امروز ضعف در نظام آموزش و پرورش به یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های والدین و دانش‌آموزان مبدل شده و همین مسئله سبب گردیده تا مشاوره‌های غلط آموزشی و یا شیوه تدریس برخی معلمان پاسخگوی نیاز دانش‌آموزان نباشد و آنان را به مراکز آموزشی آزاد و خارج از مدرسه بکشاند و همین امر سبب گردیده تا هزینه‌های سنگینی روی دست والدین بگذارد.
با این حال مشاوران تحصیلی نیز در مدارس وظیفه سنگین و خطیری بر عهده دارند و باید در نقش بازوی توانمند فرزندان و والدین آنان ایفای نقش کنند.
اما حقیقتی که امروز با آن روبه‌رو هستیم این است که به راستی اگر مشاوران تحصیلی مدارس وظایفشان را به درستی انجام دهند چرا باید برخی دانش‌آموزان رشته‌ای را انتخاب کنند که هیچ علاقه‌ای به آن ندارند؟
دو سال پیش بود که مدیرکل امور تربیتی و مشاوره وزارت آموزش و پرورش از ارائه مشاوره تحصیلی رایگان در ۳۲ مرکز مشاوره و ۷۰۰ هسته مشاوره منطقه خبر داد اما امروزه می‌بینیم که مشاوران تحصیلی در برخی مدارس یا اصلا وجود ندارند و یا اینکه مثلا مدیر یا ناظم یا یکی از معلمان در کنار انجام وظیفه خود، نقش مشاور تحصیلی را هم انجام می‌دهند و همین مسئله به خودی خود سطح مشاوره را کاهش می‌دهد و نتیجه آن این می‌شود که استعدادهای دانش آموزان ناشناخته باقی می‌ماند و بعضا دانش‌آموز را مجبور به ادامه تحصیل در رشته ای می‌کند که هیچ‌گونه علاقه‌ای در آن رشته ندارد.
اما این همه ماجرا نیست، اگر از زاویه دیگری به امر آموزش و پرورش بپردازیم خواهیم دید که در برخی مدارس دولتی سطح تحصیل به حدی پایین است که دانش‌آموزان مجبورند برای درک و فهم موضوع درس مربوطه به کلاس‌های آموزشگاه‌های آزاد بروند و یا معلم خصوصی بگیرند و همه اینها نشان می‌دهد سطح کیفی تدریس در مدارس خصوصا مدارس دولتی به شدت کاهش یافته است و از طرفی بازار آموزشگاه‌های خصوصی بسیار پررونق گردیده است و در این میان خانواده‌هایی که از بضاعت مالی کمتری برخوردارند نمی‌توانند فرزندشان را به کلاس‌های خصوصی بفرستند و شرمنده فرزند خود شده و در نتیجه سطح یادگیری و آموزش فرزند دلبندشان پایین‌تر از بقیه همکلاسی‌ها خواهد بود.  
در این میان ضرورت دارد تا آموزش و پرورش در یک بازنگری کلی در امر مشاوره و سطح کیفی تدریس، این دو مورد را در آسیب‌شناسی جدی قرار دهد تا هم آینده تحصیلی دانش‌آموزان بهتر شود و هم از بار مالی و هزینه‌های اضافی نظیر هزینه کلاس‌های خصوصی بر والدین بکاهد، این امر خصوصا در استان‌ها و مناطق محروم و کمتر برخوردار از امکانات تحصیلی می‌تواند به موفقیت دانش‌آموزان بیفزاید و آنان را بی‌نیاز از آموزشگاه‌های خصوصی نماید.
اما واقعیت این است که امروز بازار آموزشگاه‌های خصوصی به حدی داغ است که متاسفانه به چشم و هم‌چشمی بین خانواده‌ها تبدیل شده و حتی برخی از همین آموزشگاه‌های خصوصی با تبلیغات پر سروصدا برای خود یک برند علمی و آموزشی تعریف کرده‌اند و هزینه‌های گزافی را بر خانواده‌ها تحمیل می‌کنند که باید گفت هر چقدر این آموزشگاه‌ها پررونق شوند نشان از ضعف شدید نظام آموزشی و پایین آمدن سطح کیفی تدریس در مدارس است.