مصطفی محدثی خراسانی

از خویش بر شدی و به خود پا گذاشتی
داغی بزرگ بر دل دنیا گذاشتی
دنیا تو را به خویش فراخواند و تا ابد
او را به خواب خوش، به عطش واگذاشتی
از مکه بازگشتی و تا کربلای حج
در هر قدم به کعبه دری وا گذاشتی
با کهکشان عشق به میقات آمدی
آیینه‌ای از آن به تماشا گذاشتی
از اهل بیت باغ گلی را سبد سبد
بر رمل‌های تفته صحرا گذاشتی
تاریخ را که تشنه یک جرعه عشق بود
ناگاه در برابر دریا گذاشتی
رفتی و مشعلی ز حقیقت به بام دهر
روشن به نام حضرت زهرا گذاشتی