به گزارش تسنیم، در هفته نهایی انتخابات، حسن روحانی وعده مهمی مبنی بر ثبت نام از همه افراد نیازمند و تضمین حداقل معیشت اعم از غذا و مسکن و بهداشت برای همه افراد را مطرح کرد. به غیر از اشاره‌ای که روحانی در برنامه گفت‌وگو با دوربین به این حوزه داشت، در برنامه مکتوب او برای دولت دوازدهم نیز به این موضوع پرداخته شده است.
در بخشی از این برنامه مکتوب آمده است: در گام دوم اجرای این طرح از میانه سال 1396 و درصد روز اول شروع بکار دولت دوازدهم، میزان درآمدی را به عنوان حداقل وضعیت رفاه خانوارها متناسب با مناطق مختلف جغرافیایی تعریف و اعلام می‌کنیم و هر خانوار ایرانی بر اساس درآمدی که کسب می‌کند و خود را مستحق دریافت مقرری تعیین شده در این طرح می‌داند با مراجعه به سازمان‌های حمایتی ثبت‌نام می‌کند. پس از بررسی و راستی‌آزمایی موارد ثبت‌نام شده، مقرری مربوطه را به میزان مابه‌التفاوت درآمد فرد و سطح زندگی تعریف شده، دریافت خواهد کرد.
در ادامه نیز آمده است، در مرحله سوم نیز استاندارد زندگی تعریف شده متناسب با رشد اقتصادی و بهبود وضعیت اقتصادی کشور افزایش پیدا می‌کند. آهنگ افزایش‌ها به گونه‌ای خواهد بود که در پایان سال 1399 سطح متوسط معیشت حدود 10 میلیون نفر از فقیرترین افراد جامعه حداقل به میزان 5 برابر وضع موجود ارتقا خواهد یافت.
یکی از نکاتی که در حین مبارزات انتخاباتی در بیانیه‌های دولتمردان (از سخنگوی دولت گرفته تا بانک مرکزی و وزارت اقتصاد) بسیار مشهود بود، حمله مستقیم آنها به محل تامین منابع طرحهایی چون افزایش یارانه محرومان و طرح کارانه بود.
این در حالی است که طبعا منابع مورد نیاز برای چنین طرحی از منابع مورد نیاز برای همه وعده‌های رقبای حسن روحانی (از یارانه سه برابری تا کارانه 250 هزار تومانی) بیشتر است.
اقتصاددانان هوادار دولت که برای حمایت از حسن روحانی عجله داشتند و مطمئن بودند هرکس به جز حسن روحانی حتما پوپولیست است، طبعا علاقه‌ای برای به چالش کشیدن منابع این طرح نداشتند و به همین دلیل به جز اشاره‌های کوتاه به بررسی ساختاری این برنامه نپرداختند.
اکنون  که غبار انتخابات فرونشسته موقعیت مناسبی برای مطالبه منابع و اجرای این طرح مهم است. هزینه‌های جاری حمایتی در ایران بنا به اظهار وزیر محترم کار حدود یکصد هزار میلیارد تومان است. در حالیکه کل برونداد شرکت‌های تامین اجتماعی در سال گذشته حدود 5 هزار میلیارد تومان بوده که حتی کفاف اولیات تعهدات بیمه‌ای را نمی‌کند.
درباره اوضاع طرح نظام سلامت هم جدای از تراز منفی هشت هزار میلیارد تومانی آن هم به فرض ممکن بودن ایفای تعهدات بیمه‌ها چیزی نمی‌توان گفت. سوال این است که دولت از کدام محل در پی اجرای چنین ابر پروژه‌ای است؟ چه برنامه زمانی‌ای برای اجرای آن دارد؟ آیا همانند آنچه درباره نظام سلامت انجام داد در پی افزایش قیمت حامل‌های انرژی است؟ طرحی با عظمت دستکم 100 هزار میلیارد تومان اضافی به هزینه‌های فعلی خواهد افزود.
تامین هزینه‌های این طرح از محل تصحیح قیمت حامل‌های انرژی معادل افزایش بیش از دو برابری در قیمت حامل هاست(مثلا بنزین 2200 تومانی) و آثار آن در شرایط فعلی که عنان تورم از دست خارج شده قطعا مضاعف است.
تسریع در اعلام منابع این طرح بزرگ قطعا اعتماد عمومی به صداقت رئیس‌جمهور پیروز را خواهد افزود.