اخیراً کرباسچی در گفت‌وگو با روزنامه سازندگی تصریح کرد: «جریان اصلاحات نه در گذشته که در وضعیت فعلی نیز به‌معنای واقعی رهبر نداشته و ندارد، اما نیازمند رهبری است که برنامه، خط‌مشی و استراترن آن را تعیین کند.»
همچنین حسین مرعشی سخنگوی کارگزاران اخیرا گفته بود: «اصلاح‌طلبان از رهبران شکست خورده احزاب بسیار راضی‌تر از افراد موفق هستند، گویا هرکس نتواندکاری کند، بدون‌هیچ ارزیابی، محبوب‌تر است، بنابراین در چنین شرایطی اصلاحات امروز به رهبران موفق نیاز دارد.»
در واکنش به این اظهارات، محمود صادقی به فرارو گفت: کارگزارانی‌ها از همان ابتدا یک تفاوت ماهوی با بدنه جریان اطلاحات داشتند و آن هم تفاوت در نوع نگاه به تفکر اصلاح‌طلبی است که این موضوع یک افتراق مهم بین کارگزاران و اصلاح‌طلبان به‌حساب می‌آید، در حالی‌که اصلاح‌طلبان جناح چپ را بطور کلی شکل دادند، کارگزارانی‌ها در دولت‌های بخصوص اول و تا حدودی دوم مرحوم‌هاشمی‌خود را عینا در قامت راست مدرن تعریف کردند، اما با شروع دوران دوم خرداد و شکل‌گیری دولت اصلاحات یک چرخشی در مواضع سیاسی این حزب به‌وجود آمد.
وی می‌افزاید: اصلاح‌طلبان از دهه ۶۰ بر شعار‌های عدالت‌محورانه و توجه به قشر‌های فقیر و کمتر برخوردار جامعه تأکید می‌کردند، در حالی‌که کارگزاران از ابتدای سال ۶۸ و بعد از اتمام جنگ بر سازندگی و توسعه از طریق شعار‌های مبتنی بر ایده‌های لیبرالیسم تأکید می‌کردند.
اما از این رهگذر با مغلطه‌ای که ایجاد کردند، یک انحرافی را در شعار‌های اصیل انقلاب که همانا تأکید بر عدالت بود را ایجاد کردند و از این طریق به اسم خصوصی‌سازی سعی کردند اموال عمومی ‌را مال خود‌سازی کنند.
صادقی تصریح کرد: این در حالی است که در دولت سازندگی شاهد یک نوع پشت کردن به طبقه محروم و فقیر جامعه به اسم توسعه اقتصادی و سازندگی کشور بودیم که این امر به هیچ عنوان در قاموس و مرام چپ‌های آن زمان که الان با برچسب اصلاح‌طلبی شناخته می‌شدند، جای نمی‌گرفت.
 در دوم خرداد سال ۷۶، کارگزاران در یک پیوند سیاسی و تاکتیکی به جبهه اصلاحات پیوست، از همان زمان نیز باور‌ها و تفکرات اصلاح‌طلبی دچار یک درهم آمیختگی و التقاط در معنا و مفهوم شد.
در این رابطه من طی سال‌های گذشته دیداری که با آقای خاتمی داشتم، به ایشان اعلام کردم که جبهه اصلاحات نیاز به یک بازتعریف و تدوین مانیفست جدید دارد تا ناخالصی‌هایی همانند تفکرات کارگزاران از آن زدوده شود؛ بنابراین ما نیاز به یک تعریف جدید از اصلاحات داریم که خاص باشد و بتواند بازتاب‌دهنده تفکرات اصیل اصلاح‌طلبی باشد.
عضو فراکسیون امید در ادامه گفت: به‌نظر می‌رسد حزب کارگزاران زیاد تمایل ندارند که در شورای عالی فعالیت سیاست‌گذاری کند، چرا که مدت‌هاست آقای طاهر‌نژاد نماینده این حزب در شورای عالی غیبت دارد، هر بار نیز بهانه‌ای برای غیبت آورده شد. خود بنده بار‌ها به این دوستان گفتم که نماینده خود را برای شرکت در جلسات معرفی کنید، اما آنها تعلل زیادی در این زمینه خرج دادند و تاکنون نیز نماینده‌ جدیدی نیز معرفی نکرد‌ه‌اند.
این عضو فراکسیون امید و شورای سیاست‌گذاری اصلاح‌طلبان توضیح نداده که چرا طیف متبوع وی با وجود آگاهی نسبت به ضدعدالت‌بودن مواضع حزب کارگزاران، در انتخابات سال‌های 76و 84و 88و  92و 94و 96 با این طیف ائتلاف و شرکت سهامی‌قدرت تشکیل دادند؟! و اینکه چرا خاتمی حاضر نشده ائتلاف با آنها را برهم بزند؟