دل نوشته ای از شهید «حمید رضا زمانی فتح آبادی»
بدانيد كه جاى دورى نرفتم (حدیث دشت عشق)
بسم الله الرحمن الرحیم
من يخرج من بيته مهاجرا الى ا... و رسوله ثم يدركه الموت فقد وقع اجره على ا...
(سوره نساء آيه 100)
خداوندا تو را سپاس مى گويم كه افتخار ديدارت را نصيبم كردی.با درود بر رهبر كبير انقلاب و با درود بر شهيدان گلگون كفن ميهن اسلامى و با درود بر رهروان بزرگ ايشان.
وصيت نامه ام را با سخنى به برادران مسجد و پايگاه بسيج شروع مى نمايم.عزيزانم اين را بدانيد كه الان شهدايى داريم كه زمانى براى مسجد بى نهايت زحمت كشيدند و كسى از آنها تشكرى نكرد، بدانيد كه الان نيز كسانى محدود، در حال ادامه راه آنها هستند و كسى نه تنها از آنها تشكر نمى كند، بلكه كمك ساده اى نيز به آنها نمى كند.اما اخلاص آن چنان زياد است، مومنيت آنها چنان زياد است كه توجه به اين مسائل نمى نمايند. و با پشتكار وافر خود، كارشان را ادامه مى دهند.لذا وظيفه خود مى دانم كه به تك تك برادرانى كه پا در اين خانه خدا مى گذارند، بگويم كه چطور بدون اينكه عملى در راه گشايش فعاليت هاى مسجد بكنند، انتظار قرب الهى و شفاعت معصومين و شهدا را در سر مى پرورانند.
برادران نماز را در مسجد از دست ندهيد، آن را پر شكوه بر پا داريد، صفا و صميميت را در بين خود گسترش دهيد و خانواده شهدا را بيشتر از پيش ارج بنهيد.به خانواده بچه هايى كه روزى در بين شما بودند و الان در جوار حق تعالى مى باشند سر بزنيد، زيرا كه آنها بوى شهدا را مى دهند.
سخن ديگرم با خانواده عزيزم و ديگران مى باشد: مادرم، خواهر و برادران عزيزم و اهل فاميل، شايد نتوانيد بفهميد كه عشق و علاقه به حق تعالى چقدر شيرين مىباشد، شايد نفهميد كه ديگر دل چه كارها كه نمى كند. اين حقيقتى است كه نمىتوان آن را رد نمود.شما مرا تقريباً مى شناسيد، مى دانم كه باعث اذيت و آزار بيش ازحد شده ام، اما درخواست حلاليت مى نمايم.نمى توانم بگويم كه اصلاً ناراحت نباشيد، ولى مى توانم درخواست خونسردى و توكل به خدا را بنمايم.بدانيد كه جاى دورى نرفتم و چه بسا، دور يا نزديك نيز شما هم به ما ملحق خواهيد شد.پس يك چيز را از ياد نبريد، اگر مرا دوست داشتيد و هنوز دوست مى داريد ، امام را نيز دوست داشته باشيد.انقلاب اسلامى را با نارسايى ها و ضعف هايش يارى نماييد.
«جنگ جنگ تا رفع فتنه در عالم».
من يخرج من بيته مهاجرا الى ا... و رسوله ثم يدركه الموت فقد وقع اجره على ا...
(سوره نساء آيه 100)
خداوندا تو را سپاس مى گويم كه افتخار ديدارت را نصيبم كردی.با درود بر رهبر كبير انقلاب و با درود بر شهيدان گلگون كفن ميهن اسلامى و با درود بر رهروان بزرگ ايشان.
وصيت نامه ام را با سخنى به برادران مسجد و پايگاه بسيج شروع مى نمايم.عزيزانم اين را بدانيد كه الان شهدايى داريم كه زمانى براى مسجد بى نهايت زحمت كشيدند و كسى از آنها تشكرى نكرد، بدانيد كه الان نيز كسانى محدود، در حال ادامه راه آنها هستند و كسى نه تنها از آنها تشكر نمى كند، بلكه كمك ساده اى نيز به آنها نمى كند.اما اخلاص آن چنان زياد است، مومنيت آنها چنان زياد است كه توجه به اين مسائل نمى نمايند. و با پشتكار وافر خود، كارشان را ادامه مى دهند.لذا وظيفه خود مى دانم كه به تك تك برادرانى كه پا در اين خانه خدا مى گذارند، بگويم كه چطور بدون اينكه عملى در راه گشايش فعاليت هاى مسجد بكنند، انتظار قرب الهى و شفاعت معصومين و شهدا را در سر مى پرورانند.
برادران نماز را در مسجد از دست ندهيد، آن را پر شكوه بر پا داريد، صفا و صميميت را در بين خود گسترش دهيد و خانواده شهدا را بيشتر از پيش ارج بنهيد.به خانواده بچه هايى كه روزى در بين شما بودند و الان در جوار حق تعالى مى باشند سر بزنيد، زيرا كه آنها بوى شهدا را مى دهند.
سخن ديگرم با خانواده عزيزم و ديگران مى باشد: مادرم، خواهر و برادران عزيزم و اهل فاميل، شايد نتوانيد بفهميد كه عشق و علاقه به حق تعالى چقدر شيرين مىباشد، شايد نفهميد كه ديگر دل چه كارها كه نمى كند. اين حقيقتى است كه نمىتوان آن را رد نمود.شما مرا تقريباً مى شناسيد، مى دانم كه باعث اذيت و آزار بيش ازحد شده ام، اما درخواست حلاليت مى نمايم.نمى توانم بگويم كه اصلاً ناراحت نباشيد، ولى مى توانم درخواست خونسردى و توكل به خدا را بنمايم.بدانيد كه جاى دورى نرفتم و چه بسا، دور يا نزديك نيز شما هم به ما ملحق خواهيد شد.پس يك چيز را از ياد نبريد، اگر مرا دوست داشتيد و هنوز دوست مى داريد ، امام را نيز دوست داشته باشيد.انقلاب اسلامى را با نارسايى ها و ضعف هايش يارى نماييد.
«جنگ جنگ تا رفع فتنه در عالم».