سرویس سیاسی ـ

مدعیان اصلاحات و حامیان دولت شعور مردم را به بازی گرفته‌اند. آنها مدت‌هاست اینطور القا می‌کنند که دولت اختیارات کافی برای حل مشکلات کشور ندارد! یا اختیاراتش حداقلی است! دلیل این تقلا و تکاپو هم واضح است؛ وعده‌های بر زمین مانده، کارنامه ضعیف، عمیق شدن رکود، گرانی، بیکاری و مجموعا ناکارآمدی دولت در حل نابسامانی‌ها و البته کاهش انتظارات از دولت و تقلیل مطالبات معیشتی مردم.
روزنامه ایران دیروز نوشت: «دکتر روحانی همواره در مقام بیان، تریبون رسای دردهای ملت بوده و ذره‌ای کوتاه نیامده. از همین روی هر وقت سخن رانده بر دل ملت خوش نشسته است لکن در مقام اجرا و رفع مشکلات تمام‌کننده نیست چرا که دارای اختیارات قانونی تام نیست و دست و بالش بسته در مصالح و قوانین و اصول حاکمیتی است و شاید این درد مشترک همه رؤسای جمهوری به دلیل نارسایی در قانون اساسی است.»
مفهوم این جملات به روشنی آن است که رئیس‌جمهور تنها کاری که از دستش برمی‌آید، گفتار درمانی و بیان دردها و مشکلات مردم است اما در رفع این مشکلات دستش بسته است؛ انتظاری نداشته باشید! آقای روحانی اگر اختیارات کافی و توان حل مشکلات را ندارد، چرا کاندیدا شده و خود را در معرض انتخاب مردم قرار داده است؟ چرا آن همه وعده به مردم داده است؟ آن همه رقیب هراسی، مظلوم‌نمایی و اتهام افکنی برای اختیارات حداقلی بوده است؟ برای همین رسانه‌های زنجیره‌ای آن همه خبرسازی جعلی و شایعه پراکنی کردند؟
بر اساس آمارهای اقتصادی، سهم دولت در حداقل ممکن ۷۰ درصد از اقتصاد را شامل می‌شود و در حالت حداکثری این سهم بالغ بر ۸۵ درصد اقتصاد ایران است. سهم دولت از کل تولید ناخالص داخلی به ۷۰ درصد می‌رسد و این گویای حاکمیت بلامنازع دولت در اقتصاد ایران است.
روزنامه آرمان پیش از این با ‌اشاره به امکانات و اختیارات گسترده دولت در مطلبی نوشته بود: «مهم‌ترین مسئله و دلیل ناامیدی در جامعه به دولت برمی‌گردد، اگر دولت با امکانات و اختیاراتش فضای کشور را به سمتی ببرد که از حجم مشکلات اقتصادی و معیشتی مردم بکاهد، چه کسی می‌تواند در مردم حس ناامیدی ایجاد کند؟ اما وقتی در مسیر تحولات اقتصادی، گشایشی در معیشت مردم رخ نمی‌دهد؛ شکل‌گیری احساس ناامیدی در آنها طبیعی است.»

