سرویس سیاسی-

روزنامه آفتاب یزد در تیتر اصلی شماره دیروز با عنوان «افزایش قابل تأمل واردات از آفریقا» نوشت: «آمارهای تجارت خارجی کشور در 11 ماهه منتهی به بهمن ماه نشان می‌دهد میزان واردات از برخی کشورها به صورت قابل توجهی افزایش یافته است. به عنوان مثال در صدر فهرست کشورهایی که بیشترین افزایش واردات را به ایران داشته‌اند، اتیوپی قرار گرفته است که نسبت به مدت مشابه سال قبل 2380 درصد افزایش واردات داشته است. واردات از نیجریه نیز 1590 درصد و همچنین واردات از‌ تانزانیا 800 درصد افزایش یافته است. واردات از ساحل عاج و تونس نیز نزدیک به 170 درصد افزایش یافته است و از طرفی میزان واردات از کشور پاراگوئه در مقایسه با 11 ماهه منتهی به بهمن سال قبل با رشد 3300 درصدی روبرو شده است. در این مدت واردات از اروگوئه به عنوان کشور دیگری از حوزه آمریکای لاتین با افزایش 2400 درصدی همراه شده است. گفتنی است اطلاعات مربوط به جزییات اقلام وارداتی کشورها در پانزده ماهه منتهی به بهمن در سایت گمرک منتشر نشده است.» در ادامه این گزارش، «سید احمدخانی» مدیرکل روابط عمومی گمرک در مصاحبه با این روزنامه گفت: «به دلیل وجود تحریم‌ها، امکان انتقال پول صادرات به داخل ایران وجود ندارد.بنابراین در دولت یازدهم و دوازدهم یکی از محورهایی که برای توسعه صادرات به آن توجه شده، کشورهای آفریقایی بوده‌اند. طبیعی است که وقتی ما به این کشورها صادرات داریم، در مواردی امکان انتقال ارز از این کشورها به ایران وجود ندارد و ناچاریم که از آنها کالا وارد کنیم.»
لازم به ذکر است که یکی از انجمن‌های صنفی صنعت پتروشیمی ایران در نامه‌ای که در اواخر فروردین ماه سال جاری خطاب به اسحاق جهانگیری معاون اول ریاست جمهوری نوشت، رسماً از ایجاد مشکلات عدیده برای شرکت‌های پتروشیمی داخلی درخصوص صادرات محصول و انتقال پول ناشی از آن ابراز نگرانی کرده بود.
گفتنی است صادرات کالاهای کارخانه‌ای در سال 95 به میزان 15 درصد نسبت به سال 94 کاهش داشت و در شش ماهه اول 96 به میزان 5 درصد دیگر کمتر از شش ماهه مشابه سال قبل بود. اگر شرایط به همین ترتیب ادامه یابد، در سال‌های آتی نیز با کاهش بیشتر صادرات مواجه خواهیم بود.
یادآور می‌شود 20 درصد کاهش صادرات نسبت به سال 94 (سال شروع اجرای برجام) درحالی است که دولتمردان ادعا می‌کردند با توافق، صادرات غیرنفتی رونق می‌گیرد.
شما سخنگوی مردم نیستید!
روزنامه زنجیره‌ای بهار در گزارشی انتقادی به اظهارات چند روز قبل رئیس‌جمهور مبنی بر اینکه «اگر قرار بر سخنگویی فردی از جانب مردم باشد آن فرد رئیس‌جمهور است» پرداخت و نوشت: «زمانی می‌توان از سخنگویی واقعی از جانب مردم سخن گفت که سخن هر سه بخش جامعه؛ چه آنان که به روحانی رای داده‌اند چه افرادی که منتخبشان رئیسی بود و چه گروه سوم که عدم حضور در انتخابات را‌ ترجیح دادند جایی در نگاه و تصمیمات تصمیم‌گیران داشته باشد. نمی‌توان از یک سو به خواسته‌ها و مطالبات موجود در جامعه بی‌توجهی نشان داد و حتی انتقادات همراهان سیاسی را برنتافت اما از طرف دیگر خود را سخنگوی مردم نامید.»
این روزنامه در ادامه نوشت: «از این واقعیت‌گریزی نیست که شاهد یک جوّ نارضایتی در سطح جامعه هستیم به شکلی که چه حامیان دولت اعتدال، چه آنان که به رقیبان دولت تمایل دارند و چه گروه سومی که از این هر دو عبور کرده‌اند هر یک به نحوی نسبت به وضعیت موجود گلایه‌مند و معترضند. از همین رو به نظر می‌آید که هیچ یک از طرف‌های دعواهای سیاسی این روزها در ساختار سیاسی کشور نمی‌توانند مدعی سخنگویی از جانب مردم باشند و هر کدام تنها بخشی از مطالبات و اعتراضات موجود در سطح جامعه را شنیده و به آن توجه نشان می‌دهند.»
صورت مسئله را پاک نکنید
روزنامه آرمان در مطلبی نوشت: «ممکن است برخی ضعف عملکردها، به مرور بعضی از رای‌دهندگان را ناراضی کند. اما این نارضایتی به تدریج اتفاق می‌افتد نه طی چند ماه. در این میان یک مقدار حوادث اعتراضی دی ماه، به نظر می‌رسد رویداد تازه سال 96 باشد.»
