برای 175 غواص آسمانی(نگاه)
دل به دریا می‌زدید اما قبلش، دلتان را به آسمان‌ها گره زده بودید. آبی دریا و آبی آسمان پیش چشم شما یکی بود، اصلا تمام رنگ‌ها برای شما یکی شده بود، حتی رنگ سیاهی آن گور دسته جمعی! چرا که همه رنگ‌ها برای شما رنگ خدا گرفته بود.
دنیا برای همیشه ثبت کرد که با دستان بسته هم می‌توان پرواز کرد. پرواز تا بی‌نهایت!
فکرش هم قلب آدم را پاره پاره می‌کند. در آن نفس‌های آخر چه گفتید و چه خواستید؟! حیف، هیج خبرنگار و رسانه‌ای در آن لحظات آنجا نبود، تا عمق رذالت و قساوت بشر و در کنارش، عمق زیبایی کوچ دسته‌جمعی 175 مرغ دریایی عاشق را به تصویر بکشد.
شاید با نفس‌هایی که به شماره افتاده بود هم «یاحسین» گفتید که روز میلاد سید و سرور شهیدان مولا حسین (علیه السلام) پرده از مظلومیتتان برداشته شد. اگر شما نبودید عیار مردی و مردانگی برای همیشه پنهان می‌ماند، آمدید تا یادآوریمان کنید چگونه زیستن را.
رفتید، اما دنبال پست و مقام و شهرت نبودید، اصلا شما به دنبال مقصر جنگ هم نبودید، که حالا عده‌ای بیایند و مقصر عملیات کربلای چهار را پیدا کنند. مقصر مظلومانه جان دادن شما را!!
مقصر قبل از اینکه صدام و بعثی‌ها باشند، آواکس‌های آمریکایی هستند که آمار و اطلاعات عملیات کربلای چهار دقیق به دست عراقی‌ها دادند و رزمندگان زیادی را به خاک و خون
کشیدند!
اما بدانید از شماست که ما سربلندیم، از مظلومیت شماست که دستان مظلومین جهان را با افتخار گرفته‌ایم و حمایتشان می‌کنیم. از اقتدار و مردانه جان دادن شماست که امروزه مقتدرانه پشت سر ولی زمانمان در برابر زیاده‌خواهی‌های زیاده‌خواهان خواهیم ایستاد. از مظلومیت شماست که دستان مظلومین جهان را با افتخار گرفته‌ایم و حمایتشان می‌کنیم.
و در یک کلام دنیا بداند ما موج‌های زنده اروندیم که با هیچ قطعنامه‌ای آرام نمی‌گیریم.
سمیرا خطیب‌زاده