اخبار ویژه
کسری تجاری آمریکا رکورد 10 ساله را شکست
دولت آمریکا با کسری تجاری بی‌سابقه در 10 سال گذشته مواجه شده است.
به گزارش خبرگزاری فرانسه، وزارت بازرگانی آمریکا اعلام کرد ماه گذشته این کسری (تراز تجاری) تحت تاثیر کاهش صادرات و افزایش واردات به 55/5 میلیارد دلار رسید.
همچنین تنها کسری در تجارت کالا، که در کانون اختلافات دولت دونالد ترامپ رئیس‌جمهور آمریکا و شرکای تجاری این کشور است، در مقایسه با ماه سپتامبر 9/8 درصد افزایش یافته است.
تراز تجاری میان آمریکا و چین 2 درصد افزایش یافت و به 38 میلیارد و 180 میلیون دلار رسید. واشنگتن اخیرا از آتش‌بس در جنگ تجاری با پکن خبر داده بود.
ننه من غریبم بازی روزنامه دولت و پاسخ دبیر کل کارگزاران
روزنامه دولتی ایران مدعی شد نمی‌گذارند دولت به وظایف خود عمل کند و مشکلات مردم را حل نماید.
این روزنامه در یادداشتی بدون امضا می‌نویسد: تاکیدها در راستای همکاری و تقویت وحدت ملی برای مواجهه با اعمال فشارهای خارجی عمدتاً روی کاغذ می‌ماند و جنبه عملیاتی پیدا نمی‌کند. بماند اینکه برخی هم شرایط را برای تسویه حساب‌های سیاسی با دولت مناسب می‌دانند و پشت همه کاستی‌ها و کمبودها دست دولت را می‌جویند تا از هم اکنون اندوخته‌های سیاسی خود برای انتخابات پیش‌رو را انبار کنند. البته آن گونه که در قانون اساسی هم آمده است دولت مسئول امور اجرایی کشور است و برهمین اساس هم اختیاراتی دارد. اما این وضعیت حقوقی استناد محکمی برای حکم دادن و حواله دادن همه مشکلات موجود به قوه مجریه نیست. در حقیقت آنچه در فضای حقیقی سیاست ایران می‌گذرد با آن ساختار حقوقی تفاوت‌هایی دارد. اینکه بحث‌هایی درباره همان ساختار حقوقی و برخی تداخل وظایف و موازی‌کاری‌ها هم وجود دارد مجال دیگری می‌طلبد. اما در همین چارچوب موجود هم خیلی منطقی به نظر نمی‌رسد که بی‌توجه به اقدامات و مواضع برخی نهادها یا جریان‌های سیاسی در برابر دولت، قوه مجریه را مسبب همه مشکلات و در پی آن حلال همه آنها دانست. در حالی که دولت امکان استفاده از همان اختیارات قانونی خود را نیز مهیا نمی‌بیند یا دولت براساس مقدورات و امکانات کشور و برنامه‌ریزی‌های خود برنامه ششم توسعه را به مجلس می‌دهد اما آنچه در مجلس تصویب و تبدیل به قانون می‌شود، اساساً برنامه دیگری می‌شود که به تعبیر برخی کارشناسان اقتصادی دیگر نمی‌توان آن را برنامه دولت خواند. دولت در چارچوب برنامه‌ها و وعده‌های انتخاباتی خود بنا را بر تعامل در سیاست خارجی می‌گذارد اما مدام از سوی برخی نهادها و کانون‌های تأثیرگذار در قدرت با انواع اتهامات نواخته می‌شود. اعضای کابینه علاوه بر حضورهای متعدد در مجلس برای پاسخ به سؤالات نمایندگان مدام زیر تیغ تهدید به استیضاح هستند.
نمونه‌هایی از این دست فراوان است و نشان می‌دهد همان نهادها و جریان‌هایی که از دولت انتظار معجزه دارند، اتفاقاً کمترین اهتمام را نسبت به همکاری با آن دارند. مضاف بر اینکه با توسل به اختیارات قانونی و ابزارهای غیر قانونی چوب هم لای چرخ دولت می‌گذارند، اختیاراتش را برنمی‌تابند، سیاست‌هایش را رد می‌کنند و آن را ناکارآمد جلوه می‌دهند. البته توقع هم دارند بار همه مشکلات را به تنهایی به دوش بکشد.
درباره این تحلیل روزنامه دولت گفتنی است اولاً: دولت در یک نظام دارای تفکیک قوا، بخشی از یک حاکمیت است و نه تمام آن. تنها در نظام‌های توتالیتر و فاقد تفکیک قواست که دولت، تمام حاکمیت را در بر می‌گیرد و نهادهای نظارتی و تقنینی و قضایی، شکل فرمالیته پیدا می‌کنند.
ثانیاً مجلس بیشترین همکاری را با دولت در موضوعات مختلف از لوایح تا تأیید وزرای پیشنهادی داشته و در نگاه اغلب منتقدان بی‌طرف، نسبت به دولت همراه بلکه منفعل به نظر می‌رسد» نشان به آن نشان که رئیس‌جمهور، وزیر مورد اعتراض و استیضاح را برای وزارتخانه دیگری (قبل از انجام استیضاح) نامزد کرد و مجلس هم به وی رأی اعتماد داد؛ یا عباس آخوندی که با وجود همه بی‌کفایتی‌ها پنج سال تحمل شده تا سرانجام، خود استعفا داد و با طلبکاری رفت.