جای خالی غیرت ملی
گاهی رویکرد روزنامه‌های طیف موسوم به اصلاح‌طلب نسبت به موضوعی آه از نهاد آدمی برمی‌خیزاند. رویکرد رسانه‌ها را نسبت به یک موضوع می‌توان در چگونه بیان کردن، به کارگیری کلمات و چیدمان آنها در تیتر، انتخاب عکس، ارزش افزوده و... دید. اگرچه گاه نیز سکوت خود نوعی رویکرد تلقی می‌شود.
روزنامه اعتماد در خبری در صفحه اقتصادی به موضوع «توتال» پرداخته است. شرکت نفتی فرانسه که به رغم منافع بسیاری که از قِبَل برجام عاید صنعت این کشور شد اما در همراهی با سیاست‌های زورگویانه آمریکا از همه پیش‌قدم‌تر است.
تیتری که اعتماد برای این دهن کجی‌های مکرر توتال برگزیده بخش مهم ماجراست. این روزنامه برای تیتر خود این جمله را برگزیده است: «مديرعامل توتال: ممكن است روزي به ايران برگرديم» این یعنی شرکت توتال از جانب طیف خاصی در کشور مطمئن باشد که اگر هر بار بیاید و منافع ایرانی‌ها را زیرپا بگذارد و برود باز هم اینها مشتاق برگشتن دوباره او و لگدمال شدن منافع بیشتر کشور توسط این یادگاران دوره استعمار کلاسیک هستند!
اعتماد خبرش را به نقل از رویترز چنین منتشر کرده است: «مديرعامل توتال در حالي كه گفته است: براي معاف شدن از تحريم‌هاي امريكا و ماندن در ايران، شانس خيلي كمي داريم اما توتال مي‌تواند روزي به ايران بازگردد. پاتريك پويانه، مديرعامل توتال روز جمعه در جمع سهامداران اين شركت احتمال باقي ماندن در پروژه فاز ۱۱ پارس جنوبي را بسيار ضعيف ارزيابي و تاكيد كرده است: «اگر از تحريم‌هاي امريكا معاف نشويم، نمي‌توانيم اين پروژه را ادامه دهيم. احتمال چنين معافيتي هم بسيار پايين است.» او گفته است: توتال مي‌تواند روزي به ايران بازگردد، اگر مجبور به ترك پروژه فاز ۱۱ پارس جنوبي به دليل تحريم‌هاي امريكا شود و 50/1 درصد سهام را به شركاي چيني CNPC بدهد.»
روزگاری که زنگنه، وزیر نفت از قراردادهای پارس جنوبی با توتال می‌گفت منتقدان به دلایل متقن گفتند و نوشتند که این شرکت قابل اعتماد نیست، چرا که پیش از این هم چنین کاری را با ایران کرده و دست کشورمان را در پوست گردو گذاشته است. اما دریغ از گوش شنوا. قبیل همین زنجیره ای‌ها از جمله روزنامه اعتماد آن روزها آمدن توتال را از میوه‌های برجام عنوان کرده و به منتقدان همه جور چیزی نسبت می‌دادند تا مبادا گردی از این رهگذر بر جامه این شرکت بنشیند. شرکتی که نواده استعمار نفتی است.

از نقض فاحش و غیرفاحش تا تفکیک مضحک شرکت‌های اروپایی از دولت‌های آنها
روزنامه آرمان در مطلبی نوشت: «دولت‌های آلمان، فرانسه، انگلیس و... حمایت خود را از ایران اعلام کرده‌اند، اما این بدان معنا نیست که قطعا تمام شرکت‌های اروپایی با ایران ادامه همکاری می‌دهند. واقعیت روز اقتصاد دنیا همین است، شرکت‌ها مسیر خود را بدون اینکه تابع سیاست‌های دولتی باشند، طراحی می‌کنند».
گفتنی است، چندی پیش عراقچی گفته بود: «ما باید بین دولت‌های اروپایی با شرکت‌های اروپایی تفاوت قائل شویم، شرکت‌های اروپایی خصوصی هستند و کسی نمی‌تواند آنها را مجبور به کار با کشوری کند یا نکند، اما دولت‌های اروپایی مصمم هستند برجام را حفظ کنند»!
پروژه جدید بازی با کلمات که از «نقض فاحش و غیرفاحش» برجام به تفکیک اروپا از آمریکا رسیده بود حالا با روی خوش نشان ندادن اروپایی‌ها به دولت و برجام، به تفکیک مضحک «شرکت‌های اروپایی از دولت‌های آنها» رسیده است. این درحالی است که اگر این گزاره صحت داشته باشد، هیچ نیازی به ادامه مذاکره با اروپایی‌ها وجود ندارد.
به اذعان کارشناسان غربی نه اروپا در مقابل سیاست‌های آمریکا می‌ایستد و نه شرکت‌های اروپایی می‌توانند بدون نظر دولت‌های خود و سیستم مالی آمریکایی‌ها با ایران روابط خود را داشته باشند.
لازم به ذکر است که بعد از خروج آمریکا از برجام، شرکت‌های اروپایی بدون توجه به تعهدات خود برای خروج از ایران صف کشیدند. در همین راستا شرکت‌های بدعهدی همچون پژو و توتال اعلام کردند که فعالیت‌های خود در ایران را تعلیق خواهند کرد. شرکت‌های ایرباس، زیمنس، اینژی، دی زی بانک آلمان و چند شرکت دیگر نیز بیانیه‌های مشابهی صادر کردند.
از سوی دیگر مقامات اروپایی به صراحت اعلام کرده‌اند که برای اجرای تعهدات برجامی خود به ایران تضمین نمی‌دهند و به خاطر ایران، مقابل آمریکا نخواهند ایستاد.

