دفاع عجیب و غریب از دو روزنامه هتاک(خبر ویژه)
آیا حامیان دولت در میان روزنامه‌هایی قرار دارند که منکر ولایت امیر مؤمنان و احکام الهی نظیر حکم قرآنی قصاص هستند؟
رئيس‌جمهور دیروز در مراسم اختتامیه جشنواره مطبوعات با انتقاد از توقیف مطبوعات گفت: دولت معتقد است توقف‌ها و توقیف آخرین راه‌حل است نه اولین راه. ممکن است مطبوعات یا جریده‌ای خطا کند و یا مرتکب اشتباه بزرگی شود، اما اولین قدم این است با نویسنده و یا مدیر مسئول آن رسانه برخورد شود. چرا کل آن رسانه بسته می‌شود؟ و عده‌ای از عزیزان که آنجا در بخش‌های مختلف کار می‌کنند به خاطر خطای یک نفر بیکار می‌شوند.
وی تاکید کرد: اشکال ندارد اگر نویسنده‌ای خطا می‌کند با او برخورد قانونی شود. اگر خدای نکرده فردی خیانت کرده و به مقدسات و منافع ملی احترام نمی‌گذارد باید با او برخورد شود، با نویسنده و مدیر مسئول برخورد شود اما ما چرا با همه برخورد می‌کنیم؟ چرا قدم اول توقیف و توقف؟! اشکال ندارد گاهی ممکن است نیاز به توقیف و توقف باشد، اما چرا اینقدر عجله؟
روحانی در ادامه گفت: چطور امروز برخی آزادند و برخی از آزادی سهم اندکی دارند؟ منتقدان دولت آزادند و آزاد خواهند بود اما بگذارید به همان اندازه همراهان دولت هم از آزادی و امنیت برخوردار باشند.
رئيس جمهور تصریح کرد: نقد به خصوص نقد سازنده باید باشد و این افتخاری برای دولت است. من در هیئت وزیران به مسئولان گفته‌ام یا شکایت از طرف دولت نسبت به یک روزنامه و رسانه نباید باشد و یا به حداقل ضروری اکتفا شود.
طی چند ماه اخیر حکم توقیف 3 نشریه صادر شده که اتفاقاً یکی از آنها- یالثارات- از منتقدان دولت بوده و با اصرار وزیر ارشاد توقیف شده بی‌آن که کسی نگران بیکاری همکاران آن باشد.اما دو نشریه توقیفی دیگر نشریات بهار و آسمان هستند که مدعی حمایت از دولت بوده‌اند و گویا آقای رئيس جمهور نیز از توقیف آنها ناخرسند است. روزنامه بهار در روز قبل از عید بزرگ غدیر، به قلم یکی از اعضای گروهک نهضت آزادی- که با رئيس اداره سوم ساواک در قبل از انقلاب در ارتباط بوده- به انکار ولایت امیر مؤمنان(ع) پرداخت.
آسمان نیز به صورت هفته‌نامه منتشر می‌شد که با موهبت‌های ویژه دولت تبدیل به روزنامه شد و محمد قوچانی سردبیری آن را بر عهده گرفت. این نشریه نیز اخیراً به خاطر غیرانسانی خواندن حکم قرآنی قصاص آن هم از زبان یک عضو گروهک مرتد جبهه ملی توقیف گردید.
با این اوصاف جای سؤال است که چرا آقای روحانی دشمنان قرآن و اهل‌بیت علیهم السلام را حامیان دولت می‌خواند؟ آیا این توهین به اعضای محترم دولت و رئيس جمهوری که سوگند خورده پاسدار مذهب رسمی کشور باشد، نیست؟ همچنین جای سؤال دارد که به فرض تظاهر این رسانه‌ها به حمایت از دولت، چرا وقتی رئيس‌جمهور محترم هتاکی و حرمت‌شکنی آنها را مشاهده می‌کند، از آنان برائت نمی‌جوید و به جای حمایت از قرآن و اهل‌بیت، تعصبات سیاسی و قبیله‌ای و انتخاباتی را پیش می‌کشد؟!
نکته بعدی که باید یادآور شد سابقه‌داری گردانندگان این نشریات در ارتکاب انواع جرایم امنیتی، قضایی و مطبوعاتی است و سؤال این است که اگر باید نگران بیکار شدن روزنامه‌نگاران در صورت توقیف یک نشریه بود، چرا نباید جلوی فعالیت این عناصر سابقه‌دار را گرفت؟ آیا وزارت ارشاد و دولت محترم در این باره مسئولیت ندارند؟
درباره پذیرش انتقاد از سوی دولت نیز بی‌سواد خواندن منتقدان توافق ژنو از سوی آقای روحانی و شکایت و دادگاهی کردن مطبوعات و نویسندگان آنها به خاطر انتقاد از توافق ژنو یا موارد مشابه، خود به اندازه کافی گویاست. همچنین با پیگیری وزارت ارشاد، هیئت نظارت به دو نشریه منتقد 9 دی و وطن امروز تذکر داده است.