در یادداشت علیرضا جواهری، آهنگساز درباره شجریان و خانه موسیقی، نوشته شده است:
با مطالعۀ تیتروار اساسنامۀ خانۀ بی‌اساس موسیقی و قدری تامل، می‌توان به این نتیجه رسید که اصولا این اساسنامه و مفاد آن جایگاه اجرایی خاصی در بین مدیران فعلی این نهاد به ظاهر صنفی نداشته و در همین راستا، شورای عالی هم در وضعیت کنونی تشکلی فرمایشی و نمایشی است، چرا که تمامی تصمیمات اصلی و اساسی در هیئت مدیره گرفته می‌شود و شورای عالی حتی به عنوان ناظر هم تا به حال حرف خاصی برای گفتن نداشته است. همان طور که در قبال آن سرقت هنری معروف (کتاب ردیف تار نوشتۀ یکی از اعضای هیئت مدیره) اعمال نفوذ شد، در سایر مسائل نیز شورای عالی به همین نحو عمل کرده است. شاید مهم‌ترین وظیفۀ محوله به شورای عالی خانۀ موسیقی، بررسی وضعیت عضویت اعضا در خانۀ موسیقی یا لغو عضویت آن‌ها و یا درجه‌بندی هنری آنهاست که در همین امر اولیه و مقدماتی هم این شورا کاملا ناموفق عمل کرده است. وی در ادامه آورده است: رئیس شورای عالی (شجریان) در ابتدای فرمایشات گهربارشان فرموده‌اند: «بیش از هر کسی دربارۀ وجهۀ قانونی شورای عالی و هیئت مدیره تحقیق کرده‌ام و حقوقدانان به این مسئله صحه می‌گذارند که فعالیت هیئت مدیره و شورای عالی خانۀ موسیقی کاملا قانونی است.» شما از کجا می‌دانید که بیش از هر کسی تحقیق کرده‌اید؟ منابع تحقیق شما چه بوده؟ چه کسانی؟ آیا در حین تحقیقات گسترده و همه‌جانبه‌تان نیم‌نگاهی هم به عملکرد درخشان تعاونی مسکن خانۀ موسیقی داشته‌اید؟ یا آن را خارج از حیطۀ نظارت و تحقیقات مبسوط و گستردۀ خود می‌دانید؟ من خیلی صریح و شفاف به شما می‌گویم، هم شما و هم هیئت مدیرۀ خانۀ موسیقی، مدت‌هاست که غیرقانونی هستید و حق ندارید تحت این عنوان و سمت با مخاطبان سخن بگویید.