پس از بدعهدی شرکت نفتی توتال درباره سرمایه‌گذاری در صنعت نفت ایران و گلایه‌های شفاف وزیر نفت از اظهارات مدیرعامل این شرکت، حالا افرادی که توضیحات وزیر نفت را در ضرورت اجرای قراردادهای جدید نفتی «مقبول» عنوان می‌کردند. به اشتباه خود پی بردند.
به گزارش جوان، یکی از افرادی که به شکل ویژه‌ای از شخص وزیر نفت و قراردادهای ‌IPC  حمایت می‌کرد فریدون حسنوند رئیس کمیسیون انرژی مجلس بود. حسنوند که به دلیل حمایت‌های بیش از حد از وزیر نفت مورد انتقاد قرار گرفته بود همواره از اهمیت IPC  می‌گفت و نقدهای صورت گرفته بر این مدل قراردادی را جدی نمی‌گرفت در یک موضع‌گیری 180 درجه‌ای و به صورت ضمنی پرده از اشتباه خود برداشت و اعلام کرد وزارت نفت بهتر است دست از لجاجت بردارد.
وی در گفت‌وگو با خانه ملت، با اشاره به انتشار اخباری مبنی بر اینکه شرکت توتال اطلاعات میادین ایرانی را به طرف قطری داده است، گفت: این اتفاقات ثابت کرد که دغدغه برخی دلسوزان مبنی بر وجود برخی اشکالات در الگوی جدید قراردادهای نفتی دغدغه‌ای جدی بود و برخی دلسوزان با آشنایی به ماهیت برخی شرکت‌های خارجی و اشکالات در الگوی جدید اعتراضاتی داشتند.
نماینده مردم اندیمشک در مجلس شورای اسلامی، با بیان اینکه اعلام موضع توتال نسبت به عدم حضور در ایران تا تعیین تکلیف از طرف ترامپ و تحریم‌ها نشان‌دهنده این بود که الگوی قراردادهای جدید نفتی  ایراد دارد، افزود: خدا را شاکریم که تا پیش از انعقاد قراردادها اشکالات ساختاری IPC خود را نشان داد و مشخص شد که هیچ تضمینی نیست که از شرکتی که به بهانه تحریم کنار بکشد بتوان طلب غرامت کرد یا این شرکت را در محاکم مورد تعقیب قرارداد.
حسنوند ادامه داد: برخی از مسئولان، شرکت‌های داخلی را نامحرم و شرکت توتال با برخی سوابقش را محرم نظام می‌دانند، لذا مجموعه وزارت نفت با بازنگری در سیاست‌ها باید پروژه‌های نفتی را به نیروهای نظام و انقلاب بدهد.
وی گفت: مسئولان وزارت نفت باید اعتراف کنند که اشتباه کرده‌اند و بیش از این لجاجت نکنند.
روزنامه جوان می‌نویسد: بسیاری از مدافعان وزیر نفت درخصوص قراردادهای نوین نفتی در جلسات خصوصی و عمومی بارها از غیرکارشناسی بودن انتقادات صورت گرفته به قراردادهای جدید نفتی گفتند که یکی از آنها رئیس کمیسیون انرژی بود. یکی از توجیهات وزارت نفت دراین‌باره، بی‌تاثیر بودن تحریم‌های آمریکا به قراردادها بود که به نحوی عنوان می‌شد با جذاب‌سازی IPC و شریک کردن سرمایه‌گذاری خارجی در سود بلندمدت میدان نفتی یا گازی، امنیت سیاسی ایران هم افزایش می‌یابد و می‌توان از قدرت شرکت‌های بزرگ نفتی در شکست تحریم‌ها و حتی جلوگیری از تحریم‌ها استفاده کرد که در نوع خود تحلیل بسیار خامی بود.