سیدمهدی امام جمارانی در مصاحبه با روزنامه اجاره‌ای آرمان گفته است: اگر موانع نباشد مجمع هم حرف‌های خود را می‌زند اما حرف این است که موانعی وجود دارد که نمی‌توانم حرفی بزنم. من در رابطه با دولت هنوز هیچ حرفی نزده بودم و برای خودم وظیفه می‌دانستم یک موقعی در تایید دولت صحبت کنم. آدم یک کلمه حرف می‌زند و اسباب ناراحتی برخی می‌شود، برای همین است که ما کنار هستیم. اگر موانع برطرف شود، می‌بینید که مجمع زنده است، حرف می‌زند و حرف‌های زیادی هم برای گفتن دارد.
او همچنین با اشاره به برخی انتقادها نسبت به توافق ژنو گفت چرا برخی ادبیات به کار رفته از سوی دلواپسان ناخواسته با بدخواهان یکی شده است؟
 درباره این اظهارات شایسته یادآوری است که مجمع روحانیون همه حیثیت و موجودیت خود را مدیون حضرت امام(ره) و سپس رهبر معظم انقلاب است اما اگر برخی از اعضای آن در برابر 2 فتنه 78 و 88 سکوت کردند، برخی دیگر از اعضای این گروه صراحتا از آشوب‌طلبان جانبداری کرده و در مرکزیت فتنه‌انگیزی قرار گرفتند. بدین ترتیب باید از آقای امام جمارانی پرسید آن هنگام که در نشریات اصلی اصلاح‌طلبان به مبانی دینی تفکر حضرت امام جسارت می‌شد یا ادعا می‌کردید خمینی به موزه تاریخ خواهد رفت و آن زمان که آشوبگران اجاره‌ای علیه حضرت امام و ولایت‌فقیه و سپس اسلام و امام حسین(ع) هتاکی کردند، شماها کجا بودید تا از امام و اسلام و انقلاب دفاع کنید؟ و چه چیز مانع موضع‌گیری شما در مقابل ضدانقلاب و جریان‌های استحاله شده و منافقان جدید بود؟! اعضای مجمع اگر زنده بودند در تمام هجمه‌های فرهنگی و سیاسی دشمنان و گروهک‌ها چرا به میدان نیامدند و لااقل از حیثیت خود دفاع نکردند؟ آیا این وضعیت همان تعبیر امیرمومنان علیه‌السلام نیست که می‌فرمایند هرکس امر به معروف و نهی از منکر را ترک کند، مرده‌ای در میان زندگان است؟! آیا برای دفاع از انقلاب و اسلام و ولایت فقیه، باید شرایط فراهم شود؟!