سوم اینکه دولت با اختیارات تام و با وجود نهی بسیاری از صاحب نظران نسبت به اعتماد به آمریکا و غرب، پروژه مذاکره و توافق را به اجرا گذاشت که به توافقی نامتوازن، نامعتبر، ناهمزمان در اجرای تعهدات، فاقد ضمانت اجرا و فاقد مکانیسم معتبر شکایت و عملاً برگشت‌ناپذیر (یا برگشت‌پذیر با خسارت‌های فراوان) انجامید. در این شرایط منطقاً باید عنان گسیختگی دولت و سرانجام خسارت‌بار خودکامگی آن، محل اشکال و تعجب باشد و نه طرح این ادعا که دولت اختیار ندارد. به هر حال وعده‌هایی چون «برداشتن همه تحریم‌ها، غیر قابل بازگشت بودن آنها، رونق اقتصاد در حد بی‌نیاز کردن مردم از یارانه، گردش همزمان چرخ اقتصاد و سانتریفیوژ، ایجاد سالانه یک میلیون شغل، رونق کسب و کار و...» کاملاً برعکس درآمده و مدیران ذی‌ربط باید حساب پس بدهند نه اینکه با ادعای فقدان اختیارات و نمی‌گذارند کار کنیم، فرار به جلو کنند.
اما پاسخ غلامحسین کرباسچی دبیرکل حزب کارگزاران نیز در این باره قابل تأمل است (عنایت دارید که برخی اعضای کارگزاران تصریح کردند اگر جای روحانی چوب خشک بود، با اختیاراتی که به او و دولت سپرده شده بود، بهتر از این، می‌توانست اقتصاد را مدیریت کند).
دبیر کل حزب کارگزاران اخیراً در گفت‌وگو با روزنامه سازندگی اظهار داشت: «وضعیت اقتصادی کشور عوض شده و آمار بیکاری بالا رفته است. اصلاحات باید راجع به تمام مسایل موجود، حرف و موضع داشته باشد؛ نه اینکه گویا زنده در گور باشد و نفسی بکشد ولی شما هیچ آثاری از آن را نبینید. مردم و جامعه منتظر نمی‌مانند. مردم می‌خواهند بگویند حالا برای اقتصاد جامعه چه کاری می‌کنند؟! این مجموعه‌ای که وارد مجلس شدند، چه اتفاق مثبتی را سبب شدند؟! اگر نبودند چه اتفاقی می‌افتاد؟! آیا افرادی که وارد شورای شهر شدند، توانسته‌اند حرکتی در زندگی شهری مردم به وجود بیاورند؟! در حل این همه مشکلات شهر چه کرده‌اند؟!
همین الان وقتی خود ما معتقدیم که مجلس، شورای شهر و دولت بد عمل کرده‌اند، چه توقعی باید از مردم داشته باشیم که دوباره به ما رأی دهند؟! در حال حاضر اگر خود را جای یک شهروند بگذاریم، هیچ حجتی برای رأی دادن مجدد به اصلاح‌طلبان وجود ندارد.»
وی همچنین در کنگره حزب گفت: مردم نمی‌پذیرند که ما به ضرب و زور استدلال و تبلیغات آنها را به پای صندوق رأی بیاوریم بگوییم با همین قانون و با همین حاکمیت امکان کار وجود دارد اما وقتی در دولت، مجلس و شهرداری قدرت را در دست گرفتیم بگوییم «نمی‌گذارند کار کنیم.» مردم حق دارند به ما بگویند اگر این گونه بود اصلاً چرا وارد میدان شدید؟ اصلا چرا نامزد شدید؟
ارتش فرانسه به خیابان آمد درماندگی ماکرون مقابل بهار پاریس
در حالی که اعتراضات در فرانسه اوج گرفته، مطبوعات این کشور معتقدند کشتی دولت فرانسه، فاقد ناخداست.
وبسایت رادیو فرانسه در گزارشی اعلام کرد: ماکرون با وجود اعلام عقب‌نشینی، با اوج‌گیری مطالبات و گسترش اعتراضات روبه‌رو شده است.
ماکرون، یک گام دیگر عقب نشست و افزایش مالیات بر فرآورده‌های سوختی را که قرار بود از نخستین روز سال 2019 میلادی به اجرا بگذارد، به کلی رها کرد. علیرغم عقب‌نشینی دولت «جلیقه زردها»، جنبشی که از بیش از سه هفته پیش در فرانسه آغاز شده است، قصد کوتاه آمدن ندارد. «جلیقه زردها» برای برپایی تظاهرات گسترده در فرانسه در روز شنبه آینده فراخوان داده‌اند. در همین حال، جنبش «جلیقه زردها» موجب بیدار شدن سایر گروه‌های اجتماعی و صنفی در فرانسه شده است. گروه‌هایی که از سیاست‌های اقتصادی امانوئل ماکرون ناراضی هستند. دانشجویان، دانش‌آموزان، کامیون‌داران و کشاورزان بعضا حرکت‌های اعتراضی خشن خود را آغاز کرده‌اند، یا برای اعتصابات سراسری در فرانسه در روزهای آینده اخطار داده‌اند.
