چاقوی داعش دسته خود را هم می‌برد؟!(نگاه)
محمدهادی صحرایی
هیچ آزاده‌ای از ترور مردم بی‌گناه خوشحال نمی‌شود. هیچ جوانمردی نیست که از مظلوم‌کشی شادمان باشد، آن را محکوم نکند. هیچ مردی نیست که از داعش و جنایتهای او آزرده دل و خشمگین نباشد. هیچ عاقل آگاهی نیست که ریشه جرثومه داعش و وهابیت و همه این مشکلات را آمریکا، انگلیس و اسرائیل نداند و هیچ مسلمانی نیست که داعش را خودی و نماینده اسلام بداند و بشناسد که این نامسلمانان گرگهای پشمینه پوشند و نتیجه پوستین وارونه‌ای که خوارج دیروز بر تن نمودند. از سوی دیگر این داعش امروزی، نتیجه همان درد زایمانی است که چند سال قبل از این، رایس خبرش را داده بود و هیلاری با سفرهای پی در پی و مذاکرات و شیطنتهای مکرر، آن را به دنیا آورده بود و در اصل این زامبی صهیونیستی-آمریکایی همان توله آدمخوار کدخداست که معلوم نیست از جان مردمان جهان چه می‌خواهد؟
از مسلمان سنی و شیعه گرفته تا مسیحی و ایزدی می‌کشد و به زن و کودک و ناتوانشان رحم نمی‌کند ولی با صهیونیست و یهودی کاری ندارد. همه دنیا را به آشوب کشیده ولی به اسرائیل نزدیک نمی‌شود و این عجب است که این سگ هار چگونه دشمن دیرینه مسیحیت و اسلام را نمی‌شناسد و متعرضش نمی‌شود؟ چگونه است که حتی مکه را نیز تهدید به تخریب می‌کند ولی حتی یک بار هم که شده در قبال رژیم غاصب صهیونیست، موضعی نمی‌گیرد؟ چگونه است که این به ظاهر مسلمانان دغل، در برابر توهینهای پی در پی نشریات اجاره‌ای صهیونیستها و بنگاه‌داران فیلم ساز آنان به پیامبر عظیم الشأن اسلام و مریم عذرا، ساکتند و در برابر مظلومان جهان و مردم بی‌دفاع، پرخاشجو و گستاخ؟ اینها نمونه سوالهای متعددی است که مردم جهان و مخصوصا اروپاییانی که اکنون آتش به دامنشان نشسته باید از سران خود بپرسند و بدانند که آیا آنها اشتباه کرده‌اند و یا خودشان نیز شریک این جنایاتند؟
مگر همین چند سال پیش نبود که اولاند با افتخار از حمایت خود از گروههای مخالف سوری داعش و النصره پرده برداشت؟ و مگر فرانسه و سایر نوکران اروپایی آمریکا در هلی‌برن آذوقه و مهمات برای داعش شریک نیستند و به او نفس مصنوعی نمی‌دهند؟ و مگر خودشان از خریداران و حامیان مبادله نفت و تجارت تجهیزات با داعش نبوده و نیستند؟ حال چه شده که کافران داعشی را که حتی اردوغان هم آنها را مسلمان نمی‌داند، به اسلام نسبت می‌دهند و از مقابله با آنان فریاد می‌زنند؟ و مگر انفجارهای تروریستی پاریس یکی از صدها و هزاران جنایاتی نیست که داعش از بدو تولد نحس خود مرتکب شده؟ و مگر جمعه خونین پاریس یکی از هزاران روزی نیست که عراق و سوریه، افغانستان و پاکستان و یمن و لبنان به خود دیده و می‌بینند؟ و مگر نه اینکه کشته‌شدگان و زخمی‌های پاریس درصدی از هزاران کشته و مجروح و آواره‌ای است که کشورهای مسلمان بیش از پنج سال است به خود می‌بینند و چشم جهان آنها را نمی‌بیند؟
