ظهور یک فرد کاملا متفاوت به باشگاه سیاسی انگلیس، اشرافیت سیاسی و اقتصادی این کشور را به وحشت انداخته است؛ «جرمی کوربین» که شنبه گذشته طی یک انتخابات درون حزبی در حزب کارگر، با کسب  59/5 درصد آرا، از چهار نامزد دیگر حزب پیشی و رهبری این حزب را در دست گرفت، هیچ وجه اشتراکی با رهبران سیاسی این کشور ندارد. کوربین علاوه بر اینکه ریش می‌گذارد و کروات نمی‌بندد، حامی سرسخت مردم مظلوم فلسطین است، مخالف سیاست‌های ریاضتی است، بانک‌ها را مسئول بحران اقتصادی جهان از سال 2008 تاکنون می‌داند و طرفدار مذاکره  با ایران، حزب‌الله و حماس نیز هست. وی به شدت به انقلابیون به‌ویژه در آمریکای لاتین علاقه دارد، ساده‌زیست است و مشروب هم نمی‌خورد.
هر چند بسیاری از جوانان انگلیسی به شدت به کوربین علاقه دارند، ولی ورودش به جمع نخبگان سیاسی، محافظه‌کاران را سراسیمه و آشفته کرده است، به طوری که رسانه‌های راست‌گرا و طرفداران بازار آزاد حملات شدیدی را علیه او آغاز کرده‌اند و این حملات همچنان ادامه دارد.
«تونی بلر» نخست‌وزیر پیشین انگلیس، که کوربین خواستار محاکمه او به خاطر حمله به عراق در سال 2003 شده است، در واکنش به محبوبیت کوربین در میان جامعه انگلیس گفت، کسی که قلبش با کوربین است بهتر است که قلبش را پیوند بزند!
طرفداران بلر در حزب کارگر که خود را «میانه‌روهای حزب» توصیف می‌کنند، گفته‌اند که باید جلوی انتشار «ویروس» افکار او گرفته شود و حتی حامیان کوربین در حزب را با الفاظی توهین‌آمیز، مورد حمله قرار  دادند و گفتند: آنها که به او رای داده‌اند، «مغز نداشتند».
اما، کوربین 66 ساله که 32 سال فعالیت حزبی دارد و رهبر جریان چپ در انگلیس دانسته می‌شود، از حملات «دیوید کامرون»‌ نخست‌وزیر انگلیس هم مصون نماند. کامرون هر چند دیروز تلفنی به رهبر جدید حزب کارگر تبریک گفت، ولی پیش از این گفته بود، ریاست کوربین بر حزب کارگر، امنیت ملی انگلیس را به خطر انداخته است. وی کوربین را برای امنیت اقتصادی و امنیت خانواده‌های انگلیسی نیز خطرناک توصیف کرد چرا که وی بین جوانان انگلیسی محبوبیت زیادی پیدا کرده است. از دیگر مواضع کوربین، حمایت وی از جمع‌آوری سلاح‌های هسته‌ای انگلیس، رفع انحصار برق و گاز و تقویت مالکیت عمومی است.
کوربین گیاه‌خوار است، الکل نمی‌نوشد، معمولا کت و شلوار و کراوات نمی‌پوشد، با صندل و کیفی روی شانه و دوچرخه و اتوبوس به پارلمان می‌رود، ماشین ندارد، در خانه‌ای معمولی در محله‌ای معمولی زندگی می‌کند و هر سال پس‌از اعلام هزینه‌های نمایندگان پارلمان، نام او بین نمایندگانی است که کمترین هزینه را داشته‌اند.
حالا که کوربین رهبر حزب کارگر شده، باید منتظر شد و دید که آیا او می‌تواند در انتخابات بعدی پارلمانی به نخست‌وزیری برسد.