات در زمینه احیا و بازنویسی برجام به وقوع نپیوست، با حمله به کیهان و توامان با آن با فشار بر وزارت امورخارجه سعی در ایجاد فضائی دارند که دست کشور را در آستانه هر تحول جدیدی خالی‌تر از قبل نشان دهد.

این طیف با تکرار اطمینان خاطر دادن به طرف مقابل و نیازمند نشان دادن کشور به هر توافقی، بزرگ‌ترین ضربه را به دولت پزشکیان و مذاکره‌کنندگان این دولت وارد می‌سازد.

در همین زمینه ابطحی در یادداشتی عجیب این‌گونه عنوان داشت: «میزان‌الحراره مواضعتان مردم باشد نه تیتر‌های روزنامه کیهان. مردم شما را هم به خاطر همکاری با ظریف در حل مشکلات مردم دوست دارند. نزدیک سه روز خبر دیدار ایلان ماسک و ایروانی در همه جا در داخل و خارج مطرح بود. کلی مردم خوشحال شدند که ممکن است تحریم‌های ظالمانه کم شود. هیچی نگفتید. تا کیهان تیتر زد دستپاچه شدید و تکذیب کردید. وزیر خارجه پزشکیان و مردم بمانید. آن دیگری رای نیاورد که نگاهتان به تیتر‌های کیهان باشد.»

جدای از این که پزشکیان کمترین درصد آرا نسبت به واجدین شرایط را در میان دولت‌های پس از انقلاب داراست و جدای از اینکه سبد رای پزشکیان به وضوح بی‌تاثیری حضور افرادی همچون ظریف را در پیروزی وی آشکار می‌سازد، چنین اظهارنظرهای ساده‌لوحانه‌ای نشانگر چاه‌های ویلی است که این طیف در مسیر پزشکیان قرار داده‌اند.

زیدآبادی یکی دیگر از افراد طیف تندرو مدعی اصلاحات نیز در یادداشتی اظهار داشته است: «در این میان اما روزنامۀ کیهان با لحنی طلبکارانه، پیروزی خود را جشن گرفته است. طلبش این است که چرا خبر با تأخیر 36 ساعته تکذیب شده و جشنش هم برای این است که با یک نهیب و تشر آن، مقام‌های وزارت خارجه ماست‌ها را کیسه کردند و با دستپاچگی، ترس و واهمۀ خود را از کیهان به نمایش گذاشتند! یعنی قرار است از این پس وزارت خارجه و دستگاه دولت، فرمان خود را طبق تمایلات کیهان تنظیم کنند؟ تمایل کیهان روشن است؛ خروج از ان.پی‌تی. اخراج ناظران آژانس، بستن تنگۀ هرمز، قلع و قمع تمام مخالفان و دوختن دهان تمام منتقدان و اعلان جنگ با آمریکا و همۀ متحدانش. اگر می‌خواهد، باید آن را صادقانه با مردم مطرح کند و اگر نمی‌خواهد؛ پس این همه ترس و وحشت و دستپاچگی از یک تشر مدیرمسئول کیهان برای چیست؟»

در بطن این سخنان زیدآبادی، گلایه اصلی وی از وزارت امورخارجه سیدعباس عراقچی نه به واسطه تکذیب سخنگوی این وزارتخانه که به دلیل آنچه مدعیان اصلاحات «عدم پیروی عراقچی از منش آنان برداشت می‌کنند»، است.

اساسا این طیف در سطرهای نانوشته خود، بیش از اینکه به کیهان حمله کنند، به دنبال فشار بیشتر بر عراقچی برای پیروی تمام وکمال وی از روش و منش و اهداف آنان است.

کیهان در سال‌های متمادی و دولت‌های مختلف نشان داده است که در پیگیری منافع ملی با هیچ احدی تعارف نداشته و به طبع از نقد دلسوزانه هر دولتی دریغ نکرده است.

در موضوع ادعای اخیر نیویورک‌تایمز نیز، کیهان تاکنون با تمایز میان وزارت امور خارجه دولت پزشکیان و وزارت امورخارجه روحانی و با درک خطری که در تکرار دیپلماسی شکست خورده برجامی و تکرار مسیر شکست خورده بروکسل و سعدآباد و برجام طی شد، دولت جدید را از پرتگاه‌هایی که غربگرایان برای آن تدارک دیده‌اند، برحذر داشته است.

نگاهی به بیش از 100 روز اخیر نشانگر این است که علی رغم مواضع نسنجیده در میان برخی از افراد در دولت و پالس‌های مثبتی که به واسطه اطرافیان رئیس‌جمهور به غرب فرستاده شد، هیچ‌کدام از این سیگنال‌ها با واکنش مثبت طرف مقابل حتی در دولت بایدن رو‌به‌رو نشد، اکنون باید دید با چه منطقی طیف غربگرا خواهان مذاکره با دولت و کابینه‌ای است که تحلیلگران آن را ضدایرانی‌ترین دولت آمریکا می‌دانند؟!