رادیو فرانسه می‌افزاید: امانوئل ماکرون با امواج فزاینده خشم مردمی روبه‌رو شده است. خشمی که ریشه آن را باید در گسترش نابرابری و کاهش عدالت اقتصادی در فرانسه جست‌وجو کرد.
دانش‌آموزان و دانشجویان حدود 200 دبیرستان و کالج و دانشگاه امروز در فرانسه برای چهارمین روز پیاپی اقدام به تظاهرات کردند. این تظاهرات با آتش زدن سطل‌های زباله، خودروها و تجهیزات عمومی همراه بود و در بسیاری از شهرهای فرانسه تظاهرکنندگان با نیروهای پلیس درگیر شدند. تظاهرات دانش‌آموزان و دانشجویان یادآور بخشی از تظاهرات خشن روز شنبه گذشته در پاریس است که تصاویر آن در همه جهان منتشر شد.
افزون بر دانشجویان و دانش‌آموزان، بزرگ‌ترین سندیکای کشاورزان و دامپروران فرانسه امروز از گردهمایی اعتراضی کشاورزان فرانسه در هفته آینده خبر داد. در همین حال، دو سندیکای کامیون‌داران فرانسه امروز اعلام کرد که در صورتی که مذاکرات با مدیران شرکت‌های حمل و نقل نتواند به مطالبات کامیون‌داران پاسخ قانع‌کننده‌ای بدهد، کامیون‌داران وابسته به این دو سندیکا از شنبه شب اقدام به اعتصاب نامحدود سراسری خواهند کرد.
به گزارش رادیو فرانسه، میزان محبوبیت امانوئل ماکرون نسبت به هفته اولی که اعتراضات در تاریخ 17 نوامبر سال جاری میلادی آغاز شد به سطح بسیار پایین‌تری کاهش یافته است. بسیاری از معترضان او را «رئیس‌جمهور ثروتمندان» می‌نامند و می‌گویند سیاست‌های لیبرال او با نادیده گرفتن اقشار متوسط و کارگری این کشور، حمایت از ثروتمندان و دارندگان درآمدهای بالاست.
در همین حال نشریه لوموند در خصوص اعتراض‌های جاری فرانسه با «بنوا امون» مصاحبه مفصلی انجام داده است. در این مصاحبه نامزد حزب سوسیالیست فرانسه در آخرین انتخابات ریاست جمهوری این کشور اعتراض‌های جاری این کشور را به جنبش‌های موسوم به «بهار عربی» تشبیه کرده و با استقبال از آنها، اعتراض‌های جاری را بستر تقویت چپ در کشور دانسته است.
روزنامه لیبراسیون که علاوه بر سرمقاله خود مطالب عمده خود را به عقب‌نشینی دولت و گسترش نارضایتی‌های اجتماعی در این کشور اختصاص داده، از دولت فرانسه به عنوان کشتی بی‌ناخدا یاد کرده و نوشته است که اعتراضات جاری در فرانسه علیه فقر با همدردی و همبستگی مردم این کشور روبه‌رو شده است، هرچند این جنبش هنوز از سازمان و رهبری روشن برای شرکت در مذاکره با قدرت برخوردار نیست.
فیگارو نیز نوشت: آنچه در فرانسه روی داده اتفاقی گذرا نیست، بلکه جنبشی است که از اعماق برمی‌خیزد و تمام کشور را درمی‌نوردد. کشوری که له شدن طبقات متوسط خود را در نظر نمی‌گیرد به کژراهه می‌رود و می‌تواند گرفتار نیروهای افراطی شود.
مرعشی: مردم، اصلاح‌طلبان را ناکارآمد می‌دانند
سخنگوی حزب کارگزاران می‌گوید: جبهه اصلاحات هم از نظر جایگاه مردمی و هم از حیث ساختار و تشکیلات روزهای بدی را می‌گذراند.
