3- تخریب دولت احمدی‌نژاد
سید محمد خاتمی همراه با احزاب و جمعیت‌های دوم خردادی و مدعی اصلاحات و شخصیت‌های سیاسی چون‌‌هاشمی رفسنجانی، موسوی خوئینی‌ها و... در تخریب دولت نهم و شخص رئیس‌جمهور سنگ تمام گذاشتند. در همایش‌ها و محافل مختلف،‌ با سخنان کنایه‌آمیز و گاه صریح، سیاست‌های دولت را به باد انتقاد گرفته و بدون منطق و استدلال، به تهمت زدن روی آوردند: «عده‌ای در داخل کشور معتقد به جنگیدن با دنیا هستند». 1
او در جای دیگری گفت: «در گذشته کاری شد که همه دنیا گفتند منافقین، تروریست هستند. اما امروز چه کرده‌ایم و چه شده است که نام آنها از لیست تروریست درآمده است»؟2
البته او علت این نوع اظهارنظرها را هم بیان می‌کند. وی حرکتی که بعد از انتخابات 1384 توسط دولت احمدی‌نژاد انجام گرفت و احیای شعارهای انقلاب و خط امام را، مسیری متفاوت با مسیر دولت‌های سازندگی و اصلاحات ارزیابی می‌کرد و درست هم همین بود و لذا با این روحیه تخریب‌گری، می‌خواست از شادابی و جلوه این اقدامات بکاهد: «احساس می‌کنیم در سال‌های اخیر حرکتی بوده که در مسیرهایی که انقلاب و ملت می‌خواستند و منافع مردم در آن است، نبوده و دلمان می‌خواهد در آن مسیر حرکت کنیم».3
البته توضیح نمی‌دهد که مردمی که به او رای داده بودند و اینک به دولت احمدی‌نژاد و شعارهای او رای داده‌اند و به آن دل بسته‌اند، چطور آن را درست و این را غلط می‌داند؟ یا مخالف نظر ملت و انقلاب می‌خواند؟!
اقدامات خاتمی در انتخابات
 و پسا انتخابات1388
1- سیاست حضور و عدم حضور در انتخابات
جناح اصلاح‌طلب با این تحلیل که سید محمد خاتمی تنها کسی است که در رقابت با احمدی‌نژاد می‌تواند پیروز انتخابات شود، اصرار بر حضور وی در انتخابات داشت. اما خاتمی همچون دوبار قبلی که در انتخابات شرکت کرده بود، از خود تردید نشان داد و بحث آمدن یا نیامدن وی مدتی رسانه‌های طیف اصلاح‌طلب و متعاقب آن سایر رسانه‌ها و فضای ذهنی جامعه و جناح مقابل را به خود مشغول ساخت!
با مطرح شدن نام میرحسین موسوی برای کاندیداتوری، خاتمی مطرح کرد که: «اگر او بیاید من نمی‌آیم و اگر من بیایم او نمی‌آید» و به این ترتیب نشانه‌های همفکری و همراهی میرحسین موسوی با خط خود و جریان اصلاح‌طلبی را بروز داد!
با کاندیداتوری خاتمی و اعلام آن در 20 بهمن 1387، میرحسین موسوی هم به طور فعال وارد صحنه شد و در کنار هم به سیاه‌نمایی دولت‌ احمدی‌نژاد پرداختند. خاتمی با حضور در دانشگاه تهران اظهار کرد: «می‌خواهیم خودمان به سرنوشت خود حاکم شویم. در انتخابات ریاست جمهوری، باید سراغ کسانی برویم که هم تحول‌خواه باشند، هم برنامه داشته باشند و هم حساسیتی که بر ما وجود دارد، روی آنها وجود نداشته باشد. باید سعی شود کسانی که نمی‌توان آنان را رد صلاحیت کرد و یا رد صلاحیت آنان هزینه سنگینی دارد، در صحنه شرکت کنند.»4 و به این ترتیب گرای قطعیت کاندیداتوری موسوی را به طرفداران خود داد. او در بیانیه خود مهندس موسوی را برای ایجاد تغییر در شرایط کشور، شایسته‌تر از کروبی معرفی کرد که به کروبی برخورد!
خاتمی در همایش «نفت، توسعه و دموکراسی» به سیاه‌نمایی عجیب علیه دولت نهم دست زد. او خروج منافقین از لیست تروریست‌ها از سوی اروپا را به عملکرد دولت نسبت داد ‌و از سیاست‌های اقتصادی دولت نیز بشدت انتقاد کرد.
خاتمی پس از این گراها و عملیات روانی علیه دولت احمدی‌نژاد، دو هفته پس از اعلام کاندیداتوری میرحسین موسوی، از نامزدی خود انصراف داد و به نفع موسوی از انتخابات کناره گرفت و این باور را تقویت کرد که گفتمان موسوی همان گفتمان خاتمی است و به تعبیر صحیح برخی کارشناسان، برای جلوگیری از پراکندگی آرای اصلاح‌طلبان و پیروزی قطعی آنان، این کناره‌گیری انجام شد در حالی که بعضی اصلاح‌طلبان آن را یک اقدام اخلاقی قابل ستایش معنا کردند تا آرای بیشتری را متوجه خود سازند!
