شعری منتشر نشده از امام خمینی (ره) در قالب مسمط در نسخه‌ای قدیمی یافت شد که در کتاب خاندان امام خمینی(ره) منتشر خواهد شد.
محمدجواد مرادی‌نیا محقق و پژوهشگر تاریخ در گفت‌وگو با فارس، از دست‌یابی به شعری منتشر نشده از
امام خمینی (ره) خبر داد و گفت: در جریان پژوهش‌های تاریخی خود به شعری منتشر نشده از امام خمینی (ره) دست یافتم که در سال 1304 شمسی سروده شده است. این شعر در مدح امام زمان (عج) و در قالب مسمط بوده و امام خمینی (ره) آن را در زمانی سروده است که در حجره‌های مدرسه فیضیه اقامت داشته و 23 سال از عمرش بیشتر سپری نشده بود.                
ای روی تو همچو ماه تابان
 موی تو به سان مار پیچان
ای ابروی تو کمان رستم
وی مژه او سنان دستان
محبوب منی ولی نه تنها
در دام تواَند صد هزاران
مِی در خُم طره ات فتاده است
چون گوی که اوفتد به چوگان
دردی است به جانم از فراقت
کش داروی وصل هست درمان
ما چهره آفتاب خواهیم
تا چند کنی تو روی پنهان
نومیدم اگر ز وصل سازی
دانی چه کنم ز سوز هجران؟
بنشینم وصبر پیش گیرم
دنباله کار خویش گیرم
عشق تو بَرَد ز کف عنانم
رحمی که به لب رسید جانم
از هجر لقایت ای پری رخ
خون جای سر شک می نشانم
بس ناله ز سوز هجر کردم
پُر گشته سپهر از فغانم
سال و مه و هفته وشب وروز
افغان به فلک همی رسانم
هر چند که مستم از رخ تو
مستی ز کف تو نیز سودا‌ست
بنشین تو که همچو یار سعدی
هر جا که نشست فتنه برخاست
یوسف اگرت ببیند از شوق
بر هم زن شیوه زلیخاست
گویند که هست آب حیوان
اندر ظلمات زیر و بالاست
اینک اینجا و آب حیوان
در ماه منیر من هویداست
عهدی با ما نمودو پیوست
که بر سر عهد خود نه برجاست
بنشینم و صبر پیش گیرم
دنباله کار خویش گیرم