به گزارش مشرق، هرچند حجم مبادلات تجاری ایران با اروپا نسبت به شراکت تجاری آنها با آمریکا رقم نازلی است و قطعا اروپایی‌ها هیچ گاه روابط اقتصادی دیرینه با آمریکا را فدای مبادلات اندک تجاری با ایران نخواهند کرد، اما تغییراتی که در مراودات اقتصادی قاره سبز با ایران در چند سال اخیر رخ داده، نشان می‌دهد چرا ادامه روابط تجاری با ایران برای اروپایی‌ها مهم است.
آمارها نشان می‌دهد در دولت‌های نهم و دهم، در اکثر سال‌ها تراز تجاری بین ایران و اروپا، به نفع ایران بود به طوری که کفه تراز تجاری دوجانبه از سال ۱۳۸۶ تا پایان ۱۳۹۱ به طور میانگین سالانه 2/6 میلیارد یورو به نفع ایران، سنگینی
می‌کرد.به عبارت دیگر، ایران در دوره دولت قبل توانسته بود همواره صادرات بیشتری نسبت به واردات از اروپا داشته باشد. این تراز تجاری مثبت از سیاست تجاری درست دولت وقت در مراودات اقتصادی با اروپا نشان دارد. یعنی، در دهه قبل، ایران به راحتی بازار خود را در اختیار اروپایی‌ها قرار نداده بود.
اما از سال ۱۳۹۲ با تغییر دولت، اوضاع تراز تجاری دو طرف کاملا معکوس شد و اروپایی‌ها صادرات بیشتری نسبت به واردات از ایران داشتند. در پنج سال گذشته تراز تجاری ایران و اروپا به طور میانگین سالانه 3/7 میلیارد یورو به نفع اروپا بوده است. یعنی در دولت روحانی، تراز مثبت تجاری ایران با اروپا به تراز منفی تبدیل شده است.
حجم تجارت ایران با اروپا در پنج سال اخیر نصف شد!
با اینکه دولت احمدی‌نژاد به فرصت‌سوزی در روابط با اروپایی‌ها متهم است، اما برخلاف تصور، حجم روابط تجاری ایران با اروپا در دوره دولت‌های نهم و دهم، بسیار بزرگ‌تر از روابط تجاری دوطرف در دوره دولت روحانی بوده است.
بر همین اساس، حجم تجارت دوجانبه ایران و اروپا در دولت احمدی‌نژاد به طور میانگین سالانه ۲۳ میلیارد یورو بود. اما در دولت روحانی حجم تجارت کشورمان با اروپایی‌ها به میانگین سالانه ۱۱ میلیارد یورو کاهش یافته یعنی نصف شده است.این آمار، استدلال حامیان دولت روحانی را درباره اینکه دولت احمدی‌نژاد صرفا به گسترش روابط تجاری با کشورهای عقب‌افتاده آسیایی و آفریقایی و چین اهمیت می‌داد و از مراودات اقتصادی با کشورهای صنعتی اروپا غافل ماند، باطل می‌سازد.از سوی دیگر باید گفت؛ برخی دولتمردان و رسانه‌های حامی آنها در طول دوره روحانی همواره تاکید می‌کردند که در این دوره روابط ایران با کشورهای دیگر بهتر شده که یکی از نمونه‌های آن هم بهبود ارتباط ایران با اروپا در پسابرجام است.
به عنوان نمونه قائم‌مقام بانک مرکزی طی نشستی در اسفند 95، ۱۰ گشایش کلیدی در اقتصاد کشور در دوران پسابرجام را تشریح کرد و رئیس‌جمهور هم پنج ماه قبل از آن، یکی از آثار مهم برجام را ایجاد گشایش‌های مختلف در فعالیت‌های اقتصادی دانسته بود. اشاره‌هایی که در حال حاضر با توجه به اینکه برجام در سایر حوزه‌ها مانند امور بانکی و انتقال دلار به ایران هم ناموفق بوده این حقیقت را بر ملا می‌کند که دل بستن به سراب برجام نه تنها موجب بهبود اقتصاد ما نشد بلکه در همین نمونه (حجم تجارت با اروپا) می‌بینیم پسرفت فاحشی داشته‌ایم.
بیشتر صادرات ما خام فروشی بوده است
آنچه در این میان قابل تاسف‌تر است اینکه جزئیات تجارت بین ایران و اروپا نشان می‌دهد بیشتر صادرات ما محصولات اولیه و خام بوده است.
در سال ۲۰۱۷ اروپا حدود 10/1 میلیارد یورو کالا از ایران وارد کرد که 9/5 میلیارد یوروی آن مواد خام (نفت و فرآورده‌های نفتی و مواد غذایی) بود و فقط ۶۰۰ میلیون یورو سهم کالاهای صنعتی و محصولات کارخانه‌ای صادراتی ایران به اروپا بود.در مقابل، از 10/8 میلیارد یورو صادرات اروپا به ایران، 9/4 میلیارد یوروی آن کالاهای صنعتی و محصولات کارخانه‌ای بود.
به عبارت ساده تر، ۸۷ درصد صادرات اروپا به ایران کالاهای صنعتی و ساخته‌شده و ۹۳ درصد صادرات ایران به اروپا، مواد خام است.
این ترکیب نشان می‌دهد که اروپا مواد خام ارزان‌قیمت از ایران دریافت کرده و در ازای آن، کالاهای ساخته‌شده گران‌قیمت به کشورمان صادر می‌کند؛ بنابراین حفظ مراودات تجاری کنونی با ایران، برای اروپایی‌ها بسیار سودآور است زیرا آنها مواد خام را به قیمت ارزان از ایران وارد می‌کنند اما کالاهای صنعتی و ساخته‌شده را با ارزش افزوده بالا به ایران صادر می‌کنند.  سیاست‌های دولت روحانی به هر دلیلی موجب شده تجارت ایران و اروپا به سود اروپاییان شود و تراز تجاری کشورمان در مقابل قاره سبز، منفی شود. در این شرایط، تلاش اروپایی‌ها برای حفظ روابط تجاری با دولت فعلی ایران، کاملا قابل هضم است.