کاظم عباسیون در نشست خبری به مناسبت برگزاری چهلمین کنگره جامعه جراحی گفت: خطای پزشکی برای همه جوامع رخ می‌دهد و هیچ عمل جراحی بدون عارضه نیست، در بیمارستان‌های آموزشی عوارض بیشتر است و تردیدی نیست که باید برای رزیدنت و جراحان تازه خرج کنیم تا آموزش بهتری ببینند پس جراحی کردن رزیدنت‌ها امری طبیعی است و انسان جایزالخطاست(!)
عباسیون گفت: چرخش مالی بیمارستان‌های خصوصی در گروی دستمزدهای پزشکان است چون قیمت تخت روز متناسب نیست و متأسفانه درآمد پرستاران با افراد پشت میزنشین در بیمارستان‌های دولتی یکی دیده می‌شود در حالی که خدمات 24 ساعته آنها پس از جراحی دیده نمی‌شود و نگاه صحیح مالی وجود ندارد.
نایب رئیس جامعه جراحان کشور گفت: در رابطه با تعرفه جراحی در سال 80 ارزش ضریب کا 34 تومان و در نهایت به 38 تومان افزایش یافت اما اکنون با گذشت 10 سال هنوز ثابت است و اگر با توجه به نرخ تورم بخواهد اعلام شود باید 150 هزار تومان باشد.
همه گزینه‌های میز طبابت!
وی گفت: وقتی تعرفه عادلانه نیست هرچه پزشک می‌گیرد حقش است حالا این می‌خواهد رو میزی باشد یا زیر میزی(!) با برداشت‌های نامعقول از بیمه‌ها، صندوق‌های بیمه‌ای نمی‌توانند سر وقت پول جراحی بیماران را بدهند و میلیاردها تومان به بیمارستان‌های خصوصی بدهکارند.
گفتنی است پیش از این نیز رئیس انجمن جراحان عمومی ایران گفته بود: قبول دارم که دستمزد جراحان نسبت به درآمد مردم بالا است اما راهش این نیست که آن را کم کنیم بلکه این وضعیت در همه جای دنیا وجود دارد؛ هیچ جراحی هم زیرمیزی نگرفته است؛ آدرس غلط به مردم ندهیم! زیرمیزی را هیچ جراحی نگرفته است چون این مردم بوده‌اند که این پول‌ها را داده‌اند(!) و علت آن تنها بی‌اعتباری دفترچه‌های بیمه است.
افزایش تعرفه شفا نمی‌دهد!
شایان ذکر است اندکی پس از آغاز گام اول طرح تحول نظام سلامت، مسئولین وزارت بهداشت و سازمان نظام پزشکی «واقعی نبودن تعرفه‌های پزشکی» را به عنوان عامل اصلی بسیاری از مشکلات نظام سلامت معرفی کردند. آنها تاکید داشتند که غلبه بر کیفیت پایین خدمات و غیبت پزشکان در بیمارستان‌های دولتی، کمبود پزشک در مناطق محروم، دریافت زیرمیزی از بیماران، سهم بالای پرداخت از جیب مردم و سایر مشکلات نظام سلامت به شرط «واقعی شدن تعرفه‌های پزشکی» امکان‌پذیر است.
بر این اساس در آبان سال ۹۳ اجرای گام سوم طرح تحول نظام سلامت آغاز شد که محور اصلی آن افزایش 5/2  برابری دستمزد پزشکان متخصص بود. علی‌رغم این افزایش بی‌سابقه، پزشکان متخصص معتقد بودند که تعرفه‌ها همچنان غیرواقعی است و باید افزایش یابد! در نتیجه در ابتدای سال ۹۴، کمتر از ۶ ماه پس از آغاز گام سوم، تعرفه‌های پزشکی مجدداً حدود ۱۰ درصد افزایش یافت. البته پزشکان متخصص این افزایش را ناعادلانه دانستند و برخی از آن‌ها رسماً در رسانه ملی اعلام کردند که در صورت عدم افزایش قیمت خدمات، مابه‌التفاوت آن را مستقیماً از بیمار دریافت خواهند کرد!
حداکثر درآمد پزشکان متخصص در کشورهای پیشرو در نظام سلامت بین ۲ تا ۵ و حداکثر نزدیک به ۸ برابر سرانه درآمدی همان کشور است. لذا با سرانه درآمدی سالانه ۵۵۰۰ دلار در سال برای ایرانیان، میانگین درآمد پزشکان متخصص از ۱۳ میلیون تومان درماه (۸ برابر سرانه) نباید تجاوز کند. این درحالی است که حتی حداقل کارانه یک پزشک متخصص تمام وقت در بیمارستان دولتی (و نه خصوصی) بیش از این است.
اکنون با گذشت دو سال از افزایش بی‌سابقه دستمزد پزشکان متخصص، بیمه‌های سلامت از پرداخت هزینه‌های هنگفت ناشی از افزایش مکرر تعرفه‌ها عاجز شده‌اند و درعین حال مسائلی از قبیل کیفیت پایین خدمات، زیر میزی، کمبود پزشک در مناطق محروم و ... که افزایش تعرفه به عنوان تنها راه حل درمان آنها مطرح می‌شد، هم چنان پابرجا است.
بازی در زمین اشتباهی
با این احتساب به نظر می رسد وزارت بهداشت به جای درخواست برای افزایش مکرر تعرفه‌ها و باج‌دهی به اقلیتی زیاده‌خواه و پرحرف و کم‌بازده از جامعه پزشکان، جراحان و متخصصان خدوم کشور بهتر است سیستم مدیریتی خود را اصلاح کرده و پروژه ورشکسته کردن نظام بهداشت و درمان ایرانیان را به عنوان بستر واگذاری این حوزه مهم به خارجی‌ها، پایان دهد.