منوشه امیر در این باره به یکی از عناصر ضد انقلاب اشاره کرده که اخیراً برای حفظ ظاهر مجبور شده به بدگویی از اسرائیل بپردازد. منوشه امیر در وب‌سایت رادیو اسرائیل می‌نویسد: بانوی فرهیخته‌ای که در کار نویسندگی شهره است و مورد احترام بسیار من، بانویی که در گذشته یکی از پیکارگران نستوه در راه آزادی ایران زمین بوده، به تقلید از آن «روشنفکران» جهانی که بدگویی از اسرائیل و تمجید و تجلیل از ترور حماس و جنایات جهاد اسلامی را مد روز و کارت ورودی به باشگاه «روشنفکران» می‌دانند، مقاله‌ای انتشار داده که مفاد آن نه تنها نشان ستیز با سیاست‌های دولت کنونی اسرائیل است، بلکه حتی حق موجودیت آن را نفی می‌کند و به تمجید از گروه‌های ترور فلسطینی می‌پردازد.
وی اذعان می‌کند: «شاید اگر اسرائیل ستیزی به همین یک مقاله آن بانوی نویسنده فرهیخته ایرانی محدود می‌شد، می‌توانستیم آن را نادیده بگیریم. ولی شوربختانه این نوشتار یکی از صدها و شاید هزاران مقاله‌ای است که در یک ماه اخیر علیه اسرائیل در سراسر جهان و به زبان‌های گوناگون انتشار یافته است. این نویسنده که چند سال پیش از اسرائیل دیدن کرده و همه جا تأکید کرده بود که سرنوشت ایرانی و اسرائیلی با هم درآمیخته است در آخرین مقاله خود به موجودیت اسرائیل اعتراض می‌کند و می‌نویسد: 67 سال است که اسرائیلی‌ها نیمی از زادگاه فلسطینی را به سرقت برده‌اند».
منوشه امیر این را هم نوشت: آن نویسنده که روزگاری با رادیو اسرائیل نیز همکاری داشت و نوشته‌هایش با صدای خود او از پشت همین میکروفون پخش می‌شد، در آخرین مقاله خود می‌نویسد «چرا یک بام و دو هوا؟ مگر نه آنکه کامیکازهای ژاپنی جان می‌دادند که به دشمن لطمه وارد کنند، و اکنون جانباز فلسطینی جان می‌دهد تا مردمش را از اسارت آزاد کند؟»... او استدلال دیگری نیز مطرح می‌کند و می‌نویسد «مگر نه این که جهودهای گتو نشین در برابر تهدید و تحقیر لهستانی‌های ستمگر دست به مقاومت زدند و «قهرمان» نام گرفتند ولی فلسطینی‌هایی که در برابر اسرائیل زورگو می‌ایستند «جنایتکار» محسوب می‌شوند؟».
منوشه امیر همچنین با انکار قتل عام 2 هزار فلسطینی در جنایت اخیر که اغلب آنها زن و کودک بودند مدعی شد: اسرائیل قصد نابودی فلسطینی‌ها را ندارد و این آرزوی ما برای پسرعموهای(!) فلسطینی خود است که آنها کشور مستقل و شکوفا و آزاد داشته باشند(!!)