وی در روزنامه سازندگی نوشت: اصلاحات روزهای خوبی نمی‌گذراند و این ایراد هم از حیث ساختاری است هم از حیث جایگاه مردمی. ما چه در شورای هماهنگی احزاب اصلاح‌طلب و چه در شورای عالی سیاست‌گذاری، بدون توجه به وزن احزاب برای هر کدام‌شان یک کرسی در نظر گرفتیم. این یک نقص است و باید احزابمان را رتبه‌بندی کنیم و با توجه به بحث فراگیری و پوشش و سرمایه‌گذاری که هر کدام در فضای سیاسی ایران متناسب با جایگاه واقعی‌شان دارند، تعداد کرسی‌هایشان افزایش یا کاهش پیدا کند. نکته دوم این است که ما برای انتخاب اشخاص حقیقی هم اگر بناست که اشخاص حقیقی بخشی از شورا باشند- که البته اجباری ندارد و صرفا در دوره‌های اخیر اجرا شده- و نقشه داشته باشند، باید برایش یک ساز و کار دموکراتیک انتخاب کنیم و تصمیم‌گیری براساس حل و عقد و ریش‌سفیدی نتیجه درستی نمی‌دهد. بنابراین در جبهه اصلاحات بحث اساسی، مدیریت این جریان است. جبهه اصلاحات بخشی از مسئولیت‌های رسمی را در مجلس و شورا دارد و به تعبیر روحانی شریک دولت محسوب می‌شود. طبعا این نهادها که منتخب شورای عالی سیاست‌گذاری و مردم بوده‌اند، باید در یک نقطه مدیریت بشوند. تاکنون در ساختارهایی که داشتیم، نه در شورای هماهنگی و نه در شورای عالی، موضوع مدیریت جبهه اصلاحات هیچ‌گاه جایگاه روشنی نداشته است. مهم‌ترین مسئله این است که اکنون که جبهه اصلاحات مسئولیت پذیرفته و باید در مقابل مردم پاسخگوی عملکرد خود در شورا و دولت و مجلس باشد، خلأ مدیریتی می‌تواند آسیب ایجاد کند.
مشکلی که نزد افکار عمومی داریم نیز بسیار حائز اهمیت است، به دلیل اینکه به دولت و شورا انتقاد وارد است و در واقع توانایی جبهه اصلاحات را درباره تحقق برنامه‌ها و قول‌هایی که به مردم داده، زیر سوال است.
خیلی از انتقادات وارد است و بخش‌هایی از جامعه از ما ناراضی هستند. دلیلش این است که آنها از ما کارکرد و نتیجه می‌خواهند، آنها انتظار داشتند که دولت روحانی مسائل و مشکلات را حل کند و احساس می‌کنند که دولت نتوانسته فضای اقتصادی کشور را مدیریت کند. فشارهایی متوجه زندگی مردم شده است و آنها کاملا ملموس و واقعی نگاه می‌کنند. ما ظرف دو سال سه شهردار عوض کردیم و این می‌تواند در ذهن مردم گویای ناکارآمدی باشد.
ماکوفسکی: آمریکا ابزار معتبری برای مهار ایران در منطقه ندارد
یک مقام سابق پنتاگون تاکید کرد آمریکا ابزار معتبری برای مهار و عقب راندن ایران در منطقه خاورمیانه (غرب آسیا) ندارد.
مایکل ماکوفسکی در سایت هیل وابسته به کنگره آمریکا نوشت: آمریکا باید از تلاش برای مهار نفوذ ایران در منطقه دست برداشته و راهبرد روشنی برای عقب راندن این کشور اتخاذ کند. هرچند موضع سختگیرانه دولت ترامپ در قبال ایران تحسین‌برانگیز بوده اما اهداف این موضع مبهم بوده و کاخ سفید به اندازه کافی در این زمینه اقدام نکرده است.
آمریکا به یک سیاست شفاف، واضح، منسجم و جدی در قبال ایران نیاز دارد که دو عنصر «مقابله و عقب راندن» را شامل می‌شود. مقام‌های آمریکا برای نشان دادن سیاست مهار، از الفاظ مشابهی استفاده کرده‌اند.
سیاست مهار دولت ترامپ علیه ایران عمدتاً شامل تحریم‌های اقتصادی می‌شود که هرچند ضروری بوده اما کافی نیستند.
مهار ایران در منطقه مستلزم مانعی معتبر است که در زمان حاضر وجود ندارد.
دولت ترامپ بارها و در آخرین مورد روز شنبه، آزمایش‌های موشکی ایران را محکوم کرده اما تاکنون کاری جز اعمال تحریم‌های بی‌تاثیر برای متوقف کردن آنها انجام نداده است. تقریبا 2 هزار و 300 نیروی ویژه آمریکایی در سوریه مستقر شده‌اند اما تمرکز ماموریت آنان بر داعش است نه ایران. در زمان حاضر هیچ ناو هواپیمابر آمریکایی‌ای در خلیج فارس مستقر نبوده و پنتاگون نیز باتری‌های موشکی پاتریوت را از منطقه خارج کرده است.
بهتر است به جای رویکرد «مهار» رویه دیگری که از روزهای جنگ سرد به جای مانده را به کار بگیریم: رویه عقب راندن.
به جای پذیرفتن دستاوردهای بی‌ثبات‌کننده ایران، آمریکا باید به طور فعالانه این دستاوردها را از بین ببرد. آمریکا باید از نیروهای مخالف متحدان ایران در لبنان و یمن حمایت سیاسی و نظامی کند. همان‌طور که پمپئو در اظهارات خود در موسسه یهودی امنیت ملی آمریکا گفت، آمریکا نه تنها باید تضمین کند که کردهای سوریه به عنوان مهم‌ترین متحد ما در مقابله با داعش، در تصمیم‌گیری‌ها نقش دارند، بلکه باید کمک‌ها به نیروهای این گروه را افزایش دهد.
پیشنهاد این مقام سابق پنتاگون، برگ‌ها و گزینه‌های سوخته‌ای است که پیش از این توسط دولت‌های مختلف آمریکا و از جمله دولت ترامپ استفاده شده و ظرفیت جدیدی به شمار نمی‌رود.