نوبت بزک به اروپا رسید!
در حال حاضر جریان رسانه‌ای دولت که برخلاف خط تبلیغی خود برای بزک برجام و مذاکره با آمریکا با وجود تابوشکنی‌های فراوان از جمله تماس تلفنی روسای جمهور ایران و آمریکا و عکس یادگاری وزرای خارجه دو کشور در مقابل پرچم‌های یکدیگر، از بستن با کدخدا به نتیجه‌ای نرسیده بود، این بار سعی دارد با طرح موضوعاتی از قبیل «منافع اروپا در برجام در تضاد با آمریکا است»!، «اروپا در نقض برجام واشنگتن را همراهی نخواهد کرد»!، «برخلاف دشمنی آمریکا، اتحادیه اروپا به برجام و تعامل سازنده متعهد است»! و «به حفظ برجام با اروپا بدون آمریکا مطمئن‌تر شدیم»! برای پیگیری و اجرای برجام دل به تضمین همان‌هایی خوش کند که به تعبیر روحانی، دنبال آقا اجازه از آمریکا هستند!

مدعیان اصلاحات از خود انتقاد می‌کنند راهکار هم خودشان هستند!
روزنامه زنجیره‌ای شرق در سرمقاله شماره دیروز خود به نگاه فانتزی مدعیان اصلاحات به سیاست در ایران پرداخت و نوشت که آنان از خود انتقاد می‌کنند و راهکار هم خودشان هستند!
در بخشی از این یادداشت آمده است: «این روزها اغلب تئوریسین‌های اصلاح‌طلب به کنکاش درباره شیوه‌های اصلاح‌طلبی می‌پردازند و هر آنچه می‌گویند، از خودشان شروع و باز به خودشان ختم ‌می‌شود. گیرم که به شدیدترین شکل ممکن از خود نیز انتقاد کنند؛ اما شاه‌بیت سخنان‌شان این است که اگر قرار است تغییری صورت بگیرد، باز به‌ دست اصلاح‌طلبان خواهد بود و بهترین شیوه ‌همان است که بود. البته با تغییرات اندک و گاه بیشتر.»
در ادامه این یادداشت آمده است: «ناگفته پیداست لازمه تغییر جدی، مواجهه با امر واقعی است. رودررو ایستادن با آن و نه پناه‌بردن به فانتزی‌هایی که امر واقعی را نادیده می‌گیرند. امروز تئوری‌هایی که اصلاح‌طلبان تبیین می‌کنند، فارغ از درستی یا نادرستی‌شان بیش از هر چیز فانتزی‌سازی‌های تئوریک است برای به‌تأخیرانداختن تغییرات رادیکال. جریانات سیاسی... برخوردی کالایی دارند؛ سیاستی را تولید می‌کنند که خود مصرف‌کننده آن هستند. همان‌گونه که شرکت‌های اقتصادی و مصرف‌کنندگان سوژه فعالیت اقتصادی‌اند، اصلاح‌طلبان بیش از جناح‌های دیگر تولیدکننده و مصرف‌کننده سیاست شده‌اند و اگر بخواهند از این دور تسلسل خارج شوند، باید با مقولات جدی و بنیادینِ اصلاح‌طلبی برخوردی جسورانه و واقع‌بینانه‌تر داشته باشند.»
گفتنی است، پیش از این منتقدان بارها به این نکته‌اشاره کرده بودند که مدعیان اصلاحات و مشی مدیریتی و سیاسی آنان یکی از علت‌های اساسی مشکلات موجود در کشور و بخصوص وضعیت اقتصادی است که‌گریبان‌گیر کشور است. مدعیان اصلاحات نیز در این انتقادات همراهی می‌کنند و بخش اعظمی از صفحات این روزنامه‌ها به انتقاد از وضعیت موجود کشور که خود در آن سهم عمده‌ای دارند، اختصاص می‌یابد اما جالب اینجا است که آنان از وضعیتی انتقاد می‌کنند که خود به وجود آورنده‌اش هستند و جالب‌تر آنکه راهکار حل این مشکلات خود ساخته را نیز خود می‌دانند و بس!