این روزنامه با سودمند خواندن توافق ژنو برای آمریکا نوشت: توافق موقتی که سال گذشته انجام شد مؤثر بود. همان طور که جان کری گفت، ایران حدود 220 کیلوگرم اورانیوم با غنای 20 درصد داشته ولی امروز آن را در اختیار ندارد. شمار سانتریفیوژهای فعال ایران متوقف و بازرسی‌های بین‌المللی مجدداً دو برابر شده است. در خلال یک دهه گذشته، محدودیتی به این گستردگی برقرار نشده بود. قرار است بخشی از تحریم‌های ایران کاهش یابد و ماهانه حدود 700 میلیون دلار دریافت کند، اما این قضیه مشکل بتواند افت درآمد نفت را جبران کند.
نیویورک تایمز با بررسی این پرسش که چرا درخواست اسرائیل مبنی بر برچیدن کامل برنامه هسته‌ای ایران قابل اجرا نیست؟ می‌نویسد: پاسخ این است که این خواسته در دنیای واقعی دست یافتنی نیست. مهارت هسته‌ای ایران را نمی‌توان از چنگ این کشور خارج کرد. دانش فنی ایران منهدم کردنی نیست. دست‌کم برای یک دهه، هدف باید مهار کردن برنامه‌ای کاملاً تحت نظارت، سازگاری آن با استفاده صلح‌آمیز از قدرت هسته‌ای اورانیوم غنی‌شده زیر پنج درصد و این که در کجا باید نگه‌داری شود، باشد. ایران، عضو پیمان ان‌پی‌تی است و به خواست اسرائیل که دارای سلاح هسته‌ای است و از امضاء کنندگان این پیمان نیست، از حق مندرج در این پیمان مبنی بر فناوری هسته‌ای برای اهداف صلح‌آمیز چشم‌پوشی نخواهد کرد. توافق با این کشور یک واقعیت است؛ برنامه هسته‌ای ایران، طنین پراحساس و مهیج ملی کردن نفت ایران در دهه 1950 بوده است. این برنامه امروز همان حس میهن‌پرستانه را در دل ایرانیان ایجاد کرده است. قضیه ملی شدن و کودتای انگلیسی آمریکایی هرگز از حافظه تاریخی ملت ایران فراموش نمی‌شود. تقاضای برچیده شدن برنامه هسته‌ای از این منظر دیده می‌شود. همان گونه که محمد جواد ظریف، وزیر خارجه ایران، همتای مذاکره کننده جان کری، گفت: «اگر به دنبال بازی برد کامل در برابر باخت کامل باشید، محکوم به شکست هستید.»
به گزارش تیک این روزنامه همچنین نوشت: فشار برای تحریم بیشتر اقدامی کاملاً احمقانه است.