دولت آمریکا با کسری تجاری بی‌سابقه در 10 سال گذشته مواجه شده است.
به گزارش خبرگزاری فرانسه، وزارت بازرگانی آمریکا اعلام کرد ماه گذشته این کسری (تراز تجاری) تحت تاثیر کاهش صادرات و افزایش واردات به 55/5 میلیارد دلار رسید.
همچنین تنها کسری در تجارت کالا، که در کانون اختلافات دولت دونالد ترامپ رئیس‌جمهور آمریکا و شرکای تجاری این کشور است، در مقایسه با ماه سپتامبر 9/8 درصد افزایش یافته است.
تراز تجاری میان آمریکا و چین 2 درصد افزایش یافت و به 38 میلیارد و 180 میلیون دلار رسید. واشنگتن اخیرا از آتش‌بس در جنگ تجاری با پکن خبر داده بود.
ننه من غریبم بازی روزنامه دولت و پاسخ دبیر کل کارگزاران
روزنامه دولتی ایران مدعی شد نمی‌گذارند دولت به وظایف خود عمل کند و مشکلات مردم را حل نماید.
این روزنامه در یادداشتی بدون امضا می‌نویسد: تاکیدها در راستای همکاری و تقویت وحدت ملی برای مواجهه با اعمال فشارهای خارجی عمدتاً روی کاغذ می‌ماند و جنبه عملیاتی پیدا نمی‌کند. بماند اینکه برخی هم شرایط را برای تسویه حساب‌های سیاسی با دولت مناسب می‌دانند و پشت همه کاستی‌ها و کمبودها دست دولت را می‌جویند تا از هم اکنون اندوخته‌های سیاسی خود برای انتخابات پیش‌رو را انبار کنند. البته آن گونه که در قانون اساسی هم آمده است دولت مسئول امور اجرایی کشور است و برهمین اساس هم اختیاراتی دارد. اما این وضعیت حقوقی استناد محکمی برای حکم دادن و حواله دادن همه مشکلات موجود به قوه مجریه نیست. در حقیقت آنچه در فضای حقیقی سیاست ایران می‌گذرد با آن ساختار حقوقی تفاوت‌هایی دارد. اینکه بحث‌هایی درباره همان ساختار حقوقی و برخی تداخل وظایف و موازی‌کاری‌ها هم وجود دارد مجال دیگری می‌طلبد. اما در همین چارچوب موجود هم خیلی منطقی به نظر نمی‌رسد که بی‌توجه به اقدامات و مواضع برخی نهادها یا جریان‌های سیاسی در برابر دولت، قوه مجریه را مسبب همه مشکلات و در پی آن حلال همه آنها دانست. در حالی که دولت امکان استفاده از همان اختیارات قانونی خود را نیز مهیا نمی‌بیند یا دولت براساس مقدورات و امکانات کشور و برنامه‌ریزی‌های خود برنامه ششم توسعه را به مجلس می‌دهد اما آنچه در مجلس تصویب و تبدیل به قانون می‌شود، اساساً برنامه دیگری می‌شود که به تعبیر برخی کارشناسان اقتصادی دیگر نمی‌توان آن را برنامه دولت خواند. دولت در چارچوب برنامه‌ها و وعده‌های انتخاباتی خود بنا را بر تعامل در سیاست خارجی می‌گذارد اما مدام از سوی برخی نهادها و کانون‌های تأثیرگذار در قدرت با انواع اتهامات نواخته می‌شود. اعضای کابینه علاوه بر حضورهای متعدد در مجلس برای پاسخ به سؤالات نمایندگان مدام زیر تیغ تهدید به استیضاح هستند.
نمونه‌هایی از این دست فراوان است و نشان می‌دهد همان نهادها و جریان‌هایی که از دولت انتظار معجزه دارند، اتفاقاً کمترین اهتمام را نسبت به همکاری با آن دارند. مضاف بر اینکه با توسل به اختیارات قانونی و ابزارهای غیر قانونی چوب هم لای چرخ دولت می‌گذارند، اختیاراتش را برنمی‌تابند، سیاست‌هایش را رد می‌کنند و آن را ناکارآمد جلوه می‌دهند. البته توقع هم دارند بار همه مشکلات را به تنهایی به دوش بکشد.
درباره این تحلیل روزنامه دولت گفتنی است اولاً: دولت در یک نظام دارای تفکیک قوا، بخشی از یک حاکمیت است و نه تمام آن. تنها در نظام‌های توتالیتر و فاقد تفکیک قواست که دولت، تمام حاکمیت را در بر می‌گیرد و نهادهای نظارتی و تقنینی و قضایی، شکل فرمالیته پیدا می‌کنند.
ثانیاً مجلس بیشترین همکاری را با دولت در موضوعات مختلف از لوایح تا تأیید وزرای پیشنهادی داشته و در نگاه اغلب منتقدان بی‌طرف، نسبت به دولت همراه بلکه منفعل به نظر می‌رسد» نشان به آن نشان که رئیس‌جمهور، وزیر مورد اعتراض و استیضاح را برای وزارتخانه دیگری (قبل از انجام استیضاح) نامزد کرد و مجلس هم به وی رأی اعتماد داد؛ یا عباس آخوندی که با وجود همه بی‌کفایتی‌ها پنج سال تحمل شده تا سرانجام، خود استعفا داد و با طلبکاری رفت.