این روزنامه زنجیره‌ای در ادامه نوشت: «نمی‌توان باور کرد کسانی که در دی ماه اعتراض کردند همان کسانی بودند که به آقای روحانی رای داده بودند. ایران 80 میلیون جمعیت دارد و حدود 18میلیون نفر هم در انتخابات اخیر رای ندادند. اگر فرض کنیم یک سوم این 18میلیون هم اصولا به نظام و سازوکارهای حاکم بر آن باور نداشته باشند و اگر یک صدم آنها هم حاضر باشند برای نظرات خود به خیابان بیایند، همان اتفاقی رخ می‌دهد که در دی‌ماه رخ داد.»
مدعیان اصلاحات، به پاک کردن صورت مسئله علاقه زیادی دارند. محمدباقر نوبخت سخنگوی دولت- دی 96- گفته بود: « اوضاع به این صورت که در فضای مجازی جلوه داده می‌شود، نیست. مردم هنوز دولت را دوست دارند و اگر عده‌ای عنوان می‌کنند که پشیمان هستند به نظر می‌رسد باید از آنان پرسید که شما کی رای دادید؟ شاید خیلی از آنان جزو کسانی نباشند که رای داده بودند.» چندی پیش یکی از رسانه‌های حامی دولت در واکنش به بی‌توجهی دولتمردان به مطالبات مردم و انداختن تقصیرها به گردن طرف مقابل و پاک کردن صورت مسئله توسط مقامات ارشد دولت نوشته بود: «فردی به روحانی رای داده است و حالا پشیمان است و فکر می‌کند رئیس‌جمهور نمی‌تواند به وعده‌های خود عمل کند. آیا باید به او تاخت و گفت تو اصلا کی رای داده‌ای و او را تحقیر کرد؟ مردم به گرانی‌های اخیر اعتراض دارند باید به آنها گفت که مسائل اقتصادی را بهانه کرده‌اند. چرا به جای شنیدن حرف این مردم سریع می‌خواهید بگویید کار رقبای شماست؟ برخي از اعضاي دولت دوازدهم فکر مي کنند کار براي روحاني تازه شروع شده است و فراموش کرده‌اند روحاني وارد سال پنجم رياست خود شده است. مردم وقتي اعتراض مي‌کنند به يک روند 4 ساله اعتراض مي‌کنند نه 7، 8 ماه. فرض کنيم برخي از اين اعتراض‌ها هم کار رقباي دولت است. اين نشان مي‌دهد که وضعيت اقتصادي کشور مناسب نيست که عده‌اي توانسته‌اند در اين فضا موج سواري کنند. بهتر است برخي از اعضاي دولت ادبيات خود را تغيير دهند و فکر نکنند پشت هر اعتراضي دست پنهاني نهفته است. مردم دوست دارند زندگي آرام و بدون دغدغه اي داشته باشند. بهتر است به جاي متهم کردن آنها به راي ندادن کاري کنيم راحت زندگي کنند. لطفا به اين نوع حرف‌زدن پايان دهيد. دود اين ادبيات شايد امروز نه ولي قطعا در انتخابات مجلس يازدهم و انتخابات رياست جمهوري 1400 به چشم اصلاح‌طلبان اعتدال‌گرايان خواهد رفت.»
کج‌فهمی اصلاح‌طلبانه از توسعه
روزنامه اصلاح‌طلب همدلی در یادداشتی با عنوان «ایران با کره‌جنوبی برابر بود» به بهانه احتمال مذاکره میان کره شمالی و آمریکا نوشت: «می‌گویند ایران و کره جنوبی در سال‌های دهه 1960 تصمیم گرفتند روند مدرنیزاسیون و توسعه کشورهای خود را آغاز کنند. اکنون که بیش از نیم قرن از آن سال‌ها می‌گذرد کره جنوبی جزو بیست کشور پیشرفته اقتصادی جهان به شمار می‌آید و ایران هنوز اندر خم یک کوچه است. در این روزها که سخن از احتمال مذاکره و دیدار میان رهبر کره شمالی و رئیس‌جمهور آمریکا می‌رود این پرسش به ذهن متبادر می‌شود که آیا کره شمالی نیز از ایران سبقت می‌گیرد و «برجام»ی را به امضا و تصویب می‌رساند که سرانجام آن دستیابی به پیشرفت و توسعه خواهد بود؟»
ای کاش این روزنامه یک کشور را مثال بزند که برجامی را امضا کرده و سرانجام دستیابی به پیشرفت و توسعه که هیچ سرانجامی به خیر و عافیت نصیبش شده؛ لیبی نمونه آشکار در برابر اینها است اگر ببینند.
