سفر رئیس‌جمهوری و هیئت همراه برای حضور در اجلاس سالیانه مجمع عمومی سازمان ملل به دلیل صادر نشدن روادید توسط دولت آمریکا ممکن است لغو شود. خبرگزاری دولت (ایرنا) دیروز نوشت: تا لحظه انتشار این خبر (حوالی ظهر)، به دلیل صادر نشدن ویزا از سوی دولت آمریکا، هیئت مقدماتی ایران برای حضور در مجمع عمومی سازمان ملل نتوانسته است به نیویورک سفر کند.
طبق برنامه قرار است که «محمد جواد ظریف» وزیر امور خارجه صبح جمعه و رئیس‌جمهوری روز دوشنبه-  اول مهرماه-  تهران را به مقصد نیویورک ‌ترک کنند و اگر تا چند ساعت دیگر ویزاها صادر نشود احتمالا این سفرها لغو خواهد شد.
لازم به ذکر است که تا لحظه نگارش این گزارش (حوالی غروب) هنوز خبری مبنی بر صدور ویزای مقامات ایرانی منتشر نشده و چنانکه در سطرهای بالا از قول خبرگزاری دولت جمهوری اسلامی ایران خواندید احتمالا سفر هیئت ایرانی به نیویورک لغو خواهد شد.
خبرگزاری دولت در پایان خبر خود نوشته بود: حضور نیافتن ایران در مجمع عمومی نشان می‌دهد آمریکا  برخلاف تعهداتش نسبت به سازمان ملل و سازمان‌های بین‌المللی که در چارچوب قرارداد مقر است، ارزشی برای دیپلماسی قائل نیست. اگرچه جمهوری اسلامی ایران صحنه را خالی نمی‌کند و به دیپلماسی فعال خود ادامه می‌دهد اما دولت آمریکا باید پاسخگوی این رفتار خود باشد.
ترامپ که پس از خروج از برجام فریاد «فشار حداکثری» بر ایران را سر داده بود تمام تلاش خویش را به کار بست تا ایران را به پای میز مذاکره بکشاند. او برای این منظور از کینه‌توزترین افراد علیه ایران استفاده کرد و افرادی را در اطراف خویش جمع کرد تا با تمام توان مسیر به زانو درآوردن ایران را به سرعت طی کنند. ترامپ هم زمانی که سیاست فشار حداکثری خود را به کار بسته بود. پرسشی که به ذهن خطور می‌کرد این بود که چرا ترامپ از برجامی که روزگاری رسیدن به آن برای آمریکا و اروپا آرزو بود و پس از سال‌ها به آن رسیده بودند خارج شد؟ و حالا چرا پس از خروج دوباره حرف از مذاکره می‌زند؟
ترامپ همزمان که سیاست فشارحداکثری مبنی بر به صفر رساندن صادرات نفت ایران و... دنبال می‌کرد دائم از مذاکره سخن می‌گفت و در صفحه مجازی خویش از آن می‌نوشت. این موضوع به آرزویی برای ترامپ تبدیل شد.
ترامپ که می‌خواست از خود یک شخصیت خاص و بی‌نظیر در میان روسای جمهور آمریکا به جای بگذارد به اهمیت «برجام» برای آمریکا پی برده بود. چنانکه رسانه‌هایی از آمریکا نوشتند او به این صرافت افتاد که با خروج از برجام و سپس فشارحداکثری ایران را باز به میز مذاکره بکشاند تا دوباره توافقی مانند برجام را به امضا برسانند اما تفاوت این یکی با برجام این بود که پای این توافق خیالی جدید نام «دونالد ترامپ» قرار
داشت.
آمریکای درمانده
از چند ماه قبل زمزمه‌هایی در خود رسانه‌های آمریکایی آغاز شد مبنی بر اینکه سیاست فشارحداکثری به پایان خود نزدیک می‌شود.
فشارحداکثری یعنی دشمن از تمام گزینه‌های روی میز استفاده کرده و دیگر چیزی برایش باقی نمانده است. به عبارتی یعنی گلوله آخرش را نیز شلیک کرده است.
در این شرایط وقتی آمریکا گلوله آخر خود را نیز شلیک کرده و به نتیجه دلخواه یا هدف غایی خود نرسیده بعید نیست که به فریاد زدن و‌ های‌و‌هوی روی آورد. عدم صدور ویزا برای هیئت ایرانی شرکت‌کننده در سازمان ملل حکایت درماندگی آمریکاست.ترامپ که پیش‌ترها قول داده بود که به زودی رئیس‌جمهور ایران با او تماس خواهد گرفت حالا که به این نتیجه رسیده که رئیس‌جمهور ایران به سازمان ملل خواهد آمد و به او نگاه هم نخواهد کرد ‌ترجیح داده که با این اقدام از آمدن رئیس‌جمهور ایران جلوگیری کند.
این یعنی پیروزی مقاومت؛ یعنی ملت و دولت و نظام جمهوری اسلامی ایران.