«عباس آقازاده‌‌فرد» فروردین سال ۱۳۴۷ در تهران به دنیا آمد و تحصیلات ابتدایی را در زادگاه خود گذراند. وي 12 ساله بود که پدرش را از دست داد.سال‌های دوران دبیرستان عباس مقارن بود با تظاهرات ملت مسلمان ایران که او نیز شرکت چشمگیر داشت. در سال 59 دیپلم خود را دریافت کرد و عضو بسیج محل سکونت خود شد و در سال 60 به استخدام سپاه درآمد. اما همزمان خود را برای شرکت در کنکور آماده ساخت و در سال 62 در رشته علوم اقتصاد دانشگاه تهران پذیرفته شد. سرانجام پنجم شهریور 1365 در منطقه شیخ صالح در غرب کشور بر اثر اصابت ترکش گلوله توپ به شهادت رسید. در فرازهایی از وصیت‌نامه شهید دانشجو «عباس آقازاده‌فرد» آمده است: بار خدایا شکر و سپاس تو را که بنده حقیرت را به سوی خود خواندی و سپاس تو را که من حقیر را لایق دانستی و از زمره شهدا قرار دادی. بار خدایا! مرا ببخش، از اینکه بنده گناهکار تو بودم. خدایا! من لیاقت هیچ چیز را نداشتم حتی لیاقت موجود شدن، و تو این لیاقت را به من دادی حال آنکه لیاقت آتش دوزخ را داشتم تو به من بهشت را نشان دادی. این جانب با کمال سلامتی وصیت‌نامه خود را می‌نویسم وصیتنامه‌ای که بارها نوشته‌ام و بارها شده است که به سوی تو آمده‌ام ولی تو باز مرا برگردانده‌ای باز هم وصیت‌نامه‌ای می‌نویسم باشد که مرا بخوانی. مادر عزیزم! به تو تبریک می‌گویم تو که مادر شهید شده‌ای، تو هم روزی خواهد شد که همراه خانواده‌های شهدا به کربلا بروی و به حسین(ع) بگویی که من هم فرزندی داشتم و آن را در راه تو که همان راه حق خداوند است دادم.
برادرانم! من از شما تقاضا دارم که در نمازهای جماعت شرکت کنید و با مادر همان‌گونه که مهربان بوده‌اید مهربانتر باشید.