دستیار ارشد روحانی در حالی از ابرچالش‌های اقتصادی می‌گوید که بدهی‌های کلان دولت عقلا را نمی‌بیند.
روزنامه رسالت در یادداشتی به قلم محمدکاظم انبارلویی نوشت: روحانی دولت را از احمدی‌نژاد با 200 هزار میلیارد بدهی تحویل گرفت. امروز گفته می‌شود این بدهی تا پایان دی ماه 95 بیش از 700 هزار میلیارد تومان است.
پیمانکاران بخش خصوصی می‌گویند 55 هزار میلیارد تومان از دولت طلب دارند؛ وزارتخانه‌های نیرو، راه و شهرسازی و نفت جزء بدهکارترین وزارتخانه‌ها به پیمانکاران هستند. سپاه هم 23 هزار میلیارد تومان از بابت اجرای 2500 پروژه عمرانی اعم از نفت و گاز و آب و نیروگاه و بنادر و سازه‌های ساحلی و فراساحلی از دولت طلب دارد.
وزیر نیرو اسفند سال گذشته گفته بود فقط ما به پیمانکاران در بخش برق 24 هزار میلیارد تومان بدهی داریم. مدیرعامل شرکت ملی نفت اردیبهشت همین سال رقم بدهی شرکت ملی نفت را 162 هزار میلیارد تومان ذکر کرد! شهرداری تهران مدعی است دولت به آنها 10 هزار میلیارد تومان بدهی دارد.
بانک مرکزی هم مدعی است آخرین بدهی دولت به سیستم بانکی 220 هزار میلیارد تومان است. وزارت بهداشت هم معتقد است دولت از بابت اجرای طرح تحول سلامت 20 هزار میلیارد تومان بدهکار است.
مسئولان سازمان تأمین اجتماعی هر از چندی از بدهی دولت به این سازمان سخن می‌گویند و آخرین رقم بدهی دولت به سازمان را 150 هزار میلیارد تومان ذکر کرده‌اند. دولت با این بدهی‌ها چه می‌خواهد بکند؟ در حالی که بودجه عمومی دولت در سال 97 کمی بیش از 400 هزار میلیارد تومان است. با بدهی 700 هزار میلیارد تومانی چطور می‌خواهد چرخ اقتصاد کشور را بچرخاند؟ آیا با این بدهی می‌توان امیدوار بود اصلاً چرخی خواهد چرخید؟
دولت در اولین گام باید تکلیف رقم دقیق این بدهی‌ها را مشخص کند. چون هر نهادی یک رقمی را می‌گوید که با ارقام دیگر تفاوت زیادی دارد. سازمان حسابرسی باید دقیقاً مشخص کند رقم دقیق بدهی دولت چقدر است و تقویم درست آن براساس اسناد مثبته چیست؟
در مجلس، دیوان محاسبات باید به کمک دولت بیاید، رقم دقیق بدهی‌ها را به عنوان بازرس مستقل تعیین و تقویم نماید. برخی از این ادعاها درست به نظر نمی‌رسد بویژه آنکه جریمه دیرکرد هم جزء ادعاهای آنان است.
دومین کنفرانس اقتصاد ایران به همت آقای دکتر مسعود نیلی، مشاور اعظم و ویژه رئیس جمهور برگزار شد. مسئولان و اقتصاددانان بزرگ کشور در مورد ابرچالش‌های بزرگ اقتصادی کشور سخن گفتند اما کسی نگفت در مورد این بدهی‌های کمرشکن چه باید کرد و راه برون رفت از بحران بدهی‌های دولت چیست؟ نیلی همواره از ابرچالش‌های اقتصاد ایران سخن می‌گوید اما بدهی‌های دولت در فهرست ابرچالش‌های ایشان دیده نمی‌شود! واقعاً موضوع بدهی‌های دولت یک چالش جدی اقتصاد نیست؟