سوم اینکه دولت با اختیارات تام و با وجود نهی بسیاری از صاحب نظران نسبت به اعتماد به آمریکا و غرب، پروژه مذاکره و توافق را به اجرا گذاشت که به توافقی نامتوازن، نامعتبر، ناهمزمان در اجرای تعهدات، فاقد ضمانت اجرا و فاقد مکانیسم معتبر شکایت و عملاً برگشت‌ناپذیر (یا برگشت‌پذیر با خسارت‌های فراوان) انجامید. در این شرایط منطقاً باید عنان گسیختگی دولت و سرانجام خسارت‌بار خودکامگی آن، محل اشکال و تعجب باشد و نه طرح این ادعا که دولت اختیار ندارد. به هر حال وعده‌هایی چون «برداشتن همه تحریم‌ها، غیر قابل بازگشت بودن آنها، رونق اقتصاد در حد بی‌نیاز کردن مردم از یارانه، گردش همزمان چرخ اقتصاد و سانتریفیوژ، ایجاد سالانه یک میلیون شغل، رونق کسب و کار و...» کاملاً برعکس درآمده و مدیران ذی‌ربط باید حساب پس بدهند نه اینکه با ادعای فقدان اختیارات و نمی‌گذارند کار کنیم، فرار به جلو کنند.
اما پاسخ غلامحسین کرباسچی دبیرکل حزب کارگزاران نیز در این باره قابل تأمل است (عنایت دارید که برخی اعضای کارگزاران تصریح کردند اگر جای روحانی چوب خشک بود، با اختیاراتی که به او و دولت سپرده شده بود، بهتر از این، می‌توانست اقتصاد را مدیریت کند).
دبیر کل حزب کارگزاران اخیراً در گفت‌وگو با روزنامه سازندگی اظهار داشت: «وضعیت اقتصادی کشور عوض شده و آمار بیکاری بالا رفته است. اصلاحات باید راجع به تمام مسایل موجود، حرف و موضع داشته باشد؛ نه اینکه گویا زنده در گور باشد و نفسی بکشد ولی شما هیچ آثاری از آن را نبینید. مردم و جامعه منتظر نمی‌مانند. مردم می‌خواهند بگویند حالا برای اقتصاد جامعه چه کاری می‌کنند؟! این مجموعه‌ای که وارد مجلس شدند، چه اتفاق مثبتی را سبب شدند؟! اگر نبودند چه اتفاقی می‌افتاد؟! آیا افرادی که وارد شورای شهر شدند، توانسته‌اند حرکتی در زندگی شهری مردم به وجود بیاورند؟! در حل این همه مشکلات شهر چه کرده‌اند؟!
همین الان وقتی خود ما معتقدیم که مجلس، شورای شهر و دولت بد عمل کرده‌اند، چه توقعی باید از مردم داشته باشیم که دوباره به ما رأی دهند؟! در حال حاضر اگر خود را جای یک شهروند بگذاریم، هیچ حجتی برای رأی دادن مجدد به اصلاح‌طلبان وجود ندارد.»
وی همچنین در کنگره حزب گفت: مردم نمی‌پذیرند که ما به ضرب و زور استدلال و تبلیغات آنها را به پای صندوق رأی بیاوریم بگوییم با همین قانون و با همین حاکمیت امکان کار وجود دارد اما وقتی در دولت، مجلس و شهرداری قدرت را در دست گرفتیم بگوییم «نمی‌گذارند کار کنیم.» مردم حق دارند به ما بگویند اگر این گونه بود اصلاً چرا وارد میدان شدید؟ اصلا چرا نامزد شدید؟
ارتش فرانسه به خیابان آمد درماندگی ماکرون مقابل بهار پاریس
در حالی که اعتراضات در فرانسه اوج گرفته، مطبوعات این کشور معتقدند کشتی دولت فرانسه، فاقد ناخداست.
وبسایت رادیو فرانسه در گزارشی اعلام کرد: ماکرون با وجود اعلام عقب‌نشینی، با اوج‌گیری مطالبات و گسترش اعتراضات روبه‌رو شده است.
ماکرون، یک گام دیگر عقب نشست و افزایش مالیات بر فرآورده‌های سوختی را که قرار بود از نخستین روز سال 2019 میلادی به اجرا بگذارد، به کلی رها کرد. علیرغم عقب‌نشینی دولت «جلیقه زردها»، جنبشی که از بیش از سه هفته پیش در فرانسه آغاز شده است، قصد کوتاه آمدن ندارد. «جلیقه زردها» برای برپایی تظاهرات گسترده در فرانسه در روز شنبه آینده فراخوان داده‌اند. در همین حال، جنبش «جلیقه زردها» موجب بیدار شدن سایر گروه‌های اجتماعی و صنفی در فرانسه شده است. گروه‌هایی که از سیاست‌های اقتصادی امانوئل ماکرون ناراضی هستند. دانشجویان، دانش‌آموزان، کامیون‌داران و کشاورزان بعضا حرکت‌های اعتراضی خشن خود را آغاز کرده‌اند، یا برای اعتصابات سراسری در فرانسه در روزهای آینده اخطار داده‌اند.
