سرویس ورزشی-
«محرومیت از نقل و انتقالات»، واژه آشنا و البته تکراری این روزهای فوتبال ایران در مجامع بین‌المللی است. سه شنبه پنجم بهمن ماه بود که برای نخستین بار خبر محرومیت تیم فوتبال استقلال تهران از نقل و انتقالات زمستانی مطرح شد. این تصمیم از سوی کمیته حل اختلاف فیفا به دلیل دیرکرد در پرداخت بدهی عادل شیحی، بازیکن آلمانی این تیم در فصل گذشته اتخاذ شد و مدیران استقلال زمانی که تصمیم داشتند کارت آی‌تی‌سی سرور چپاروف را دریافت کنند، از این موضوع مطلع شدند که در این پنجره نقل و انتقالات اجازه اضافه کردن هیچ بازیکنی را به لیست خود ندارند.
باشگاه استقلال به دلیل مشکلات مالی چند روز بعد از مهلت مقرر بدهی عادل شیحی را پرداخت کرد که این تاخیر در پرداخت باعث شد تا آبی‌های تهرانی از سوی فیفا با این جریمه سنگین رو به رو شوند.
بعد از صدور این حکم، مسئولان باشگاه استقلال تهران به حکم فیفا معترض شدند اما همانگونه که قابل پیش‌بینی بود فیفا اعتراض باشگاه استقلال را رد کرد و عنوان داشت که این باشگاه به هیچ عنوان حق جذب بازیکنی را در نقل و انتقالات نیم فصل ندارد.
حدود 10 روز پس از محرومیت اسقلال، نوبت به تیم فوتبال تراکتورسازی رسید تا حکم محرومیتش را از فیفا دریافت کند. چهاردهم بهمن ماه مسئولان تراکتورسازی در تلاش بودند کارت بازی سجاد شهباززاده برای دیدار مقابل پرسپولیس دریافت کنند، تا آخرین ساعات روز پنجشنبه در فدراسیون فوتبال حضور داشتند اما تلاش‌های آنها برای این کار به سرانجام نرسید و متوجه شدند که از سوی فیفا با محرومیت مواجه شده‌اند!
در مورد محرومیت تراکتورسازی از نقل و انتقالات زمستانی و تابستان سال آینده گفته شد که به خاطر شکایت بازیکن استرالیایی بود.
البته از بخت بد تراکتورسازی تبریز این تمام اتفاقات نبود زیرا درست ساعاتی پس از انتشار خبر محرومیت ، دوباره از این باشگاه خبر رسید تونی اولیویرا که در سه برهه مختلف هدایت این تیم را بر عهده گرفته بود از تراکتورسازی طلب دارد و به همین خاطر شکایتی علیه این باشگاه از مدت‌ها قبل به جریان انداخت. در همین راستا 12 ژانویه دادگاه رایی صادر کرد که طی آن باشگاه تراکتورسازی تا ۲۴ بهمن (یکشنبه همین هفته) فرصت دارد پول این مربی را پرداخت کند و گرنه بعد از ممنوعیت از نقل و انتقالات با کسر امتیاز هم روبرو می‌شود.
پس از این محرومیت‌های سنگین که دامن استقلال و تراکتورسازی دو تیم پرطرفدار فوتبال ایران را گرفت، حداقل انتظار این بود که فرد یا افرادی که این اشتباه یا سهل‌انگاری را داشتند معرفی و مورد برخورد انضباطی قرار گیرند اما در کمال تعجب هیچ اتفاقی نیافتد و آب از آب تکان نخورد!
بروز چنین اتفاقات تلخی در فوتبال که البته تنها جنبه داخلی نداشته و در مجامع بین‌المللی نیز موجب خدشه دار شدن اعتبار ورزش ایران شده، دلایل بیشماری داشته که در ادامه تنها به سه مورد از آنها اشاره می‌شود:
1- ورزش جایگاه چندانی نزد مسئولان اجرایی ندارد. گواه این ادعا نیز بی‌تفاوتی مسئولان در قبال اتفاقات تلخی است که موجب رنجش خاطر علاقه مندان به ورزش می‌شود. چند سال قبل لیست تیم فوتبال استقلال به آسیا ارسال نشد، قرار بود مسببان این خطای تاریخی برای همیشه از ورزش محو شوند اما نه تنها این‌گونه نشد بلکه مدیرعامل وقت بعدها رئیس‌هیئت مدیره هم شد! این بار هم هیچ اتفاقی نیفتاد و مدیران استقلال و تراکتورسازی با قدرت به کار خود ادامه می‌دهند.
2- فوتبال ایران در حرف حرفه‌ای شده و در عمل کیلومترها با حرفه‌ای بودن و حرفه ای‌گری فاصله دارد. در این فوتبال عریض و طویل که طبق ادعای مسئولان گردش مالی آن در یک سال بیش از 500 میلیارد تومان بوده، فرد یا افراد مسلط به حقوق بین‌الملل یافت نمی‌شود، آن وقت به آب و آتش می‌زنیم که حتما به جام جهانی برویم. به جام جهانی برویم که چه شود؟!
3- وقتی تمام اهداف فدراسیون فوتبال در صعود تیم ملی به جام جهانی خلاصه می‌شود، باید هم حواس تاج و همکارانش به تیم‌های باشگاهی نباشد و این اتفاقات در آن رخ دهد. وقتی در این فوتبال اصل و اساس و ریشه و پایه، به هیچ انگاشته و نادیده گرفته شده، طبیعی است که همه چیز قربانی آن تنها هدف شود، چون این هدف اگر محقق شود و همه فکر و ذکر مسئولان بشود صعود به جام جهانی به هر قیمت، شاید دردی از دردهای فوتبال دوا نکند، و اتفاقی سازنده در آن رخ ندهد - که تاکنون بعد از چهار دوره صعود رخ نداده- اما در عوض عده‌ای می‌توانند، از قبل آن برای خود کارنامه و وجهه و افتخار کسب کنند، تا به عمر مدیریتی خود تداوم بخشند. مادامی که مسیر خود را تغییر ندهیم فوتبال ما نه تنها سر و شکل نمی‌گیرد و سامان نمی‌یابد، بلکه بدون تردید به ورطه نابودی نیز کشیده می‌شود.