درجریان جنگ 51 روزه غزه زنان، کودکان و سالمندان زیادی شهید یا مجروح شدند اما این بار نیز همانند جنگ 22 روزه غزه و جنگ 8 روزه، رژیم صهیونیستی با خفت و خواری از این منطقه عقب‌نشینی کرد و رسوایی دیگری برای خود برجا گذاشت.
پیامدهای جنگ غزه نه در منطقه بلکه در جهان نیز تاثیر زیادی گذاشت و مردم جهان با برگزاری تظاهرات، راهپیمایی‌ها و تجمعات اعتراض‌آمیز خشم خود را از جنایات رژیم اشغالگر نشان دادند و تاکید کردند که با مردم مظلوم غزه اعلام همبستگی می‌کنند و در کنار آنان خواهند بود.
نتایج این جنگ در درون رژیم صهیونیستی نیز اثرات عمیقی برجا گذاشت و اختلاف بر سر ادامه جنگ یا اعلام آتش‌بس و همچنین بی‌تدبیری و بی‌کفایتی بنیامین نتانیاهو نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی در تأمین امنیت صهیونیست‌ها موجب شد که نتانیاهو کابینه این رژیم را منحل و بلافاصله پارلمان رژیم صهیونیستی نیز از هم پاشیده شود.
افزایش خودکشی در میان نظامیان رژیم صهیونیستی ناشی از جنایت هایی که در جنگ غزه انجام داده بودند، اعتراف مقامات صهیونیستی به ناکارآمدی سپر دفاع موشکی در مقابل موشک‌های مقاومت و مهاجرت بی‌سابقه صهیونیست‌ها به خارج از سرزمین‌های اشغالی از دیگر پیامدهایی بودند که در نتیجه جنگ 51 روزه دامنگیر رژیم صهیونیستی شد. مسئله دیگری که در سال 2014 رخ داد ارائه پیش‌نویس قطعنامه پایان اشغالگری رژیم صهیونیستی به سازمان ملل از سوی تشکیلات خودگردان بود که گروه‌های مقاومت فلسطینی به ویژه حماس از ابتدا با ارائه آن مخالف بودند چرا که این قطعنامه به بازگشت رژیم صهیونیستی به مرزهای 1948 اشاره نمی کرد بلکه مرزهای 1967 مطرح شده بود که فقط منطقه غزه و کرانه باختری و قدس شرقی را شامل می‌شد. به عبارت دیگر باتصویب این قطعنامه رژیم صهیونیستی سرزمین‌های اشغالی را ترک نمی‌کرد بلکه «دولت اسرائیل» در کنار «دولت فلسطین» تشکیل می‌شد و رسمیت می‌یافت و همین مسئله باعث مخالفت مقاومت فلسطین با این قطعنامه بود. تشکیلات خودگردان فلسطین اعلام کرده که به دلیل وتوی این قطعنامه به دادگاه بین‌المللی لاهه شکایت خواهد کرد اما تا زمانی که حق وتو در مهم‌ترین سازمان بین‌المللی یعنی سازمان ملل وجود داشته باشد ملت فلسطین هیچ‌گاه به حق و حقوق قانونی خود نخواهد رسید مگر اینکه همچنان مقاومت کند و با مقاومت مسلحانه به حق خود برسد.