در این مورد باید گفت که متاسفانه طیف شبه‌روشنفکر در ایران به هیچ عنوان نمی‌خواهد دلایل جهش اقتصادی برخی کشورهای آسیای دور را بفهمد. در این باب آنها چون طوطی تکرار‌کننده آموزه‌های رسانه‌ای غرب هستند. تلقین نظام سلطه این است که سرسپردند و پیشرفت کردند چنانکه در همین سطرهای روزنامه همدلی ببینید که می‌گوید «برجامی را به امضا می‌رساند که سرانجام آن پیشرفت است.»! گویا این جماعت معنای پیشرفت را نمی‌داند. حتما تصور روزنامه‌های زنجیره‌ای از پیشرفت؛ باز شدن درهای صادرات بدون هیچ تحریمی و بدل شدن جامعه به مصرف‌کننده تولیدات لوکس و شیک غرب. چرا که غرب چه با برجام و چه بدون آن در نقش صادر‌کننده تکنولوژی قرار نمی‌گیرد. وقتی پیشرفت صورت می‌گیرد که مسئولان و رسانه‌ها و روزنامه‌های آن به جای باورمندی به بیگانه، جوانان خویش را باور کنند.
راز موفقیت نظیر این کشورها نه در نزدیکی و دوری از فلان کشور، بلکه در توجه به ظرفیت‌های داخلی، تربیت نیروی انسانی متعهد (نه واداده)، در روحیه سخت‌کوشی، شکست‌ناپذیری و دوری از ‌اشرافی‌گری نهفته است. در حالی که دنیا به پیشرفت‌های ستایش برانگیز ایران در بعضی رشته‌ها اذعان دارد برخی از همین مدیران غربگرا در حال تزریق «ما نمی‌توانیم» به جامعه بودند و می‌گفتند فقط می‌توانیم آبگوشت بزباش و قرمه‌سبزی درست کنیم.
پروفسور هاجون چنگ، استاد کره‌ای اقتصاد دانشگاه کمبریج، مشاور پیشین بانک جهانی و بانک توسعه آسیا و مولف ۱۴ کتاب، در کتاب «نیکوکاران تبهکار» راز پیشرفت کره‌جنوبی را فاش می‌کند. به گفته این استاد برجسته جهانی، دلیل جایگاه اقتصادی امروز کره جنوبی و بسیاری از کشورهای دیگر دقیقا عکس چیزی است که امروز تبلیغ می‌کنند! وی می‌گوید: «مورد کره، موردی استثنایی نیست و عملا تمام کشورهای توسعه‏یافته امروز، از جمله بریتانیا و ایالات متحده، یعنی کشورهایی که زادگاه بازار آزاد و تجارت خارجی آزاد پنداشته می‌شوند، بر اساس سیاست‌هایی ثروتمند شده‏اند که با اقتصاد نولیبرالی ‏در تضاد است.»
نقش ترامپ در استیضاح!
روزنامه ایران در سرمقاله خود به قلم یک نماینده مجلس عضو فراکسیون امید برای زیر سؤال بردن طرح استیضاح سه وزیر دولت، آسمان و ریسمان را به هم بافت و حتی پای ترامپ را هم به این استیضاح باز کرد. در این یادداشت آمده است: «سهم عملکرد و کارنامه وزارتخانه‌ها را در این استیضاح می‌توان سهمی حداقلی دانست که اگر قرار بود ملاک اصلی برای استیضاح باشد- چنانکه باید اینگونه باشد- چنین طرحی اساساً نمی‌بایست به جریان می‌افتاد. اما عوامل بیرونی یا محیطی است که زمینه را برای سه استیضاح همزمان فراهم کرده‌اند. آن‌هم در شرایطی که همزمانی سه استیضاح تاکنون در تاریخ ایران سابقه نداشته است. مجموعه این عوامل را می‌توان به مواردی چون اعتراضات دیماه، فشارهای آمریکا به توافق برجام و بحث تحریم‌های جدید این کشور، مجموعه نارضایتی‌های موجود در کشور، اتفاقات و سوانح ماه‌های اخیر و نهایتاً نوع ادبیاتی که در برخی مقاطع از دولت شنیده می‌شود، تقسیم‌بندی کرد.»
ایران نوشت: «تشدید فشارهای آمریکا و رجزخوانی‌های ترامپ و برخی کشورهای دیگر علیه کشورمان نیز فضا را برای فشار مضاعف طیف مخالفان دولت به دستگاه اجرایی فراهم کرده که اکنون خود را به شکل این طرح‌های مکرر استیضاح نشان می‌دهد. ضمن اینکه برخی دلخوری‌ها از ادبیات مقامات دولت هم مشوق به جریان افتادن چنین استیضاحی است. با چنین تفسیری باید اذعان کرد که سه استیضاح اخیر دارای پایه‌های محکم فنی و کارشناسی نیستند و پاسخ دادن به یک سری عوامل بیرون از اختیار وزرا با استیضاح آنها، هم انطباقی با منافع عمومی ندارد و هم نوعی سیاسی‌کاری محسوب می‌شود.»
این نماینده طیف موسوم به اصلاح‌طلب که از نقش تشدید فشارهای آمریکا و رجزخوانی‌های ترامپ در استیضاح می‌نویسد، کسانی هستند که با دیدن یک مقام غربی دست از پا گم کرده، به گرفتن عکس‌های یادگاری پرداختند که عزت یک ملت را جریحه‌دار کرد.