«اصبغ بن نباته» (یکی از یاران مخلص امام علی(ع)) می‌گوید: در خانه علی(ع) مشغول دعا بودم، پس از مدتی، علی(ع) از منزل بیرون آمد. وقتی مرا دید، فرمود: چه می‌کنی؟ عرض کردم: دعا می‌کنم.
فرمود: هرگاه می‌خواهی دعا کنی بگو: «الحمدلله علی ما کان، والحمد لله علی کل حال» سپاس خداوند را بر آنچه که گذشت و سپاس او را در هر حال. سپس دست راستش را بر شانه چپ من گذاشت و فرمود: ای اصبغ! «لئن ثبتت قدمک، و تمت ولایتک، وانبسطت یدک، فالله ارحم من نفسک»
اگر در راه دین، ثابت قدم بودی، و ولایت تو کامل شد (امامت رهبران حق را قبول کردی و آنها را دوست داشتی و به تهی‌دستان کمک نمودی) آنگاه خداوند از خودت، به تو مهربان‌تر است.(1)
ـــــــــــــــــــــــــــــــ
1- امالی شیخ مفید، ص 108