مسعود دیانی سردبیر یک مجله اینترنتی در سرمقاله این نشریه برخی نویسندگان جوانی که در فضای مجازی  مطالب هرز و غیراخلاقی منتشر می‌کنند را تحت تاثیر جریان خاصی از نویسندگان قدیمی خواند که آنها را تشویق به رفتارهای ساختارشکنانه و توهین به ارزش‌ها می‌کنند تا از میدان خارج شوند و از طرف دیگر خودشان با رعایت تمامی خط قرمزها به کار می‌پردازند. وی در مقاله خود نوشت: «در شرایطی که نویسندگان بزرگ خارجی و داخلی، گروه منسجمی از مشاور و مدیر برنامه و عقل منفصل دارند، استعدادهای نویسندگی جوان ما این‌چنین بر پایان گرفتن خود لجاجت می‌ورزند. چرا؟ چون پدرخوانده به ‌جای آنکه منعشان کند، برایشان کف می‌زند و با لبخند می‌گوید: «همین درسته. همین درسته…» همان‌که خانم نویسنده گفته بود.
رفتارشناسی پدرخوانده یک‌ چیز را نشان می‌دهد؛ فقط او قرار است نویسنده باشد و فقط او قرار است نویسنده بماند. آقای پدرخوانده در یک صبح تا شب در منطقه‌ شش تهران به یک استعداد جوان می‌گوید: «برو کتابت را افغانستان منتشر کن. تن نده به این ممیزی کثیف.» در همان روز خود آقای پدرخوانده در یک مؤسسه انقلابی که بودجه‌اش را از نهادهای انقلابی دیگر می‌گیرد، زیر پرچم جمهوری اسلامی می‌نشیند و به بچه‌های انقلابی داستان‌نویسی آموزش می‌دهد و با پرچم عکس یادگاری می‌گیرد. در همان روز رفیق شفیق آقای نویسنده درباره‌ مؤسسه انقلابی دیگری که بودجه‌اش را از نهاد انقلابی دیگری می‌گیرد، می‌نویسد: «این‌ها تسمه پاره کرده‌اند.»
در همان روز آقای پدرخوانده به یک نویسنده جوان دیگر که کتابش در ارشاد اصلاحاتی خورده، می‌گوید: «مبادا به این اصلاحات تن بدهی. این صحنه‌های خاص ستون فقرات داستان تو هستند؛ یا همه‌اش باید منتشر شود یا اصلاً منتشر نشود.» در همان روز آقای پدرخوانده در ملاقاتی با یک کارشناس امنیتی می‌گوید: «ما در فلان جا چشم شماییم. از ما نگران نباشید.» در همان روز خود آقای پدرخوانده اصلاحات کتابش در اداره‌ کتاب را می‌پذیرد و کتابش منتشر می‌شود و در همان روز آقای پدرخوانده جایزه‌ای که خودش راه انداخته و خودش داور بوده را مثل همیشه به نویسنده‌ای سن و سال‌دار می‌دهد که مبادا جوان‌ها را وهم نویسنده بودن بردارد.»
این اولین‌بار نیست که برخی به اصطلاح پیشکسوتان با تشویق جوانان به رفتارهای خلاف قانون سرمایه انسانی ادبیات و فرهنگ ایران را به باد می‌دهند و خود در حاشیه‌ای امن به کار و فعالیت پرداخته و از یکدیگر تجلیل می‌کنند. شناسایی پدرخوانده‌های ادبیات، سینما، موسیقی و... برای مسئولان مربوطه چندان سخت نیست و برخورد با این جریان‌های مخرب فرهنگی وظیفه‌ نهادهای نظارتی حوزه فرهنگ است.