رادیو فرانسه می‌افزاید: امانوئل ماکرون با امواج فزاینده خشم مردمی روبه‌رو شده است. خشمی که ریشه آن را باید در گسترش نابرابری و کاهش عدالت اقتصادی در فرانسه جست‌وجو کرد.
دانش‌آموزان و دانشجویان حدود 200 دبیرستان و کالج و دانشگاه امروز در فرانسه برای چهارمین روز پیاپی اقدام به تظاهرات کردند. این تظاهرات با آتش زدن سطل‌های زباله، خودروها و تجهیزات عمومی همراه بود و در بسیاری از شهرهای فرانسه تظاهرکنندگان با نیروهای پلیس درگیر شدند. تظاهرات دانش‌آموزان و دانشجویان یادآور بخشی از تظاهرات خشن روز شنبه گذشته در پاریس است که تصاویر آن در همه جهان منتشر شد.
افزون بر دانشجویان و دانش‌آموزان، بزرگ‌ترین سندیکای کشاورزان و دامپروران فرانسه امروز از گردهمایی اعتراضی کشاورزان فرانسه در هفته آینده خبر داد. در همین حال، دو سندیکای کامیون‌داران فرانسه امروز اعلام کرد که در صورتی که مذاکرات با مدیران شرکت‌های حمل و نقل نتواند به مطالبات کامیون‌داران پاسخ قانع‌کننده‌ای بدهد، کامیون‌داران وابسته به این دو سندیکا از شنبه شب اقدام به اعتصاب نامحدود سراسری خواهند کرد.
به گزارش رادیو فرانسه، میزان محبوبیت امانوئل ماکرون نسبت به هفته اولی که اعتراضات در تاریخ 17 نوامبر سال جاری میلادی آغاز شد به سطح بسیار پایین‌تری کاهش یافته است. بسیاری از معترضان او را «رئیس‌جمهور ثروتمندان» می‌نامند و می‌گویند سیاست‌های لیبرال او با نادیده گرفتن اقشار متوسط و کارگری این کشور، حمایت از ثروتمندان و دارندگان درآمدهای بالاست.
در همین حال نشریه لوموند در خصوص اعتراض‌های جاری فرانسه با «بنوا امون» مصاحبه مفصلی انجام داده است. در این مصاحبه نامزد حزب سوسیالیست فرانسه در آخرین انتخابات ریاست جمهوری این کشور اعتراض‌های جاری این کشور را به جنبش‌های موسوم به «بهار عربی» تشبیه کرده و با استقبال از آنها، اعتراض‌های جاری را بستر تقویت چپ در کشور دانسته است.
روزنامه لیبراسیون که علاوه بر سرمقاله خود مطالب عمده خود را به عقب‌نشینی دولت و گسترش نارضایتی‌های اجتماعی در این کشور اختصاص داده، از دولت فرانسه به عنوان کشتی بی‌ناخدا یاد کرده و نوشته است که اعتراضات جاری در فرانسه علیه فقر با همدردی و همبستگی مردم این کشور روبه‌رو شده است، هرچند این جنبش هنوز از سازمان و رهبری روشن برای شرکت در مذاکره با قدرت برخوردار نیست.
فیگارو نیز نوشت: آنچه در فرانسه روی داده اتفاقی گذرا نیست، بلکه جنبشی است که از اعماق برمی‌خیزد و تمام کشور را درمی‌نوردد. کشوری که له شدن طبقات متوسط خود را در نظر نمی‌گیرد به کژراهه می‌رود و می‌تواند گرفتار نیروهای افراطی شود.
مرعشی: مردم، اصلاح‌طلبان را ناکارآمد می‌دانند
سخنگوی حزب کارگزاران می‌گوید: جبهه اصلاحات هم از نظر جایگاه مردمی و هم از حیث ساختار و تشکیلات روزهای بدی را می‌گذراند.
وی در روزنامه سازندگی نوشت: اصلاحات روزهای خوبی نمی‌گذراند و این ایراد هم از حیث ساختاری است هم از حیث جایگاه مردمی. ما چه در شورای هماهنگی احزاب اصلاح‌طلب و چه در شورای عالی سیاست‌گذاری، بدون توجه به وزن احزاب برای هر کدام‌شان یک کرسی در نظر گرفتیم. این یک نقص است و باید احزابمان را رتبه‌بندی کنیم و با توجه به بحث فراگیری و پوشش و سرمایه‌گذاری که هر کدام در فضای سیاسی ایران متناسب با جایگاه واقعی‌شان دارند، تعداد کرسی‌هایشان افزایش یا کاهش پیدا کند. نکته دوم این است که ما برای انتخاب اشخاص حقیقی هم اگر بناست که اشخاص حقیقی بخشی از شورا باشند- که البته اجباری ندارد و صرفا در دوره‌های اخیر اجرا شده- و نقشه داشته باشند، باید برایش یک ساز و کار دموکراتیک انتخاب کنیم و تصمیم‌گیری براساس حل و عقد و ریش‌سفیدی نتیجه درستی نمی‌دهد. بنابراین در جبهه اصلاحات بحث اساسی، مدیریت این جریان است. جبهه اصلاحات بخشی از مسئولیت‌های رسمی را در مجلس و شورا دارد و به تعبیر روحانی شریک دولت محسوب می‌شود. طبعا این نهادها که منتخب شورای عالی سیاست‌گذاری و مردم بوده‌اند، باید در یک نقطه مدیریت بشوند. تاکنون در ساختارهایی که داشتیم، نه در شورای هماهنگی و نه در شورای عالی، موضوع مدیریت جبهه اصلاحات هیچ‌گاه جایگاه روشنی نداشته است. مهم‌ترین مسئله این است که اکنون که جبهه اصلاحات مسئولیت پذیرفته و باید در مقابل مردم پاسخگوی عملکرد خود در شورا و دولت و مجلس باشد، خلأ مدیریتی می‌تواند آسیب ایجاد کند.
