دیروز هم روزنامه دولتی ایران با محمد مهاجری تحت عنوان «فعال اصولگرا» مصاحبه کرد و نوشت «تندروهای نوظهور، باعث فنای اصولگرایی شده‌اند. قدرت‌طلبی در اردوگاه اصولگرایان جایگزین دین شده است.» روزنامه دولت بدون اشاره به «موقعیت فعلی» مهاجری، او را صرفا «عضو سابق شورای سردبیری کیهان و جام جم» معرفی کرده است؛ بدون اینکه توضیح دهد وی مدت‌هاست از جبهه اصولگرایی جدا شده و در چند سال اخیر سردبیر سایت دولتی خبر آنلاین(وابسته به معاون مطبوعاتی وزیر ارشاد و دبیر شورای عالی اطلاع‌رسانی دولت) بوده است.
نامبرده طی یک سال گذشته بارها با عنوان «ما اصولگراها»!! مطالبی را در خدمت اتاق عملیات روانی دولت و افراطیون اصلاح‌طلب علیه جریان اصولگرا نوشته و این گونه وانمود کرده که از درون اصولگرایان به نقد اصولگرایان می‌پردازد؛ حال آن‌که انصاف این بود وی مطالبش را از موضع «ما دولتی‌ها و حامیان روحانی»- چه در نقد و چه در تمجید دولت- بنویسد.
اینکه مشکلات جریان اصولگرایی و اجزای این طیف بزرگ چیست، یک بحث قابل بررسی است، اما اینکه کسانی در خدمت دولت، به جبهه منتقد دولت حمله کنند و برای معتبر کردن این حمله، خود را جزو جبهه مقابل دولت جا بزنند، نوعی غش در معامله و فریب رسانه‌ای است. در مثل مناقشه نیست؛ مثل اینکه شمر را در دوران امام حسین(ع)، عضو سپاه امام علی(ع) معرفی کنیم و موقعیت فعلی او را سانسور کنیم؛ یا مثلا طلحه و زبیر در موقعیت معارضه با امام علی(ع)، خود را جزو سرداران و صحابی پیامبر(صلی‌الله علیه و آله وسلم) معرفی نمایند!!
شایان ذکر است استفاده دولت و افراطیون از افراد جدا شده از اصولگرایان جهت مشتبه کردن امر برای مردم، مسبوق به سابقه است. زمانی عباس عبدی عضو تندروی حزب مشارکت به عصر ایران گفته بود «آقای ناطق اگر از جایگاه فعلی‌اش در جناح راست خارج شود و به اصلاح‌طلبان بپیوندد، چیزی به اصلاح‌طلبان اضافه نمی‌کند. اهمیت آقای ناطق در این است که در آن سو قرار دارد نه در این سو. آقای ناطق باید در آن سو خوب بازی کند.»
این نکته نیز گفتنی است که هر کس می‌تواند خود را با هر عنوانی- مثلا اصولگرا و اصلاح‌طلب- معرفی کند اما قطعا اصولگرایان راستین نمی‌توانند در خدمت محافلی قرار گیرند که علنا 38 ساله گذشته نظام را متهم به برافراشتن چوبه دار می‌کنند، سند ضددینی و غیراخلاقی 2030 یونسکو را امضا و به اجرا می‌گذارند که مورد اعتراض صریح رهبر انقلاب قرار گرفت، قدرت‌نمایی در مقابل تهدیدهای دشمن و نشان دادن شهرهای زیرزمینی موشکی را تخطئه می‌کنند، آمریکا را کدخدا معرفی می‌نمایند و...
در این میان ذکر تنها یک مورد از عملکرد سایت خبر آنلاین -که آقای محمد مهاجری سردبیر آن است- در تمجید از جفاهای دولت کفایت می‌کند. این سایت 19 بهمن 92(مقارن با توزیع سبد کالا) در تحلیلی با عنوان «جایزه بهترین کارگردانی برای حسن روحانی؛ در حاشیه چگونگی توزیع کالاهای اساسی» نوشت: «توزیع سبد کالا به مردم با شیوه‌ای که انجام شد، نه یک اتفاق بود و نه عملی که تبعات آن برای روحانی و مردانش غیرقابل پیش‌بینی باشد. او دقیقا همین اتفاق- ازدحام، دعوا و مرافعه و احیانا له شدن در زیر دست و پا- را پیش‌بینی می‌کرد و اصلا آن را برای پیشبرد استراتژی خارجی خود لازم داشت[!!] به عبارت دیگر روحانی به یک نمایش داخلی برای ارائه در جشنواره‌های سیاسی خارجی نیازمند بود. نگاه کنیم به اظهارات اخیر وندی شرمن که گفته است «شما در اخبار دیدید که ایران اخیرا به طور قابل مشاهده‌ای غذا بین مردم فقیر جامعه‌اش توزیع کرده تا نشان دهد کاهش هدفمند و محدود تحریم‌ها، تاثیر مستقیم بر مردم این کشور داشته است.» به هر حال این دقیقا همان نتیجه‌ای بوده که روحانی از توزیع سبد کالا در میان مردم داشته است، این‌که تحریم‌ها بر روی مردم ایران تاثیر مستقیم و انکارناپذیر داشته؛ این‌که اوضاع اقتصادی مردم ایران نه تنها روبه‌راه نیست بلکه حاضرند برای چند عدد مرغ و چند کیلو برنج با یکدیگر درگیر شوند... درست است که روش توزیع سبد کالا چندان مناسب نبود، اما اگر با این نمایش بتوان جایزه اول بهترین اثر را در فستیوال سیاست جهانی به خود اختصاص داد، به تحقیر چند روزه‌ای که بازیگران آن شدند، می‌ارزید.»!