داریوش سجادی از همکاران سابق نشریات اصلاح‌طلب مطلب فوق را درباره یکی از شبه‌روشنفکران فعال در حوزه تشکیک درباره مبارزه با آمریکا و اسرائیل عنوان کرد و نوشت «این آقای [....] هم برای خودش پدیده‌ای است! از یک طرف هر کجا می‌نشیند، داد و قال راه انداخته که اصلا چه کسی به ما مسئولیت مبارزه با اسرائیل رو داده!؟ از طرف دیگه راه افتاده و رفته در راه‌پیمایی روز قدس و محو اسرائیل شرکت کرده!
این بنده خدا با خودش چند چنده!!!؟
 وی می‌افزاید: شخصا بر این باورم چنین رفتاری منبعث از عطش توجه‌طلبی است و به اعتبار همین عطش و علی‌رغم ابراز نظر همیشگی‌اش مبنی بر بی‌اعتقادیش به مبارزه با اسرائیل با حضور در چنین راه‌پیمایی از این که مورد توجه و بلکه اعتراض راه‌پیمایان قرار بگیرد نیز تشفی خاطر می‌یابد.
مشاور سابق کروبی نوشت: در آمریکا یک مثلی هست ناظر بر این مضمون؛ محبوب بودن یا منفور بودن مهم نیست. مهم مشهور شدن است!!! بدین منوال برای این آقا هم تا همین اندازه که با حضور نامتعارف‌اش در راه‌پیمایی روز قدس همه با انگشت تعجب ایشان را به یکدیگر نشان دهند، مراد حاصل است و در ضمیر ناخودآگاهش به ذهن ارضائی مطمح نظرش خواهد رسید.