خاتمی با تشکیل جلسه مجمع روحانیون مبارز برای بررسی حمایت از کروبی، مخالفت کرد و علنا و عملا در تیم میرحسین موسوی به تبلیغات پرداخت و حتی با سفرهای استانی- علیرغم استقبال کم‌فروغ مردم- تلاش کرد تا آرای میرحسین را افزایش دهد. خاتمی در همایش ورزشگاه آزادی در کنار فائزه‌‌هاشمی و زهرا رهنورد (همسر موسوی) حاضر می‌شود!
از دیگر اقدامات خاتمی برای پیش بردن پروژه انتخاب میرحسین موسوی، سفر او به کشورهای خارجی برای دو هدف عمده بود: یکی قانع کردن رؤسای کشورها به مناسب بودن گزینه موسوی و حمایت از وی در انتخابات و دیگری جمع‌آوری کمک‌های مالی برای تبلیغات انتخاباتی وی بود. خاتمی در 8 اردیبهشت 1388 از قصد خود برای سفر به چند کشور عربی از جمله عربستان، مصر، مغرب، تونس، کویت و قطر خبر داد و سپس در 24 اردیبهشت با ملک‌عبدالله، پادشاه عربستان، در ریاض گفت‌وگو کرد.5
وی سپس به ترکیه و استرالیا رفت. محمدعلی ابطحی پس از بازداشت در فتنه 88، در دادگاه از این سفرها به عنوان مسافرت‌های انتخاباتی یاد کرد و از اخذ مبالغی به عنوان کمک به برنامه انتخاباتی اصلاح‌طلبان در یکی از کشورهای حاشیه خلیج‌فارس گفت. 6 ناصر قره‌باغی نیز در مناظره خود با اکبر اعلمی پس از انتخابات 88 هدف این سفرها را جمع‌آوری کمک برای مخارج تبلیغاتی موسوی عنوان کرد. 7
2- تشکیک در انتخابات و حمایت از کمیتة صیانت از آرا
سازمان مجاهدین انقلاب در تیرماه 1387 طی قطعنامه کنگره دوازدهم خود، موضوع «تقلب» در انتخابات آ‌ینده را مطرح کرد و به نوعی از یک مبارزه خطرناک، پرده برداشت.‌‌هاشمی رفسنجانی نیز در پاییز همان سال در سخنانی که مناسبتی برای آن وجود نداشت،‌ از لزوم «صیانت از آ‌راء» مردم و اهمیت آن گفت.وی در همایش جنجالی 30 سال قانون‌گذاری مجلس که با دعوت علی لاریجانی (رئیس‌مجلس هشتم) و با حضور برخی چهره‌های اپوزیسیون مانند سحابی برگزار شد، بار دیگر تلاش کرد تا توجه افکار عمومی را به سوی راهبرد امکان تقلب هدایت کند.‌‌هاشمی رفسنجانی در بخشی از صحبت‌های خود گفت: «اگر مردم احساس کنند رای‌شان در سرنوشت آنان بی‌اثر است و متولیانی پیدا شوند که رای آنها را هر جوری که می‌خواهند، بخوانند آن‌گاه دلسرد می‌شوند، چون مردم مسلمانند و هیچ وقت به کشور خیانت نمی‌کنند». 8
این گونه اظهارات و شبه‌افکنی‌ها در سلامت انتخابات،‌ رهبر معظّم انقلاب را بر آن داشت تا در نخستین روز سال 1388 در حرم مطهر رضوی ضمن انتقاد از برخی که بیهوده تلاش می‌کنند پیشاپیش انتخابات 22 خرداد را در ذهن مردم خدشه‌دار کنند، بیان داشتند: «تاکنون حدود 30 انتخابات در کشور برگزار شده و مسئولان وقت رسما سلامت و صحت انتخابات را تضمین کرده‌اند و به همین علت مردم تحت تأثیر حرف‌هایی که تلاش می‌کنند انتخابات ریاست جمهوری را از هم اکنون متزلزل و خدشه‌دار جلوه دهند، قرار نمی‌گیرند». 9
پانوشت‌ها:
1-روزنامة آفتاب، 29/7/1387
2-همان، 11/11/1387
3-روزنامة کیهان، 15/2/1388
4-روزنامة آفتاب یزد، 28/12/1387
5-روزنامة جمهوری اسلامی، 8/2/1388
6-روزنامة ایران، 11/5/1388
7-خبرگزاری فارس، 28/7/1388
8-روزنامة جمهوری اسلامی، 2/9/1387
9-تکیه‌گاه، ص 206