kayhan.ir

کد خبر: ۱۶۷۴۴۶
تاریخ انتشار : ۲۲ مرداد ۱۳۹۸ - ۲۰:۴۳
شکست تلخ ذوب‌آهن برابر الاتحاد

خداحافظی فوتبال ایران با لیگ قهرمانان آسیا 2019 /ساختار معیوب بازهم مشکل‌ساز شد!

با شکست نماینده ایران برابر الاتحاد، فوتبال کشورمان در لیگ قهرمانان آسیا 2019 بدون نماینده شد!



سرویس ورزشی-

 ذوب آهن به عنوان تنها نماینده فوتبال ایران در لیگ قهرمانان آسیا برابر الاتحاد عربستان شکست خورد تا پرونده حضور تیم‌های ایرانی در سال 2019 بسته شود.
در چارچوب دیدارهای دور برگشت مرحله یک هشتم نهایی لیگ قهرمانان آسیا از ساعت 22:30 دوشنبه تیم‌های ذوب آهن ایران و الاتحاد عربستان در دوحه قطر به مصاف یکدیگر رفتند که این مسابقه در نهایت با شکست ۴ بر ۳ نماینده ایران به پایان رسید تا الاتحاد با پیروزی ۶ بر ۴ در مجموع دو دیدار رفت و برگشت به مرحله بعدی صعود کند.
گلهای این بازی را ویکویچ( دقیقه 45) ، باقر صادقی ( گل به خودی) دقیقه 55 ، رومارینهو دقایق 64 و 70 برای الاتحاد و خمینز( گل به خودی) دقیقه 53 ، هادی محمدی دقیقه 72، کریستانتوس دقیقه 83 برای ذوب آهن به ثمر رساندند.
در پایان این بازی علیرضا منصوریان سرمربی ذوب‌آهن اظهار داشت: بازیکنانم همه تلاش خود را کردند تا بهترین باشند اما با دریافت گل اول سورپرایز شدیم. ما می‌دانستیم به بازی برمی گردیم و این اتفاق در زمان مورد نظر برای ما افتاد. وی با بیان اینکه گل دوم الاتحاد شلیکی به قلب ما بود ادامه داد: البته که بهترین گلرهای دنیا هم از این دست اشتباهات می‌کنند و ما پشت انتخاب‌مان به عنوان دروازه بان اول می‌ایستیم. او در نیمه اول عملکرد خوبی داشت.
سرمربی ذوب آهن تصریح کرد: گل دومی که دریافت کردیم کار ما را خیلی سخت کرد چراکه برای صعود باید سه گل دیگر می‌زدیم. ما خوش شانس نبودیم و اگر شانس داشتیم اتفاق گل دوم برای ما نمی‌افتاد و مطمئنم اگر این اتفاق نمی‌افتاد سوار بر بازی می‌شدیم.
بازهم نتیجه نگرفتن در رده باشگاهی
پاس در سال ۱۳۷۱ یعنی فصل ۹۳–۱۹۹۲، قهرمان جام باشگاه‌های آسیا شد. از آن زمان تاکنون نزدیک ۲۷ سال (تقریباً سه دهه) می‌گذرد و در این مدت تیم‌های آسیایی در رده باشگاهی و ملی افتخارات زیادی داشتند. از آن سال تاکنون هیچ تیم باشگاهی در ایران نتوانسته قهرمان آسیا شود. نگران‌کننده‌تر اینکه سال‌ها نیز از قهرمانی تیم ملی فوتبال ایران در جام ملت‌های آسیا (معتبرترین جام ملی در سطح آسیا) می‌گذرد.
هر چند تیم ملی فوتبال ایران مدت‌هاست تیم اول آسیا در رده بندی فیفاست ولی به لحاظ کسب نتیجه هم تیم ملی فوتبال ایران و هم تیم‌های باشگاهی نتایج مطلوبی کسب نکردند.
جای سؤال دارد برای تیمی که در فوتبال آسیا خودش را مدعی می‌داند چرا در ۳۰ سال گذشته در بخش باشگاهی و ۴۰ سال اخیر در رده ملی به این افتخار مهم نرسیده است. در این مدتی که تیم‌های ایرانی و تیم ملی ایران رنگ قهرمانی در قاره آسیا را ندیده‌اند، تیم‌های دیگر چه عملکردی داشتند؟
آمار و ارقام نشان می‌دهد کره جنوبی 10 بار، ژاپن 5 بار، عربستان 3 بار، چین 2 بار، تایلند 2بار و استرالیا و قطر یک‌بار قهرمان لیگ قهرمانان آسیا شده‌اند ولی یک تیم ایرانی توانسته به این افتخار دست یابد.
ساختار معیوب فوتبال
در تمام این سالها تلاش کرده ایم همواره به علت‌ها بپردازیم و نه معلول‌ها. سراغ مسایل اصلی برویم ‌نه موضوعات فرعی و بحث‌های انحرافی. در تبیین ناکامی تیم‌های باشگاهی هم فراتر از‌ اشتباه بازیکن و تدبیر و تاکتیک مربی و تاثیر داوری و... (که پرداختن به آنها هم لازم است به شرط غافل نشدن از علت‌های اصلی) سراغ علت اصلی می‌رویم که ساختار معیوب فوتبال و ورزش ماست.
ساختاری که اراده‌ای برای اصلاح آن در نزد مدیران ورزش ما نه در این دوره و نه در هیچ دوره‌ای وجود نداشته و ورزش ما همواره به شیوه «باری به هر جهت» و دل بستن به نتیجه و موفقیت‌های جرقه‌ای عمر و روزگار خود را تلف می‌کند.‌ پس اگر از ساختار ضعیف و بیمار فوتبال ایران سخن می‌گوییم در واقع از «سازوکار مدیریتی» ورزش انتقاد می‌کنیم. مدیریتی که در اکثر قریب به اتفاق مقاطع و دوره‌ها بیش از آنکه دنبال انجام وظایف اصلی و مسئولیت‌های مهم‌تر خود باشند از آن غافل بوده و دنبال دل‌مشغولی‌های شخصی و باندی یا نتیجه‌گرایی بچگانه و عوامفریبانه بوده‌اند.
امثال ژاپن سی سال است که در فوتبال به کار اصولی و اصلاح همه‌جانبه مادی و فرهنگی فوتبال خود روی آورده و بیست سال است نتایج آن را دارد می‌بیند به راستی و منصفانه مدیران ورزش ما به کدام کاراصولی واصلاحی در‌باره ورزش مشغولند؟!...
بدون تعارف و اغراق فوتبال ما از حیث مادی و به ویژه انسانی قوی وغنی است. جوانان برومند و مستعد ما اگر از همگنان آسیایی خود بالاتر نباشند قطعا چیزی کم ندارند. اما آنچه موجب ناکامی فوتبال ما می‌شود بیش از آنکه معلول تلاش و برتری حریفان قابل احترامی مثل ژاپن باشد، نتیجه مشکلات مدیریتی و ساختاری است.