مشکلی که نزد افکار عمومی داریم نیز بسیار حائز اهمیت است، به دلیل اینکه به دولت و شورا انتقاد وارد است و در واقع توانایی جبهه اصلاحات را درباره تحقق برنامه‌ها و قول‌هایی که به مردم داده، زیر سوال است.
خیلی از انتقادات وارد است و بخش‌هایی از جامعه از ما ناراضی هستند. دلیلش این است که آنها از ما کارکرد و نتیجه می‌خواهند، آنها انتظار داشتند که دولت روحانی مسائل و مشکلات را حل کند و احساس می‌کنند که دولت نتوانسته فضای اقتصادی کشور را مدیریت کند. فشارهایی متوجه زندگی مردم شده است و آنها کاملا ملموس و واقعی نگاه می‌کنند. ما ظرف دو سال سه شهردار عوض کردیم و این می‌تواند در ذهن مردم گویای ناکارآمدی باشد.
ماکوفسکی: آمریکا ابزار معتبری برای مهار ایران در منطقه ندارد
یک مقام سابق پنتاگون تاکید کرد آمریکا ابزار معتبری برای مهار و عقب راندن ایران در منطقه خاورمیانه (غرب آسیا) ندارد.
مایکل ماکوفسکی در سایت هیل وابسته به کنگره آمریکا نوشت: آمریکا باید از تلاش برای مهار نفوذ ایران در منطقه دست برداشته و راهبرد روشنی برای عقب راندن این کشور اتخاذ کند. هرچند موضع سختگیرانه دولت ترامپ در قبال ایران تحسین‌برانگیز بوده اما اهداف این موضع مبهم بوده و کاخ سفید به اندازه کافی در این زمینه اقدام نکرده است.
آمریکا به یک سیاست شفاف، واضح، منسجم و جدی در قبال ایران نیاز دارد که دو عنصر «مقابله و عقب راندن» را شامل می‌شود. مقام‌های آمریکا برای نشان دادن سیاست مهار، از الفاظ مشابهی استفاده کرده‌اند.
سیاست مهار دولت ترامپ علیه ایران عمدتاً شامل تحریم‌های اقتصادی می‌شود که هرچند ضروری بوده اما کافی نیستند.
مهار ایران در منطقه مستلزم مانعی معتبر است که در زمان حاضر وجود ندارد.
دولت ترامپ بارها و در آخرین مورد روز شنبه، آزمایش‌های موشکی ایران را محکوم کرده اما تاکنون کاری جز اعمال تحریم‌های بی‌تاثیر برای متوقف کردن آنها انجام نداده است. تقریبا 2 هزار و 300 نیروی ویژه آمریکایی در سوریه مستقر شده‌اند اما تمرکز ماموریت آنان بر داعش است نه ایران. در زمان حاضر هیچ ناو هواپیمابر آمریکایی‌ای در خلیج فارس مستقر نبوده و پنتاگون نیز باتری‌های موشکی پاتریوت را از منطقه خارج کرده است.
بهتر است به جای رویکرد «مهار» رویه دیگری که از روزهای جنگ سرد به جای مانده را به کار بگیریم: رویه عقب راندن.
به جای پذیرفتن دستاوردهای بی‌ثبات‌کننده ایران، آمریکا باید به طور فعالانه این دستاوردها را از بین ببرد. آمریکا باید از نیروهای مخالف متحدان ایران در لبنان و یمن حمایت سیاسی و نظامی کند. همان‌طور که پمپئو در اظهارات خود در موسسه یهودی امنیت ملی آمریکا گفت، آمریکا نه تنها باید تضمین کند که کردهای سوریه به عنوان مهم‌ترین متحد ما در مقابله با داعش، در تصمیم‌گیری‌ها نقش دارند، بلکه باید کمک‌ها به نیروهای این گروه را افزایش دهد.
پیشنهاد این مقام سابق پنتاگون، برگ‌ها و گزینه‌های سوخته‌ای است که پیش از این توسط دولت‌های مختلف آمریکا و از جمله دولت ترامپ استفاده شده و ظرفیت جدیدی به شمار نمی‌رود.