محمودرضا خواجه‌ نصیر در گفت‌وگو با فارس یادآور شد: توقف نمادهای بورسی از آن بازی‌هایی است که وقتی شروع شود، پایان آن مشخص نیست، نمادی که بسته شود و باز نشود، به درد نمی‌خورد، اگر به این فکر می‌کنیم که نماد را می‌بندیم، باشد مشخص کنیم، این نماد باید مثلا بیست و چهار ساعت یا هفتاد و دو ساعت تحت هر شرایطی باز شود؛ به عبارت دیگر، توقف نماد اجتناب‌ناپذیر است، اما باید برای باز شدن نماد، برنامه مشخص داشته باشیم.
وی ادامه داد: در حال حاضر نیز مشکل بازار متوقف شدن نماد نیست، بلکه متوقف ماندن آن است، باید بگوییم یک شرکتی نیاز به شفاف‌سازی دارد، باید متوقف شود؛ هر آنچه که می‌توانید شفاف‌‌سازی  کنید، نه هر آنچه در دست دارید.
خواجه نصیر با اشاره به وجود مواردی که ابهامات اساسی دارد و با ریسک سرمایه‌گذاری بالایی برای سرمایه‌گذار همراه است، گفت: در این موارد سازمان می‌تواند نمادها را متوقف یا معلق کند و یا حتی از بورس خارج کند، اما این موارد باید استثنا باشد.
وی افزود: سازمان بورس باید تعیین کند تعداد این نمادها نباید از مثلا 5 درصد کل بازار بیشتر شود و بداند توقف نماد، داروی تلخی است که گاهی مجبور است آن را برای حفظ بازار بنوشد، اما باید بداند که دز این دارو باید خیلی خیلی کم باشد.
خواجه نصیر ادامه داد: سازمان بورس باید ضمانت اجرایی خود را افزایش دهد، تا ناشران جرئت ارائه اطلاعات ناقص یا ضعیف را نداشته باشند؛ البته خودش نباید در بازار مداخله کند.
مدیر سابق نظارت بر بازار سهام بیان کرد: مهم‌ترین مسئله سازمان بورس این است که چون ضمانت اجرا و سیاست‌های تنبیهی قدرتمندی ندارد، ناشران متخلف می‌توانند به کار خود ادامه دهند؛ کمبود قدرت در بخش ضمانت اجرایی برخورد با ناشران متخلف نباید با توقف نماد جبران شود؛ باید روزی فرا برسد که هیچ نمادی متوقف نشود و هیچ مدیری اطلاعات ناقص یا ضعیف منتشر نکند.