رضا اسماعیلی
   روی سخنم در این یادداشت با فریب خوردگانی است که به سودای شهرت و به تحریک بازماندگان نسل ابولهب و ابوجهل، بر چهره رسول مهربانی، حضرت محمد مصطفی (ص) خاک می‌پاشند، غافل از اینکه خداوند - آن چنان که در آیه (54) سوره مبارکه آل عمران فرموده است مکر آنان را باطل می‌کند: «و مكروا و مکر الله والله خير الماكرين» و آنان دست به فريب زدند و خدا هم مكر كرد و خداوند بهترين مكر كنندگان است.
و نيز مى فرمايد:
(يخادعون الله و هو خادعهم) النساء / 142 ( آنان با خدا مكر و حيله كردند و خدا نيز با آنان مكر مى كند...)
و نيز مى فرمايد: انهم يكيدون كيدا. واكيد كيدا (الطرق / 15 - 16).
همانا آنان دست به مكر و حيله زدند و من هم (با آنان) مكر مى كنم.
محقق ارجمند مرحوم نراقى در كتاب جامع السعادات مى نويسد: مكر و نيرنگ از مهلكات بزرگ است، زيرا آشكارترين صفت شيطان است و بيشترين سپاهيان او داراى اين صفت مى‌باشند و گناه آن از گناه آزار رساندن به ديگران به صورت آشكار بيشتر است. (جامع السعادات. ج 1، ص 328).
خداوند متعال مى فرمايد: يخادعون الله والذين امنو وما يخدعون الا انفسهم و ما يشعرون. فى قلوبهم مرض فزادهم الله مرضا و لهم عذاب اليم  (البقره / 9 - 10). آنان در برابر خدا و مؤ‌منان نيز دست به فريب زدند، ولى جز خودشان را نخواهند فريفت در حالى كه نمى دانند. در دل هاي شان مرضى است كه خدا بر آن مرضى ديگر مى افزايد و براى آنان كيفرى دردناك است.
در آیه (10) سوره مبارکه فاطر نیز خداوند با اشاره به اینکه کیفر مکر کنندگان سخت خواهد بود می‌فرماید: «والذين يمكرون السيات لهم عذاب شديد و مكر اولئك هو يبور»: و براى آنان كه با مكر و فريب كارهاى زشت مى كنند، كيفرى سخت خواهد بود و فريب آنان نابود خواهد شد.
و نيز مى فرمايد: «و لا يحيق المكر الیسئى ء الا باهله فهل ينظرون الا سنه الاولين فلن تجد لسئه الله تبديلا و لن تجد لسنه الله تحويلا (الفاطر / 43) و مكر زشت جز اهلش، احدى را هلاك نخواهد كرد. آيا آنان جز سرنوشت پيشينيان انتظارى دارند؟ پس سنت خدا هرگز مبدل نمى‌شود و سنت خدا هرگز تغيير نمى پذيرد.
قسم به صبح صادق که شب پرستان با ترفندهای شیطانی خود راه به جایی نخواهند برد، و پیروزی نزدیک است: «نصر من الله و فتح قریب».
در خاتمه، شعر زیر را که در واکنش به توهین مجله فرانسوی «شرلی ابدو» به ساحت ملکوتی پیامبر اکرم (ص) سروده ام، تقدیم می‌کنم :
 مهم شدی، نشدی!؟ سایه‌ات شده سنگین
بیا کمی تو کنار دل خودت بنشین
سرت شلوغ و دلت منزوی است فکری کن!
برای این دل تا خورده، این دل مسکین
شنیده‌ام که تو گم کرده‌ای خودت را باز
و باد می‌بردت سمت «هیچ» بعد از این
دوباره جلوه دنیا گرفته چشمت را
دوباره کرده تجمل دل تو را تزیین
نشسته مثل مگس، روی نفس پروارت
غبار عافیتی زرد، کام او شیرین!
هنوز بر سر نفس تو شاخ شیطان است
شدی تو بنده این غول وحشی بی‌دین
زدی تو لاف «اناالحق» برادر شیطان!
شنیده‌ام که خدا را نمی‌کنی تمکین
زدی صلای «اناالحق»، تو خاک بی‌مقدار
خدا کجا، تو کجا،‌ای پدیده خود بین؟
دهن کجی به خدا کردی و نفهمیدی
که حک به روح تو شد، آیه «ولاالضالین»
به روی حضرت آیینه خاک پاشیدی
شدی تو مثل ابوجهل و بولهب، بی‌دین
مباد اینکه شوی گرم کار خود بینی
خدا کند که بیفتی ز تخت «من» پایی
تو خود حجاب خودی، از میان چو برخیزی
پرنده می‌شوی و می‌پری به «علیین»
خدا، فرشته، تبسم، بهشت، سیب سرخ
هبوط، وسوسه، شیطان. .. کدام؟ آن یا این
بیا و بار دگر انتخاب کن «آدم»
تویی و برزخ این انتخاب، بعد از این