چرا باید استکبار در تمام طول تاریخ، بزاید و مسلمانان بزرگ کنند؟ اسرائیل را به خاطر افسانه هولوکاست ساختند و چون خنجری در پهلوی بلاد اسلام فرو کردند. طالبان و القاعده را برای مقابله با شوروی به وجود آوردند و چون استخوان لای زخم در پهلوی دیگر اسلام فرو کردند. برای تولد داعش بیش از یکصد کشور را دوره گردی کردند و آن را زاییدند و در دامن مسلمانان نهادند و شاید اکنون نیز حیله‌ای دیگر در سر دارند و به دنبال شیطنتی دیگرند. اگر آمریکا با فدا کردن دو ساختمان خود دو کشور را فتح کرد چرا فرانسه و دیگران با شارلی ابدو و پاریس نتوانند در میان گرگان برای خود جایی باز کنند؟ و چرا نتوانند افکار عمومی مردم خود و جهان را در قبال مداخلات و حضورشان در کشورهای مسلمان توجیه کنند و فریب دهند؟
روز قبل از حملات پاریس بود که جنایت داعشی هولناکی جنوب بیروت را متأثر کرد و در آن تعداد زیادی از مسلمانان و مخصوصا شیعیان مظلوم، به شهادت رسیدند ولی نه جهان برای آنان به سوگ نشست و نه پیامی درخور، از حقوقدانان و نوبل‌گرفتگان برای مبارزه با تروریسم منتشر شد. نه روزنامه‌های مدعی که برای ایفل در حال سوختن اشک ریختند و در صفحه اول گذاشتند مطلب و یادداشتی برایش منتشر نمودند و نه پیام مکرری از مسئولین مختلف صادر شد. گویی تنها از میان مردان غربی تنها آنجلینا جولی بود که در کنار پاریس، بیروت را هم دید و برایش دعا نمود و گویی خون آدمیان در پاریس، پررنگ‌تر از خون مردمان بیروت است و قیمت جان آنها بیشتر از اینهاست. گویا ترور در پاریس بد است و در بیروت و قندوز و حلب، خوب. و گویی یقه‌های کراوات زده از یقه‌های چاک خورده محترم‌تر است و این یعنی بام آمریکا و دوستانش دو هوا دارد.
ما مسلمانان مثل هر آزاده و جوانمردی از ترور مردم بی‌گناه آزرده‌ایم و برای اقسام این جنایات از قندوز افغانستان گرفته تا پاریس فرانسه، متأثریم و نگران. ولی این دلیل نمی‌شود که تنها برای فرانسه پیامهای کتبی و تلفنی بدهیم و مسلمانان را فراموش کنیم و فراموش کنیم که همین سران رنگ رو باخته فرانسه شریک جرم تمام این جنایاتند و فراموش کنیم که صدام با هواپیماهای میراژ فرانسه خانه‌هامان را خراب می‌کرد. مگر فرانسه همین الان، خانه امید منافقان نیست؟ مگر فرانسه در آلوده کردن صدها ایرانی بی‌گناه به ویروس ایدز مجرم نیست؟ و مگر فرانسه در مذاکرات اخیر هسته‌ای بیش از آمریکا علیه ایران کارشکنی نکرد؟ و... پس مبادا علاقمندی به برج و ایفل و اودکلن پاریس، چشممان را از آن بگیرد که آنها در میهمانی شام اخیر خود علی‌رغم مخالفت ایران با سرو مشروب، از مشروب سر سفره خود چشم نپوشیدند ولی برخی از مسئولین ما در سفر فابیوس به تهران از اشک چشم خانواده‌های قربانی ایدزهای ناخواسته، چشم پوشیدند و آن را کینه کهنه نامیدند. اکنون نیز که چاقوی داعش دسته خود را بریده است و انتحاری‌ها به خانه بازگشته‌اند، بیش از همه مردم فرانسه باید از سران خود بپرسند چرا آن زمان که زنجیر از گردن داعشیان اروپایی باز کردند به فکر چنین روزی نبودند؟ چرا از وهابیت سعودی که اصل و اساس انحراف و ترور است غافل شدند؟ و چرا دولت سوریه را در سرکوب این مار هفت سر کمک نکردند؟ و ... و نکته آخر اینکه آیا سران فرانسه برای بیش از 500 زائر ایرانی که در منای امسال، توسط رژیم سعودی غاصب مکه و مدینه مظلومانه به شهادت رسیدند یا مجروح شدند، پیام تسلیت و محکومیت دادند یا نه؟